کالدرون نه مثل مانوئل ژوزه گزینه‌ ضعیف و نه مثل برانکو مطمئن

گابریل کالدرون ؛ این مرد آرژانتینی به چهل‌ویکمین مربی تاریخ پرسپولیس تبدیل شد. مردی که باید روی نیمکتی جلوس کند که بهترین مربی تاریخ سرخ‌پوشان تکیه زده بود. کالدرون از میان یک لیست بلندبالا انتخاب شد. او گزینه اول، دوم و سوم مدیران باشگاه نبود، اما بعد از منتفی شدن گزینه‌های دیگر، شد انتخاب آخر. حالا باشگاه بزرگ پایتخت‌نشین به دوازدهمین تیمی تبدیل شد که هدایتش را به عهده می‌گیرد.

گابریل کالدرون کیست؟

«گابریل هومبرتو‌کالدرون‌مترالا» در هفتم فوریه ۱۹۶۰ در راسون آرژانتین به دنیا آمد. او از ۱۴ سالگی به صورت حرفه‌ای بازی کردن را استارت زد و در ۱۶ سالگی اولین بازی‌اش در سطح بزرگسالان را برای تیم ال‌پورونیر انجام داد. راسینگ‌کلاب، لانوس و ایندیپندنته دیگر تیم‌های آرژانتینی‌ بودند که گابریل در آنها بازی کرد. او راهی اسپانیا شد و برای بتیس بازی کرد و سیتیزن اسپانیا شد. پاری‌سن‌ژرمن فرانسه، سیوس سوئیس، کان فرانسه و لوزان سوئیس دیگر تیم‌هایی بودند که او در آنها مشغول بازی شد. کالدرون در ۳۴ سالگی کفش‌هایش را آویخت. حدود ۶۳۷ بازی و ۱۰۵ گل زده برای این هافبک جنگنده به ثبت رسید.

کالدرون در تیم ملی آرژانتین هم حضور پررنگی داشت. بازی در دو جام‌جهانی بزرگسالان و یک جام‌جهانی جوانان. قهرمانی در سال ۱۹۷۹ با تیم زیر ۲۰ ساله‌های آلبی‌سلسته و سپس حضور در جام‌جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا و ۱۹۹۰ ایتالیا که در دومی تا یک‌قدمی قهرمانی هم پیش رفت. او در جام‌جهانی ۸۶ نتوانست نظر آلفیو‌ باسیله را جلب کند و در لیست ۲۳ نفره جای بگیرد. کالدرون بعد از جام‌جهانی ۹۰ از فوتبال ملی خداحافظی کرد؛ با ۲۳ بازی ملی و یک گل، گلی که در بازی دوستانه مقابل دانمارک در سال ۱۹۸۷ زده شد. او با شماره‌های ۵ و ۶ برای آبی‌سفیدها بازی می‌کرد.

یار غار مارادونا، زخم‌خورده از مسی

سال بعد از قهرمانی در جام‌جهانی ۱۹۷۸، نسل جدید آرژانتین درحال پرورش بود. آنها به سرکردگی مارادونا به جام‌جهانی زیر ۲۰ ساله‌ها رفتند. او در بازی سرنوشت‌ساز با لهستان در دور گروهی برای سرگروهی دبل کرد. در یک‌چهارم نهایی مثلث ویرانگر کالدرون، مارادونا و رامون آنخل‌دیاز الجزایر را ویران کرد و به نیمه‌نهایی رسیدند. اروگوئه و شوروی هم حریف تیم سزار منوتی نشد و آنها قهرمانی را به دست آوردند. در جام‌جهانی ۸۲ شانس با مدافع عنوان قهرمانی یار نبود، اما آنها توانستند در جام ۹۰ دوباره به فینال برسند؛ سومین فینال در ۴ دوره اخیر. تیمی که به قول کالدرون متواضع بود اما کیفیت بالایی نداشت. اگر اشتباهات ادگاردو کودسال، داور مکزیکی نبود کالدرون و هم‌تیمی‌هایش به سومین قهرمانی جهان می‌رسیدند، اما این اتفاق رخ نداد. در همه این سال‌ها گابریل در چندقدمی مارادونا حضور داشت. او یکی از همراهان همیشگی شماره ۱۰ فرازمینی آلبی سلسته بود. با این حال نتوانست از نزدیک درخشش دیگو در جام‌جهانی ۸۶ را ببیند. او در سال ۲۰۱۴ وقتی هدایت بتیس را به عهده داشت رودرروی بارسا و مسی قرار گرفت. نتیجه ۳-۱ به سود آبی‌اناری‌ها شد و مسی دو گل به ثمر رساند. با این حال، کالدرون هیچ‌وقت بین مارادونا و مسی انتخابی نداشت و نگفت کدام‌یک بهتر هستند.

ورود به حاشیه خلیج‌فارس

گابریل کالدرون سه سال بعد از پایان فوتبالش با تیم کان فرانسه مربیگری‌اش را استارت زد. موفق نبود و بعد از سه سال از جمع آنها جدا شد و به دیگر تیم سابقش یعنی لوزان رفت. در آنجا هم ۱۰۲ روز بیشتر دوام نیاورد. بعد از ۵ مسابقه به خاطر نتایج ضعیف استعفا داد. یک سال بدون تیم ماند تا اینکه مسیرش به سمت خلیج‌فارس تغییر کرد. او وارد دنیا و منطقه‌ای شد که قرار نبود هیچ‌وقت از آن جدا شود.

سرمربی عربستان شد. با آنها بدون باخت سهمیه جام‌جهانی را گرفت. همه‌چیز خوب پیش می‌رفت. او از حضور قدرتمندانه در جام‌جهانی حرف می‌زد ولی باخت عجیب ۵-۱ به عراق در مسابقات غرب آسیای ۲۰۰۵ در قطر حکم برکناری‌اش را صادر کرد. جای خود را به پاکوئتا داد و رفت. عربستان هم در همان مرحله گروهی جام‌جهانی حذف شد. بازهم حدود دو سال بیکاری و این‌بار سفر به عمان.

در جام ملت‌های ۲۰۰۷ با قرمزها پا به جام ملت‌ها گذاشت. ابتدا استرالیا را با تمام ستاره‌هایش متوقف کرد، اما در ادامه به تایلند میزبان باخت. تساوی مقابل عراقی که قرار بود قهرمان شود پرونده کالدرون را بست. آنها حذف شدند و گابریل به هوای سرمربیگری الاتحاد، عمان را ترک کرد.

دوران شیرین با دو غول عربستانی

شیرین‌ترین دوران مربیگری کالدرون در دو تیم باشگاهی الاتحاد و الهلال رقم خورد. نزدیک به سه سال در این دو تیم فعالیت کرد. با الاتحاد در سال اول قهرمان لیگ شد، به نایب‌قهرمانی جام‌حذفی رسید ولی در آسیا به توفیقی دست پیدا نکرد. سال بعد با زرد و مشکی‌ها برنده جام‌حذفی شد و به فینال لیگ قهرمانان رسید اما شکست مقابل پوهانگ استیلرز نگذاشت به قهرمانی آسیا برسد. بعد از جام‌جهانی ۲۰۱۰ به‌عنوان یکی از گزینه‌های جانشینی مارادونا در تیم ملی آرژانتین تبدیل شد و به همین دلیل از الاتحاد جدا شد، اما به هدفش نرسید. دیگر تیم بزرگ عربستانی یعنی الهلال او را به‌عنوان نفر اول نیمکت خود معرفی کرد. کالدرون با آنها هم قهرمان عربستان شد ولی در آسیا به الاتحاد باخت و در جام‌حذفی این شکست تکرار شد. مدیران باشگاه‌ آبی‌پوش او را اخراج کردند تا سراشیبی‌های مرد آرژانتینی آغاز شود. بن‌یاس امارات و تیم ملی بحرین دو مقصد بعدی او بودند. با بن‌یاس به مقام نهمی رسید و آنها را برای اولین‌بار به مرحله دوم لیگ قهرمانان رساند. به فینال جام‌حذفی هم رسیدند اما شکست خوردند. در بحرین هم به اندازه سه مسابقه بیشتر دوام نیاورد و کنار رفت.

حضور کوتاه‌مدت و ناکام در لالیگا

پیشنهاد شگفت‌انگیز تیم دوران بازیگری‌اش یعنی بتیس به دستش رسید. تیمی که در بحران بود و کالدرون سومین مربی‌اش در یک فصل به حساب می‌آمد. ۶ برد، سه مساوی و ۱۳ باخت حاصل کار او بود. نتوانست آنها را احیا کند ولی سقوط نکردند. بعد از چندماه جدا شد. او سپس راهی الوصل امارات و قطر SC شد اما در آنجا هم توفیق خاصی برایش حاصل نشد. در تیم قطری ۷ باخت در ۹ بازی برایش به ثبت رسید و نتیجه‌اش شد ۱۸ ماه بدون تیم بودن تا الان.

عاشق هواداران، مخالف بازیکنان!

کالدرون علاقه‌مند به سیستم ۱-۳-۲-۴ است. او فوتبال هجومی را می‌پسندد و تیم‌هایش زیاد گل می‌زنند اما درمقابل، تیم‌های تحت‌هدایت او در دفاع عملکرد باثبات و منسجمی ندارند. کالدرون شخصیت جاه‌طلبی دارد و به‌نوعی زیاده‌خواه است. او به‌راحتی با هواداران ارتباط برقرار می‌کند. زمانی که سرمربی الوصل بود، می‌گفت:

«ما به اندازه الجزیره و العین پول نداریم اما هواداران‌مان فوق‌العاده هستند. بعضی‌وقت‌ها بدون پول هم می‌توان موفق شد.»

کالدرون با فوتبال آسیا و حاشیه خلیج‌فارس کاملا آشناست و ۱۵ سالی می‌شود که در این منطقه و در تیم‌های مختلف فعالیت دارد. او چند ماه قبل قرار بود هدایت عراق را هم به عهده بگیرد که این انتقال نهایی نشد. او در سال ۲۰۱۲ یکی از گزینه‌های محمد رویانیان پیش از رسیدن به نام مانوئل ژوزه بود. کالدرون در سال‌های اخیر نتوانسته نتایج جالبی را کسب کند و این مهم‌ترین دل‌نگرانی موجود برای هواداران پرسپولیس است. او آنچنانکه باید و شاید از بازیکنانش حمایت نمی‌کند و بارها پیش آمده که در نشست‌های خبری و در مصاحبه‌ها خیلی مستقیم از شاگردانش انتقاد می‌کند. این اتفاق در الوصل برایش دردسرساز شد.

حال باید دید این مرد ۵۹ ساله آرژانتینی در آستانه پایان ششمین دهه زندگی‌اش می‌تواند پرسپولیس باصلابت برانکو را به کلاسی بالاتر برساند یا خیر. او سابقه کار کردن و بازی کردن در شرایط پرفشار را دارد و حالا باید خود را برای چالشی جدید مهیا کند. به نظر شما او موفق می‌شود؟

جمع‌بندی؛ کالدرون شبیه شفر

بررسی کارنامه مربیگری کالدرون نشان می‌دهد که این آرژانتینی نه مثل مانوئل ژوزه گزینه‌ ضعیفی است و نه مثل برانکو مطمئن. او را می‌توان با توجه به سابقه نسبتا خوب گذشته و عملکردش در سال‌های اخیر با وینفرد شفر مقایسه کرد.

هیختگان آنلاین