خلیلی: امیدوارم جشن پوکر را در ورزشگاه آزادی کنار هواداران برگزار کنیم

محسن خلیلی یکی از بهترین گلزنان فوتبال ایران این روزها کمتر به سوالات خبرنگاران پاسخ می دهد.او که مدتی قبل سرپرست تیم پرسپولیس بود درنهایت با اتفاقاتی عجیب و غریب جای خود را به افشین پیروانی داد و جالب این که به رغم این که حرف های زیادی برای گفتن داشت اما هنوز تصمیم ندارد تا در مورد این اتفاقات صحبت کند.شاید تنها موضوعی که می توانست پای خلیلی را هرچند به گفت و گویی کوتاه باز کند،سالگرد قهرمانی پرسپولیس در لیگ هفتم بود.

قهرمانی پرسپولیس در لیگ هفتم شیرین بود، نه؟

قطعا یکی از بهترین خاطرات فوتبالی من همین قهرمانی بود.قهرمانی که پس از سال ها کسب شد و برای ما و به ویژه هواداران پرسپولیس ارزش زیادی داشت.

کمی از آن بازی بگو، از آن روزها.

خب بعد از اتفاقاتی که فصل گذشته اش رخ داده بود و تصمیمات اشتباه مدیران قبلی به یک باره با تصمیم فیفا شش امتیاز از پرسپولیس کسر شد. کسر ۶ امتیاز بخاطر بدهی بازیکنان خارجی شوک بزرگی بود که به ما وارد شد.هم ما و هم هواداران حال و روز عجیبی داشتیم.خیلی ها فکر می کردند کارمان تمام شده و قهرمان نمی شویم اما ما فقط قهرمانی می خواستیم. برای همین مجبور بودیم تمام بازی ها را ببریم.

یادم هست مشکلات و اختلافات در تیم زیاد بود.

مشکلات زیادی داشتیم اما فقط قهرمانی می خواستیم. برای همین بعد از کسر شش امتیاز تمام بازی ها را بردیم. بعد از بازی با صبا هم باید سپاهان را می بردیم تا جام را بالا ببریم. وقتی وارد استادیوم شدیم واقعا شرایطی را دیدیم که غیر از برد هر نتیجه دیگه ای می تواند مردم را نا امید کند. ۱۰۰ هزار نفر داخل استادیوم بودند و۴۰ هزار نفر پشت درها.

گل تو ورق بازی را برگرداند.

دقیقه ۱۶، اولین گل را دقیقه ۱۶ زدم. گلی که باعث شد تا روحیه ها بالا برود.استادیوم منفجر شد.همین گل باعث شد روند باز بهتر شود به رغم این که بازی مساوی تموم شد اما بازیکن ها دست از تلاش برنداشتند.مطمئن بودیم قهرمان میشیم و تا آخرین لحظه دست از تلاش برنداشتیم.

و گل دوم؟

یادم می آید وقتی قرار شد ضربه ایستگاهی را بزنیم، توپ را برداشتم اما فرزاد آشوبی آمد و توپ را از من گرفت.گفت:”خواب دیدم گل میشود”توپ را به فرزاد دادم.اما زد توی دیوار و خوابش چپ دراومد.

اما در ادامه گل شد!

فرزاد زد و توپ برگشت داده شد و من توپ را زدم سمت دروازه.بعد از ضربه من،آقا کریم پاس داد و سپهر زد توی گل.من فکر میکنم بعد از این گل تهران چند متر جا به جا شد.همه شوک بودند اما ما مطمئن بودیم که قهرمان می شویم.نمیدانید چه مزه ای داشت بالا بردن جام بعد از آن همه سختی و هفته ها صدرنشینی .خدا را شکر که مزد زحمات را گرفتیم و بعد از ۷ سال قهرمان شدیم.

یادم هست تمرینات ابتدای فصل خوبی داشتید.

خوب و سنگین.با استیلی و مرزبان در کیش تمرینان آماده سازی را شروع کردیم.با سیستم ۲-۴-۴.بعد هم که قطبی اضافه شد و سیستم ما شد ۱-۳-۲-۴.

یادت هست چقدر پاداش گرفتید؟به هرحال بعد از ۷ سال پرسپولیس را به عنوان قهرمانی رسانده بودید.

به خدا به تنها چیزی که فکر نمی کردیم همین بود.شاید باورتان نشود اما ما تنها قهرمانان لیگ بودیم که هیچ پاداشی نگرفتیم.البته در جشن قهرمانی تمام بزرگان هنر و سیاست و ورزش آمدند و همگی هم قول پاداش دادند.از ۶ سکه تا ۱۰ سکه.درنهایت باشگاه اما باشگاه ۴ سکه برایمان در نظر گرفت.سکه دانه ای ۲۰۰ هزار تومان.هرچند بعدش اصلا نفهمیدیم پرداخت شد یا نه.چون مدیرعامل را عوض کردند.یادم می آید بازی های آخر،این قدر وضع مالی باشگاه خراب بود که نه مدیران صحبت مالی می کردند و نه بچه ها به فکر پاداش و این چیزها بودند.برای همین یکی از معدود تیم هایی بودیم که قهرمان شدیم اما پاداشی نگرفتیم.

نمی خواهی در مورد وضعت این روزهای پرسپولیس حرف بزنی؟در مورد خودت و جدایی ات از تیم؟

بماند برای یک وقت دیگر.از صمیم قلب امیدوارم جشن پوکر را در ورزشگاه آزادی کنار هواداران برگزار کنیم.

منبع: طرفداری