او یک استقلالی اورجینال و سرباز وفادار بود ….
چند جمله به مناسبت تولد وحيد طالب لو ستاره استقلالی
براى تسخیر قلبها لازم نیست خیلى پیچیده باشید، براى ماندن در یادها نیازى نه به شلوغ کاریهاى رسانه ای است و نه چهار و شش نشان دادن.
همین که صبحها از خواب پا می شوید نقابى به صورت نداشته باشید کافی است. وحید طالب لو یکى از همینها بود، یکى که با جرات مربى اش در ظهر نهم آذر ٨٢ جانشین برومند و قاسمى شد و آهسته و پیوسته جاى خودش را در ترکیب اصلى استقلال و قلب سکوهاى آبى پیدا کرد.
یکى که نقش بى بدیلش در موفقیتهاى دهه هشتاد استقلال را نمى شود از یاد برد. یک استقلالى اورجینال که همیشه حرمت نان و نمک را نگه داشت.
طالب لو هم درون زمین ستاره بود و هم روى نیمکت، سالها کارگردانها را حسرت به دل گذاشت تا یک سکانس حاشیه اى از او شکار کنند. هر وقت اورا خواستند مثل سربازها خبردار ایستاد و هر وقت نخواستند آرام و بى صدا ساک و حوله آبى اش را برداشت و رفت.
وحید طالب لو را نمى شود دوست نداشت، او یکى از نجیب زاده هاى فوتبال ماست که سالها محترم بود و باعث شد در این فوتبال چیزى جز احترام نبیند.