برای تیم ملی ؛ بهتر نیست کامبوج را فراموش کنیم؟

زدن ۱۴ گل به تیم ملی کامبوج که بی شباهت به تیم های محلی نبود (و حتی از اصول اولیه فوتبال نیز بی بهره بود) اگرچه جای خوشحالی دارد اما حقیقت فوتبال آسیا ماورای کامبوج است و تیم های قوی تر بی گمان شباهتی به این تیم محلی ندارند.
همین بازیکنان با تجربه که برای کامبوجی ها یک اسطوره بی بدیل بودند وقتی در جام ملت های آسیا به مصاف ژاپن رفتند آن افتصاح را به بار آوردند؛ بنابراین در شرایط نرمال و طبیعی، باید این هشدار را به ملی پوشان بدهیم که مراقب بحرین باشند و اگر برایشان مقدور است هر ۱۴ گل بازی با کامبوج را فراموش کنند!
در فوتبال آسیا، تیم های درجه ۲ هم مثل کامبوج دفاع نمی کنند. توان خط حمله این تیم ها هم هیچ وجه تشابهی با کامبوج ندارد؛ تیم هایی که بدون هیچ چک و چانه ای به آسانی توپ را به ما نمی دهند تا هر کاری دلمان خواست در هر کجای زمین انجام بدهیم!
کامبوج را برای همیشه فراموش کنید
دیدار با کامبوج از آن بازی هایی است که دوست داریم هر چه زودتر از ذهن بازیکنان تیم ملی پاک شود، بحث ما کامبوج نیست؛ بلکه در تمام این سال ها با عراق مشکل داشتیم و اگرچه بازی های خوبی مقابل این تیم به نمایش گذاشتیم اما یک بار خیلی بد در جام ملت های ۲۰۱۵ به عراقی ها باختیم.
بحرین به لطف حضور یک تیم مقتدر و منسجم در چند سال گذشته، حرفی برای گفتن مقابل ایران نداشت اما نکته حائز اهمیت این است که از اول نیز قرار نبود در این مرحله مقدماتی جام جهانی دست به عصا حرکت کنیم؛ ما باید از سد این تیم ها عبور کنیم تا در مرحله بعد، وقتی به مصاف خوب های آسیا می رویم کاملا آماده باشیم.
به دلیل بازی های آسانی که مقابل هنگ کنگ و کامبوج پشت سر گذاشتیم هنوز تیم ملی را با حضور ویلموتس به درستی ارزیابی نکرده ایم. در یک بازی سخت و دشوار، وقتی گره های یک مسابقه به چشم می آید و تیم حریف فشار لازم را به خط دفاع ما وارد می کند، آن وقت است که می توانیم تیم ملی را محک بزنیم. هر چند با این نیروی انسانی موجود در تیم ملی نگرانی خاصی وجود ندارد و آینده روشن است…