تفاوت فاحش لباس تیم‌های ایرانی و اروپایی

همیشه وقتی مطالبه خاصی از فوتبال و فوتبالی‌ها داشتیم با پاسخ‌هایی از این دست روبه‌رو شدیم که «زیرساختش فراهم نیست»، «نیاز به فرهنگ‌سازی دارد»، «بودجه این کار را نداریم» و یا «با محدودیت‌های فراوانی روبه‌رو هستیم». بی‌انصاف نباشیم؛ گاهی واقعا همین مسائل دخیل بود، اما در اکثر اوقات اینها توجیهاتی بود که توسط مدیران و مسئولان ناکارآمد داده می‌شد تا به اصطلاح زمان بخرند و از مسئولیت محول‌شده شانه خالی کنند.

شاید موضوع گزارش امروز ما در لیست مشکلات فوتبال‌مان، جایی در صدر نداشته باشد و نتوان گفت که رسیدگی به آن می‌تواند به رشد و تعالی این رشته پرطرفدار کمک کند، اما برخی مواقع شما می‌توانید با انجام یک کار اصولی و نه‌چندان هزینه‌بر، تاثیرات مثبتی را بر جای بگذارید و گامی رو‌به‌جلو بردارید. به‌اصطلاح برخی امور جلوی چشم هستند و دیده می‌شوند. درباره مساله‌ای می‌خواهیم صحبت کنیم که زیاد به آن پرداخت نشده و حسابی مغفول مانده است، اما مطمئنا شما هم با توجه به آن، به فکر فرو می‌روید که واقعا چرا باشگاه‌های ما اینقدر در این زمینه کوتاهی کرده‌اند؟ به چه دلیل ذوق، علاقه و تنوع در باشگاه‌های ما گم‌شده است؟

رونمایی ما Vs رونمایی آنها

اگر علاقه‌مند به فوتبال اروپایی باشید، حتما در میان اخبار چند ماه گذشته با اخباری از این دست که تیم X از لباس فصل جدید خود رونمایی کرده، روبه‌رو شده‌اید. به‌خصوص در این روزها، شاهد اوج‌گیری این‌گونه خبرها بوده‌ایم. تقریبا تمام تیم‌های اروپایی و حتی غیراروپایی لباس جدید خود را مشخص کرده‌اند و با رنگ و لعاب‌های جذاب به استقبال فصل جدید رفته‌اند. آنها با این حرکت هم برای خود درآمدزایی می‌کنند (در این زمینه و به خاطر عدم‌رعایت قانون کپی‌رایت باشگاه‌های ما نمی‌توانند درآمدزایی قابل‌توجهی داشته باشند.) و هم شوق و علاقه را برای فصل جدید میان هواداران خود زنده کرده و نقش یک کاتالیزور را ایفا می‌کنند. آنها با انتشار ویدئو یا پوسترهایی جذاب با حضور ستاره‌های تیم‌شان به رونمایی از کیت اول، دوم و سوم می‌پردازند و در فضای مجازی و سایبری روی ذهن مخاطب خود تاثیر می‌گذارند. اتفاقی که در فوتبال ما یا رخ نمی‌دهد یا به بدترین و بی‌ذوق‌ترین شکل ممکن برگزار می‌شود. خاطرات بدی از مراسم‌ رونمایی از لباس تیم‌های ملی یا باشگاهی در این سال‌ها داشته‌ایم.

۱۳ تیم ایرانی با لباس دومی شبیه به هم!

برای رسیدن به جان گزارش مثال‌های متعددی برایتان خواهیم آورد. هجدهمین دوره لیگ برتر برگزار شد. مانند چند سال اخیر ۱۶ تیم در این رقابت‌ها شرکت کردند. از میان این تعداد، ۶ تیم لباس اصلی‌شان قرمزرنگ بود. به جز پدیده که شورت مشکی بر تن می‌کرد، باقی تیم‌ها یعنی پرسپولیس، سپیدرود، فولاد خوزستان، نساجی مازندران و تراکتورسازی از لباس یکدست سرخ‌رنگ بهره بردند. فولاد تنها تیمی بود که لباسش طرح نسبتا جالب‌توجهی داشت که آن هم شبیه چیزی بود که در چند فصل اخیر بر تن کرده بود. ۴ تیم لباس اصلی‌شان زردرنگ بود. پارس جنوبی و سپاهان با شورت ورزشی مشکی و صنعت نفت آبادان به‌همراه نفت مسجدسلیمان با شورت آبی وارد میادین شدند. پارس جنوبی تنها تیمی بود که روی لباسش طرح خاص و جالب‌توجهی به چشم می‌خورد که دست بر قضا آنها هم طرح لباس‌شان تقریبا صددرصد شبیه چیزی بود که در لیگ هفدهم استفاده کرده بودند. ماشین‌سازی و ذوب‌آهن دو تیم سبزپوش لیگ هجدهم بودند که تیم اصفهانی طرح لباس جالب و متفاوتی داشت.

استقلال تهران و خوزستان با لباس آبی پررنگ و پیکان با لباس آبی آسمانی در مسابقات حاضر شدند که هیچ‌کدام تنوع جالب‌توجهی را به کار نبرده بودند. سایپا هم تنها تیم نارنجی‌پوش لیگ بود. به جز دو سه تیم، باقی تیم‌ها بدون هیچ‌گونه ایده و علاقه‌ای با لباس‌هایی بی‌کیفیت و با طرح‌هایی کسل‌کننده و مشابه، به رقابت با یکدیگر پرداختند. حال می‌خواهیم از یک شبه‌فاجعه داخلی رونمایی کنیم. لباس نخست تیم‌های لیگ هجدهم را بررسی کردیم ولی اوج وخامت ماجرا در لباس دوم ۱۶ تیم فوتبال مذکور نهفته است. به جز فولاد مشکی‌پوش، پارس جنوبی آبی- سرمه‌ای‌پوش و صنعت نفت سبزپوش، ۱۳ تیم از حاضران در فصلی که گذشت لباس دوم‌شان، سفیدرنگ بود! ۱۳ تیم با لباس دومی شبیه هم! یک اتفاق عجیب که اوج کج‌سلیقگی را نشان می‌دهد و بدون‌تردید در هیچ‌کجای دنیا شبیه و رقیبی ندارد.

بارسلونای کرواسی، رئال مادرید موجی!

به اروپا می‌رویم. بارسلونا چندماه قبل از کیت اصلی خود در فصل جدید رونمایی کرد. آنها در تصمیمی عجیب طرح لباس آبی‌اناری را از حالت مرسوم راه‌راه به شطرنجی تغییر دادند تا به‌شدت شبیه لباس تیم ملی کرواسی شود. آنها هر سال کیت اصلی خود را با تغییراتی محسوس، اما نه‌چندان قابل‌توجه روبه‌رو می‌کردند، اما این‌بار میزان تغییرات بیشتر شده است. با این حال، کیت دوم و سوم آنها مانند هر فصل، بسیار متنوع است. آنها در فصل ۱۹-۲۰۱۸ لباس دوم‌شان فسفری بود و لباس سوم‌شان صورتی، اما در این فصل قرار است کیت میهمان‌شان دو رنگ آبی آسمانی و زرد باشد. رئال اما کاملا فلسفه‌اش با بارسا در لباس اصلی متفاوت است. آنها کمترین تغییر ممکن را به وجود می‌آورند و در این فصل با طرحی شبیه لباس ۱۲-۲۰۱۱ وارد میادین می‌شوند. رنگ سفید که با نوشته‌های طلایی همراه شده است. پیراهن دوم لوس بلانکوس هم سرمه‌ای و طلایی خواهد بود که طرح گرافیکی موج‌گونه‌ای دارد که اشاره آن به هواداران رئال است. لباس سوم رئال به رنگ سبز نعنایی است که طرح گرافیکی ندارد و از رنگ‌های سرمه‌ای و سفید در آن استفاده شده است.

آلیانز آره‌نا روی پیراهن بایرن‌مونیخ

تیم فوتبال  بعدی بایرن‌مونیخ است. آنها جزء تیم‌هایی هستند که معمولا تغییرات کمی را در لباس خود ایجاد می‌کنند، اما در هر صورت این اتفاق رخ می‌دهد. آنها در فصل ۱۸-۲۰۱۷ رو به طرح کلاسیک آبی‌قرمز آوردند. سال بعد با یک ایده مدرن به یکدست قرمز برگشتند و حالا هم لباس‌شان یکدست قرمز است که همراه با نوشته‌های سفید همراه شده، اما در زمینه آن از طرح‌های گرافیکی جذابی استفاده کرده‌اند که نشأت‌گرفته از ورزشگاه آلیانز آره‌نا است. لباس دوم بایرن در این فصل ترکیبی از دو رنگ سفید و نقره‌ای است و کیت سوم مانند لباس من‌یونایتد سرمه‌ای است که با نوشته‌های نارنجی همراه شده است.

کیت جذاب چلسی و لباس سوم متفاوت سیتی

نوبت به چلسی می‌رسد. رنگ اصلی لباس آنها مانند هر سال آبی تند خواهد بود، اما طرح گرافیکی به‌کاررفته در این فصل لباس آنها را به یکی از منحصربه‌فردترین کیت‌های بازار تبدیل کرده است. طرح داخلی آن از ورزشگاه استمفوردبریج گرفته شده است. مانند هر سال کیت دوم و سوم آبی‌های لندن هم به کل با سال قبل فرق دارد. دیگر تیم انگلیسی یعنی منچسترسیتی هم از کیت‌های جدید خود رونمایی کرده است. رنگ اصلی لباس نخست آبی آسمانی است، اما رنگ دوم این لباس که نوشته‌ها و خطوط فرعی لباس را شامل می‌شود، به رنگ بنفش درآمده است. لباس دوم مانند فصل قبل مشکی خواهد بود، اما رنگ‌‌های صورتی و زرد هم در آن دیده می‌شود. اوج زیبایی لباس سیتیزن‌ها مربوط به پیراهن سوم‌شان است؛ اینکه لباس از رنگ زرد شروع و به صورتی تبدیل می‌شود.

چرا لباس دوم سرخابی‌هاباید سفید باشد؟

اینها فقط چند مثال از تیم‌های اروپایی بود. در جای‌جای این کره خاکی تیم‌های فوتبالی هر فصل تغییرات ملموس، اما نه‌چندان عظیم در لباس اصلی خود ایجاد می‌کنند و برای پیراهن دوم و سوم خود مرتب از رنگ‌های جدید و کمتر استفاده‌شده بهره می‌برند. آنها از طرح‌هایی استفاده می‌کنند که نشانه‌های عمیقی دارد و پشت هرکدام از آنها دلیل خاصی نهفته است. اما در فوتبال ما داستان کاملا متفاوت است. باشگاه‌ها وقتی برای طراحی لباس نمی‌گذارند و شرکت‌های تامین‌کننده لباس تیم‌ها نیز با چند طرح و الگوی ساده و بدون خلاقیت سراغ مدیران باشگاه‌ها می‌روند و آنها را مجاب به استفاده از این طرح‌های محدود، تکراری و گاها کپی می‌کنند. باشگاه‌ها جسارت و ذوق استفاده از رنگ‌های جدید را در لباس دوم خود ندارند. چرا لباس دوم سرخابی‌ها باید همیشه سفید باشد؟ استفاده از رنگ مشکی یا نقره‌ای که یک فصل از آن استفاده شد، چه عیبی دارد؟ آیا پرسپولیس نمی‌تواند مثلا از رنگ زرد یا فسفری برای لباس دوم خود بهره ببرد؟ چرا رنگ آبی پیراهن استقلال شبیه رنگ آبی چلسی نیست یا چرا قرمز پرسپولیس اینقدر از رنگ قرمز بایرن‌مونیخ دور است؟

این فصل هم تغییری نخواهیم دید؟!

مطمئنا در این فصل نیز باید لباس‌های کسل‌کننده و رنگ‌ و‌ رو‌ رفته تیم‌های فوتبال  لیگ برتری را ببینیم. نه باشگاه‌ها و نه تولیدکنندگان لباس تیم‌ها، علاقه‌ای به پیشرفت خود و زیباسازی لیگ ندارند. آنها همچنان به شیوه قدیمی خود عمل می‌کنند و تلاشی برای ایجاد یک رضایت نسبی در دل هواداران نمی‌کنند. تا شروع لیگ حدود یک ماه باقی مانده، اما لباس هیچ‌یک از تیم‌های لیگ برتری مشخص نشده و طبیعتا مراسم رونمایی هم در این خصوص به انجام نرسیده است.

فرهیختگان