سال ۹۸؛ زمانی برای بلاتکلیفی تیم ملی

وقتی‌که بهمن‌ماه سال ۱۳۹۷ «کارلوس کی‌روش» با چهره مغموم تیم ملی ایران را ترک کرد، برخی این حرکت را نوعی حرفه‌ای گری می‌دانستند اما او به دنبال ماندن بود و اشک را به ابزاری برای جوهر امضای قرارداد استفاده کرد اما ناکامی‌های متوالی او در آسیا و رفتار مدیریتی اش موجب شد کسی برای تمدید قرارداد پیش‌قدم نشود. کی روش رفت و قرار بود از صف مربیان بزرگ یک نفر به انتخاب تاج به ایران بیاید.

نام‌های زیادی مطرح شد اما در نهایت سکان هدایت تیم ملی به مارک ویلموتس بلژیکی رسید؛ مربی که در برابر نام کی روش، «مارک» نبود بلکه نامش با ناکامی و اخراج گره خورد. او در ابتدای ورودش به ایران نتایج خوبی کسب کرد و با ۳ برد و یک تساوی موجب شد تا بازی تهاجمی تیم ملی در دوره کی‌روش به فراموشی سپرده شود. اما آتش بازی ایران برابر کامبوج پایانی بر ماه عسل این مربی و کارشناسان بود و روزگار تیره مربیگری او با شکست برابر گربه سیاه ایران (بحرین) آغاز شد. شکستی که فوتبال را به کام مردم ایران تلخ‌تر از شکلات بلژیکی کرد. ایران به بحرین باخت و ویلموتس به تور اروپایی رفت. پچ‌پچ‌های خبرنگاری از فسخ قرارداد توسط ویلموتس خبر دادند اما فدراسیون تکذیب کرد. تکذیبیه‌ای که دل‌ها را لرزاند زیرا زمانی که سخن از تکذیب می‌شود چند روز بعد واقعیت برملا خواهد شد.

ویلموتس پیش از بازی برابر عراق قرارداد را فسخ کرده بود اما روی نیمکت ماند تا دومین شکست ایران را نیز تجربه کند. این شکست، تیم ملی ایران را در پرتگاه قرارداد و ویلموتس را راهی دیار بلژیک کرد. رفتنی که بازگشتی در آن نبود بلکه با این سفر جزییات ترکمانچای فدراسیون با مربی ناکام برملا شد. جزییاتی که هنوز تکذیب می‌شود اما ظاهرا به واقعیت نزدیک است. با رفتن ویلموتس، ویروس خروج مربیان خارجی از ایران به تیم های باشگاهی سرایت کرد و آندره‌آ استراماچونی، مصطفی دنیزلی و گابریل کالدرون نیز قدم در مسیر مرد بلژیکی گذاشتند.

تاج پس از رفتن ویلموتس دچار عارضه قلبی شد و به توصیه پزشکان در میز خدمت حاضر نشد. معلوم نبود گرفتگی عروق وی ناشی از تلاش زیاد در زمان امضای قرارداد ویلموتس بود یا اینکه به قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان ارتباطی داشت، قانونی که تاج به طور رسمی آن را دور زد. با رفتن تاج نام‌هایی مانند امیر قلعه‌نویی و علی دایی مطرح شد اما هرکدام به دلایلی خط خوردند.

برانکو ایوانکویچ که از وی به عنوان جانشین کی روش یاد می‌شد، پس از یک دوره ناکامی در فوتبال عربستان و اخراج از آن کشور، بخت خود را برای بازگشت به نیمکت تیم ملی ایران آزمود. او چند بار با سفیر ایران در کرواسی دیدار کرد و از آن‌سوی مرزها چراغ سبز نشان داد اما ظاهرا اراده‌ای برای استخدام مربی سابق تیم ملی نبود. برانکو در مسقط قرارداد امضا کرد و قرعه شانس در ایران به نام دراگان اسکوچیچ افتاد؛ قرعه‌ای که کسی به آن خوش‌بین نیست و کارشناسان این انتخاب را نهایت کج‌سلیقگی مسوولان فدراسیون فوتبال می‌دانند.

کشتی بدون ناخدای تیم ملی فوتبال ایران هرچند با اسکوچیچ در ساحل آرامش به دنبال پهلو گرفتن بود اما شیوع ویروس کرونا در ایران و تاثیر آن بر لیگ قهرمانان آسیا و مقدماتی جام جهانی بازی‌های این تیم را به زمان دیگر موکول کرد تا شهروندان ایرانی در تعطیلات نوروز نتوانند هنرنمایی مربی کروات را ببینند؛ هنرنمایی که هرچند ممکن است با برد گوام و هنگ‌کنگ همراه باشد اما در خرداد گرم ۹۹ باید بر عراق و بحرین نیز غلبه کند. این ۲ بازی در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود و ایران باید در هر چهار بازی امتیاز کامل را کسب کند. هواداران فوتبال ایران برای رونمایی از تیم ملی اسکوچیچ باید ماه ها منتظر باشند انتظاری که پایان آن نه تنها معلوم نیست بلکه به کوچ کرونا از ایران و کشورها منطقه گره خورده است.