بررسی ابعاد مختلف امضای قرارداد ریالی با بازیکنان خارجی

چندی پیش فریبرز محمودزاده، رئیس کمیته نقل‌وانتقالات سازمان لیگ فوتبال ایران ، اعلام کرد که باید قرارداد‌های دلاری را جمع کنیم و با همه بازیکنان و مربیان به صورت ریالی قرارداد ببندیم.

اگرچه اعمال این قانون خود باعث ایجاد حواشی بسیاری برای فوتبال ایران و البته کوچ بازیکنان خارجی از ایران به کشور‌های دیگر خواهد شد، اما این ماجرا به خودی خود ممکن است به جای اینکه وضعیت فوتبال را بهتر کند، آن را به سمت فساد بکشاند.

باشگاه‌های لیگ برتری، خصوصا آنهایی که نام بزرگ‌تری دارند، در حال حاضر از حضور بازیکنان خارجی استفاده می‌برند و به نوعی موفقیت‌شان به ادامه حضور این بازیکنان بستگی دارد. قرارداد برخی از همین بازیکنان حتی تا یکی، دو فصل دیگر هم اعتبار دارد. با این شرایط قطعا ممکن نیست که به یک‌باره قرارداد آنها از دلاری به ریالی تبدیل شود.

از سوی دیگر، به نظر می‌رسد پیشنهاد انجام چنین کاری چندان کمکی به فوتبال ما نمی‌کند. همانطوری که پیش از این قوانینی مثل تعیین سقف برای قرارداد‌ها نتیجه خاصی نداد و برخی از باشگاه‌ها باز هم با استفاده از روش‌های مختلف، هر چقدر که خواستند به بازیکنان‌شان پول پرداخت کردند. مثل زمانی که یکی از مدیران عامل باشگاه‌ها با بازیکن قرارداد می‌بست و یک اتوموبیل هم به وی می‌داد!

چند سالی است که در فوتبال ایران باب شده، مدیران دست به خرید‌های پُر سروصدا می‌زنند و پول‌های گزافی برای این کار خرج می‌کنند. آنها که می‌دانند خیلی ماندنی نیستند و دوره‌های مدیریت‌شان هم بسیار کوتاه است، طبق گفته یکی از مدیران باشگاه‌ها، حتی اگر بدهی‌های سنگین هم داشته باشند، باز هم، چون هوادار از آنها انتظار دارد، دست به خرید‌های گرانقیمت می‌زنند. این دست مدیران اغلب کاری هم به این ندارند که چقدر بدهی برای مدیر بعدی می‌گذارند. نکته جالب‌تر اینجاست که اینگونه مدیران فوتبالی، هیچ‌وقت هم پس از رفتن‌شان پاسخگوی عملکرد ضعیف خود نیستند.

با این اوضاع، در صورت اعمال قانون ممنوعیت قرارداد‌های دلاری، باز هم ممکن است برخی برای اینکه انتظارات را به هر طریقی برآورده کنند، از راه‌های دیگری برای جذب بازیکن خارجی استفاده کنند. درست مثل همان مدیرانی که به بازیکنان اتومبیل می‌داند یا آنهایی که دَه‌ها آپشن در قرارداد بازیکنان می‌گذاشتند تا هم قانون را رعایت کرده باشند و هم انتظارات را.

اعمال چنین قانونی، به همین دلایلی که مطرح شد، ممکن است به جای کمک، باعث ایجاد فساد در فوتبال کشور شود. فسادی که در پشت پرده ممکن است قرارداد‌ها ریالی امضا و ثبت شود، اما دلار‌هایی خارج از قرارداد به بازیکن یا مربی خارجی پرداخت شود.

با در نظر گرفتن همه این شرایط و در حالی که قرارداد‌های فوتبال در سراسر دنیا هر روز شفاف‌تر از گذشته بسته می‌شود، این احتمال وجود دارد که فوتبال ایران با اعمال قانونی که قطعا مزیت‌هایی هم دارد، به سمت فساد کشیده شود و شاهد تخلف‌هایی در شکل و شمایل جدیدتر باشیم.

منبع: میزان