استقلال ، پول را، حلال مشکلات خود می‌داند

استقلال ، پول را، حلال مشکلات خود می‌داند و تنها ملاک ارزش‌ها به حساب می‌آورد، اما نمی‌گوید کدام پول و چه پولى؟ پولى که آقاى شهرت‌طلب نوکیسه، وام می‌دهد و تیم را وامدار خود می‌کند یا پولى که باشگاه درمی‌آورد، با هنرش، با شعور اقتصادى اش، با فوتبال دیدنى اش- که می‌یافت نشود، گشته‌ایم ما- با فروش بازیکنانش! با واگذارى ستارگانش و مهم‌تر از همه و قابل اتکاتر از همه، پولى که باید از تلویزیون بگیرد! متأسفانه هم در تهران، هم در ایران، هم در لیگ برتر و هم در تعاملات لازم با صدا و سیما- که همگى از کمال شفافیت برخوردارند- کار‌ها یک عیبى دارند انگار، و الا چرا باید از ضرورت فروش حق پخش تلویزیونى بازى‌ها، هنوز هم حرف زد؟! حرف و باز هم حرف!
آرى برادران، براى استقلال که تیم بزرگى است با ریشه‌هاى ٧٠ و اندى ساله، هر پولى، از هر کسى، گرفتن ندارد! هر پولى، براى استقلال، پول نمی‌شود! ولو اینکه صد میلیارد باشد! هر کلاهبردارى، دلسوز نیست! هیچ یک از آقایان کلاهبرداران محترم، دلشان با استقلال نیست! فقط شهرت‌طلبند، فقط دنبال عکس یادگارى‌اند! از جماعت شهرت‌طلب، هر کارى برمی‌آید!
به فدراسیون که امید بستن، بخیه به آبدوغ زدن است! سازمان لیگ هم باد الک می‌کند! می‌ماند خود اتحادیه باشگاه‌ها که تشکیل شود و با ویروس‌هاى نوپدید و قدیمی بجنگد! استقلال، پول خود را می‌خواهد!
دندان فاسدى که کنده می‌شود

دلالیسم خارجى پول دود می‌کند
آیا استقلال و پرسپولیس، از شر دلالیسمی که خارجى‌پسند است و هزینه تیمدارى را در لیگ برتر، چهار برابر و شش برابر و هفت برابر کرده، خلاص می‌شوند؟ آیا احاله این ماجرا از سوى وزارت ورزش به نهادهاى نظارتى بالادستى، به یک رابطه معیوب خاتمه می‌دهد؟
مسئله‌اى که باید توجه بیشترى به آن معطوف نمود، این است که چرا دو تیمی که زیر نظر وزارت ورزشند و مدیرانش، منصوب وزیر ورزش هستند، به توصیه‌هاى اکید و به سیاست وزیر ورزش، عمل نمی‌کردند؟ چرا بازیکنان بى‌کیفیت خارجى، بیشترشان پول، وقت، آرامش و انرژى استقلال و پرسپولیس را به بازى گرفته‌اند؟ و چرا مدیران این دو تیم، به اصل و شروط تیمدارى پایبندى عملى، نشان نداده‌اند؟ کسانى که آمده بودند عصاى دست وزارتخانه باشند، در عمل، بلاى جانش شدند و صد مشکل برایش خریدند!
امیدواریم این بار، سر مار به سنگ کوبیده شود و جریانى که جز زحمت و دردسر و پول حرام کردن، هنر و فایده‌اى ندارد، ریشه اش کنده شود و البته که وزارت ورزش هم دیگر خوش‌باورى نکند!
پیر شى آقاى نبى!

١٢ ورزشگاه، همین حالا
در حالى که فدراسیون فوتبال دنبال حل و فصل ماجراهاى مربوط به ویروس کرونا است و در حالی که وزارت ورزش، این بار سخت و شدید و قرص و محکم، دنبال ریشه‌کن کردن دلالیسم خارجى‌پسند است و در این راه از نهادهاى دیگر هم یارى طلبیده، خبر داوطلب شدن براى انجام مسابقه‌هاى جام ملت‌هاى آسیا، به شدت حواس همه را جمع کرد! به این معنا که همه چیز خوب است و همه امور جور و مأجورند و عده‌اى که همیشه نگرانند و اهل «نق» زدنند و «بى‌نق» روزگارشان سپرى نمی‌شود، الکى و روى هوا دغدغه‌مند شده‌اند! براى راحتى خیال، باید سراغ نیک‌مرد دانا می‌رفتیم که رفتیم و از آقاى مهدى محمدنبى، سؤال کردیم: … با کمبود ورزشگاه، چگونه کنار می‌آیند؟
پاسخ دبیرکل فدراسیون، پاسخى بود «عاقل اندر سفیه»! چنان با خونسردى و طمأنینه و از «بالا» گفتند:

همین الان، ۱۲، ۱۳ ورزشگاه شیک استاندارد موجود داریم، بقیه هم سر وقت می‌رسند! اینجا بود که فرق نبى با بقیه، معلوم شد! آن‌ها هست را نیست می‌کردند، نبى جورى همه چیز را درست و درمان شرح می‌دهد که شما هم باورت می‌شود! مثل ما که باورمان شد!

خبرورزشی