مذاکره برای یک انتقال بزرگ

دو سال قبل از پیوستن کریم باقری به تیم ملی و در سال ۷۰ محمود یاوری مربی تیم جوانان خبر داده بود که مدافعی بزرگ در فوتبال ایران متولد خواهد شد، اما باقری باوجود آنکه در خط دفاعی و به عنوان یک ستاره جوان شروع کرد اما آرام آرام و البته با ایده یورگن گده سرمربی وقت کشاورز در خط هافبک به بازی گرفته شد.

او توسط علی پروین اولین بار به تیم ملی دعوت شد و در اولین بازی اش در جام اکو برابر پاکستان اولین گل ملی اش را هم به ثمر رساند و از آن زمان تا سال ۱۳۸۰ مهره اصلی تیم ملی بود. او درخشش را در پست هافبک دفاعی و از بازی های مقدماتی جام ملت های ۹۶ امارات در ترکیب تیم ملی متحول شده ایران آغاز کرد. او در این رقابت ها علاوه بر بازی های درخشان ۹ گل برای تیم ملی ایران به ثمر رساند. در جام ملت های امارات هم دو گل برای ایران برابر عربستان و کره جنوبی به ثمر رساند.

شاه کلید

نگاهی به گل های کریم باقری در تیم ملی ایران می تواند ارزش این ستاره بزرگ فوتبال را بیشتر نشان دهد. در جام ملت های آسیا ۹۶ او در دو بازی برابر عربستان در دور گروهی و کره جنوبی در مرحله حذفی گلزنی کرد. اهمیت گل های او اما در این است که او در هر دو بازی قفل دروازه حریفان را باز کرد. در حالی که تیم ملی تا قبل از گل های کریم دقایق سختی را سپری می کرد اما با گل های او بود که تیم ملی توانست نتایج جالب سه بر هیچ و شش بر دو را برابر دو رقیب اصلی اش رقم بزند.

در بازی تیم های ملی ایران و استرالیا در ملبورن کریم باقری باز هم گل اول را به ثمر رساند تا پایه های خلق حماسه‌ای بزرگ ریخته شود. او به نوعی شاه کلید فوتبال ایران است. با ۵۰ گل ملی در ۸ بازی! این در حالی است که بعد از بازی برابر ایرلند جنوبی در مرحله پلی آف مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ ، هفت سال از تیم ملی دور شد و اصرار برانکو برای بازگشتش بی فایده بود. خودش بعدها در گفت و گویی اعلام کرد که خداحافظی هفت ساله اش از تیم ملی یکی از بزرگترین اشتباهاتش در کنار بازگشت از آلمان و بازگشت از لیگ جزیره بوده است.

کریم بعد از هفت سال و در روزهایی که همبازی سابقش روی نیمکت تیم ملی شرایط خوبی نداشت برای بازگشت داوطلب شد. او در ۳۴ سالگی هفت بازی برای تیم ملی با هدایت علی دایی انجام داد و ۳ گل هم به ثمر رساند. او اما بعد از این هفت بازی بار دیگر با لباس تیم ملی وداع کرد و حتی بازگشت مربی محبوبش افشین قطبی به نیمکت تیم ملی هم منجر به بازگشتش نشد. در نهایت و در مهر سال ۸۷ او در بازی برابر برزیل برای همیشه از فوتبال ملی خداحافظی کرد:” برایم اهمیتی ندارد اینکه به جای یک جام جهانی در ۳ یا چهار جام جهانی بازی می کردم. فقط برایم نظر مردم مهم است و خوشحالم که در ذهن آنها خاطره بدی نساختم و راضی هستند.”

در زمان بازگشت کریم باقری به تیم ملی در دوران علی دایی و بعد از هفت سال دوری، سایت فیفا در مقاله ای بلند به تمجید از این ستاره بزرگ فوتبال ایران پرداخت و او را “زیدان آسیا” نامید. شاید از چند نظر بتوان کریم باقری را با زین الدین زیدان ستاره بزرگ فوتبال جهان مقایسه کرد و مهمترین آن ها این است که او بازیکنی با اعتماد به نفس و رهبری واقعی در تیم بود چرا که در تمام مدت حضور او در تیم ملی، هرگاه بازی گره می خورد یا کاری از کسی برنمی آمد این کریم بود که گره ها را با یک شوت استثنایی، یک ضربه سر غافلگیرانه و یا پاسی عالی باز می کرد.

او حالا و با حضور دراگان اسکوچیچ، گزینه ایرانی برای حضور روی نیمکت تیم ملی و کمک به مرد کروات است. باقری در حالی بعد از بیش از یک دهه به تیم ملی بازمی گردد که شاید بتواند همچون دوران حضورش روی نیمکت پرسپولیس تبدیل به مهره ای موثر و البته یکی از ارکان موفقیت تیم شود.