از شجاعت در تصمیم گیری تا کوچینگ نامناسب در دقایق حیاتی ؛ نکات بارز فرهاد مجیدی در نخستین تجربه سرمربی گری مقابل استقلال خوزستان

نخستین حضور فرهاد مجیدی روی نیمکت سرمربیگری استقلال با پیروزی ۴ بر ۲ آبی پوشان برابر هم نام خوزستانی خود، همراه بود.

پیش از بررسی جزئیات نخستین حضور مجیدی روی نیمکت استقلال، لازم است بدانیم مثلث مربیگری از سه ضلع دانش، مدیریت و تجربه شکل می گیرد که مسلما نمی توان انتظار داشت یک مربی در ابتدای راه خود از تجربه کافی برخوردار باشد و طبیعی است برای رسیدن به نقطه مطلوب از این حیث، بعد زمانی را در نظر گیریم.

مسلما مجیدی در طی برگزاری تنها چند جلسه تمرین، نمی توانسته اثرگذاری پررنگی بر روند آبی پوشان بگذارد و مثبت و منفی های این مربی را بر حسب در نظر گرفتن این شرایط زیر ذره بین می بریم.

* شجاعت در تصمیم گیری

رضا کریمی زننده گل دوم آبی پوشان به استقلال خوزستان بود؛ بازیکنی که در گذشته فرصت حضور کمتری در ترکیب داشت و مجیدی با اتخاذ یک تصمیم ریسکی، وی را در دقیقه ۵۲ روانه میدان کرد و کریمی تنها پس از گذشت ۱۶ دقیقه پایش به گلزنی باز شد تا فرهاد را رو سفید کند. بی گمان چنین تعویض هایی ریسک بسیاری دارد و مجیدی خطرات حضور یک جوان در میدان را به جان خرید تا نشان دهد در مربیگری توانایی گرفتن تصمیمات شجاعانه را دارد.

* کوچینگ نامناسب در دقایق حیاتی

همواره در فوتبال دقایق ابتدایی پس از به ثمر رسیدن گل، از حساسیت بالایی برخوردار است و عموما مربیان در این دقایق شیوه کوچینگ خاصی را برای تیم خود در نظر می گیرند. اما در دیدار استقلال برابر آبی های خوزستان، شاهد بودیم تیم مجیدی در این دقایق حساس به خوبی هدایت نشد تا این تیم بلافاصله پس از به ثمر رساندن گل، دروازه خود را باز شده ببیند. گل دوم استقلال خوزستان نیز ناشی از عدم استقرار صحیح بازیکنان در پست ها و انجام شرح وظایفشان بود تا مشخص شود مجیدی در نخستین تجربه سرمربی گری اش ضعف هایی در این خصوص داشته که البته طبیعی است.

* شناخت مناسب از ابزار

با توجه به اینکه مجیدی زمان کمی برای طرح ریزی ایده ها و استراتژی اش داشت، نشان داد شناخت مناسبی از ابزارش دارد؛ ابزاری که طبیعتا چند ماه با آن ها کار کرده بود و به طور کلی با توجه به مطالعه مناسب روی فوتبال ایران، سرمربی موقت آبی ها تصمیماتش مبتنی بر شناخت مناسب از بازیکنان بود که در چنین مقطعی به عنوان یک نقطه قوت محسوب می شود. جدا از شناخت فنی بازیکنان، مجیدی در خصوص شناخت روانی نیز در شرایط مطلوبی قرار داشت و به تعبیری به لحاظ ذهنی روی بازیکنانش مسلط نشان داد که نتیجه آن عوض کردن نتیجه برای دو بار متوالی بود.

* آنالیز نه چندان مناسب از حریف

برخلاف شناخت و آگاهی خوب مجیدی از تیم خودی، وی در شناسایی و آنالیز تیم حریف ایراداتی داشت که البته با در نظر گرفتن بعد زمانی، طبیعی است در چنین شرایطی که زمان کافی در اختیار نیست، مربیان فرصت کافی برای شناسایی حریف خود نخواهند داشت و صرفا انرژی و زمان خود را صرف بازسازی تیم خودی می کنند. با تمامی این تفاسیر، عدم شناخت کامل از حریف همواره به عنوان یک نقطه ضعف قلمداد می شود و باید دید مجیدی و کادرش در دیدارهای آینده در این خصوص چه عملکردی خواهند داشت.

در پایان لازم به یادآوری است که مواردی مورد بررسی قرار گرفت که در فرصت چند روزه توانایی رفع و یا تقویت آنان بوده که چهار مورد از مهمترین آن ها، مورد بررسی قرار گرفت.

مهیار اسعد