تغییرات نیمکت مدعیان در دوره حضور برانکو در پرسپولیس ؛ فرهاد مجیدی بیست‌وپنجمین نفر است!

تا هت‌تریک پرسپولیس فاصله‌ای نیست؛ شاید به اندازه ۵ امتیاز از سه مسابقه. آنها بازهم از رقبای خود پیشی گرفتند و تا ۵ ستاره شدن در لیگ برتر فقط چند روز دیگر ‌باید صبر کنند. اما این موفقیت بزرگ چگونه برای سرخ‌پوشان تهرانی به دست آمد؟ آنها که درحال تبدیل شدن به تیمی درجه ۲ بودند، چطور توانستند این‌گونه قدرتمندانه به قله فوتبال ایران صعود کنند؟ شاید همه‌چیز از هفته بیست‌وششم لیگ چهاردهم آغاز شد، همان فصلی که دایی و درخشان آمدند و رفتند و برانکو در فاصله ۵ هفته تا پایان بازی‌ها هدایت تیم از هم گسیخته و بی‌روحیه را برعهده گرفت. اتفاقا آغاز کار پروفسور با یک شکست خانگی همراه بود، در همان هفته بیست‌وششم مقابل سپاهان. در آن فصل پرسپولیس کار خود را در رده هشتم به اتمام رساند. استقلال ششم شده بود، ذوب‌آهن به مقام چهارم رسید و سپاهان هم در لحظه آخر قهرمانی را مال خود کرد و تراکتور به مقام دومی رسید. برانکو ماند؛ ماند و پرسپولیس موردعلاقه‌اش را ساخت. او حتی تا اواسط نیم‌فصل اول لیگ پانزدهم هم در بحث نتیجه‌گیری ضعیف عمل می‌کرد، اما کم‌کم همه‌چیز عوض شد. آنها هم زیبا بازی می‌کردند و هم نتیجه می‌گرفتند. رقیب دیرینه خود را ۴تایی کردند و فقط به خاطر تفاضل گل کمتر نسبت به استقلال خوزستان مقام دومی برایشان حاصل شد. در آن فصل استقلال به مقام سومی بسنده کرد. تراکتور چهارم شد و ذوب‌آهن ششم. سپاهان هم در عین ناباوری رتبه یازدهمی را به خود اختصاص داد.

سلطه قرمزها رسما از لیگ شانزدهم آغاز شد. سومین قهرمانی خود را به دست آوردند. استقلال با ۹ امتیاز فاصله، دوم شد. رتبه سوم به تراکتور، چهارم به ذوب‌آهن و پنجم به سپاهان اختصاص پیدا کرد. در لیگ هفدهم بازهم رتبه یک به شاگردان مرد کروات رسید. بازهم با ۹ امتیاز فاصله این اتفاق رخ داد. ذوب‌آهن دوم شد. استقلال رده سوم را مال خود کرد. تراکتورسازی و سپاهان هم با افتی عجیب به رتبه‌های دهم و چهاردهم رسیدند، طلایی‌پوشان حتی در برهه‌ای خطر سقوط را احساس می‌کردند. تداوم حضور این مربی کروات باعث شده سرخ‌پوشان این‌گونه گوی سبقت را بربایند و با فاصله، مدعی اصلی قهرمانی برای سومین سال پیاپی باشند. به همین بهانه نگاهی به تغییرات سرمربی‌ها در ۴ تیم مدعی این سال‌های فوتبال ایران می‌اندازیم تا ببینیم از روزی که برانکو سرمربی پرسپولیس شده، آنها چقدر روی انتخاب‌های خود ثابت‌قدم مانده‌ و از آنها حمایت کرده‌اند. نتیجه باورنکردنی است؛ یک در برابر ۲۵!

تراکتورسازی تبریز (۷ سرمربی):

روزی که برانکو سرمربی پرسپولیس شد، تراکتور دو ماهی می‌شد که بازهم به تونی اولیورا روی آورده بود. این سرمربی پرتغالی فصل را با پرشورها به اتمام رساند و سال بعد هم تا اواخر نیم‌فصل اول کنار تیم بود، اما به خاطر نتایج ضعیف جای خود را به امیر قلعه‌نویی داد. ژنرال تا پایان لیگ پانزدهم هدایت تراکتور را برعهده داشت. او فصل بعد هم کار خود را با تراکتور شروع کرد و به پایان رساند، اما به صورت توافقی جدا شد تا در لیگ هفدهم یحیی گل‌محمدی تیم پنجره بسته تبریزی را هدایت کند. یحیی تا پایان فصل دوام نیاورد و در ابتدای نیم‌فصل دوم اخراج شد تا به جای او ارطغرل ساغلام سرمربی پرشورها شود. سرمربی ترکیه‌ای و سرشناسی که نتایجش موردتوجه نبود و در پایان لیگ همکاری با او ادامه پیدا نکرد. لیگ هجدهم با حضور زنوزی نوبت به جان توشاک رسید تا شانس حضور در لیگ ایران و باشگاه بزرگ تراکتور را به دست بیاورد. با این حال او به هفته هفتم نرسید و جای خود را به محمد تقوی داد. تقوی در اولین تجربه سرمربیگری‌اش بد کار نکرد اما در ابتدای نیم‌فصل دوم از سمت سرمربیگری سرخ‌پوشان تبریزی کناره‌گیری کرد و به جای او جورج لیکنز روی کار آمد. همان‌طور که مشاهده می‌کنید تراکتور در زمانی حدودا ۴ ساله، ۷ سرمربی تغییر داده است.

سپاهان اصفهان (۷سرمربی):

روزی که برانکو سرمربی پرسپولیس شد؛ پرافتخارترین تیم تاریخ لیگ برتر با حسین فرکی لیگ را تمام کرد و به مقام قهرمانی رسید. فصل بعد بازهم فرکی کار را استارت زد، اما نتایج ضعیف حاصل‌شده پیش از پایان نیم‌فصل اول او را خانه‌نشین کرد و پای یک کروات دیگر یعنی ایگور استیماچ را به فوتبال ایران باز کرد. استیماچ تا پایان فصل دوام نیاورد و حسین زاغی‌نژاد به‌عنوان مربی موقت، چندهفته نفر اول کادرفنی بود. لیگ شانزدهم عبدالله ویسی به‌عنوان سرمربی تیم قهرمان فصل قبل به تیم محبوبش آمد. تغییرات زیادی را هم به وجود آورد، اما نتیجه نگرفت تا طلایی‌پوشان دست به دامن کرانچار شوند. زلاتکو تا اواسط لیگ هفدهم سرمربی سپاهان بود، اما نتایج موردقبول هیچ‌کس نبود. پس این‌بار نوبت به یک فرد بومی رسید. منصور ابراهیم‌زاده روی کار آمد تا سپاهان را به یک رتبه آبرومند برساند. اتفاقی که عملا رخ نداد و تیم پرافتخار اصفهانی در رده چهاردهم به کار خود پایان داد. در لیگ هجدهم امیر قلعه‌نویی سرمربی سپاهانی‌ها شد و هنوز در پست خود مانده است.

استقلال تهران (۶ سرمربی):

وقتی برانکو سرمربی پرسپولیس شد هدایت آبی‌پوشان برعهده امیر قلعه‌نویی بود. با شروع لیگ پانزدهم پرویز مظلومی دوباره به راس کادرفنی استقلال بازگشت و تا پایان فصل سرمربی باقی ماند. نتایج موردانتظار نبود و نوبت به علیرضا منصوریان رسید. او توانست رضایت هواداران را کسب کند و در لیگ هفدهم هم استارت کار را زد، اما تساوی مقابل ذوب‌آهن در هفته هفتم حکم به کنار رفتنش داد. میک مک‌درموت در هفته هشتم هدایت استقلال را مقابل سپیدرود برعهده گرفت و سپس نوبت به وینفرد شفر آلمانی رسید تا دوران خود را آغاز کند. قهرمانی در جام‌حذفی و بازی‌های فوق‌العاده آبی‌پوشان باعث شد وینی در لیگ هجدهم با حمایت صددرصدی مدیریت و هواداران در سمت خود ابقا شود. با این حال، فصل جاری برای پیرمرد آلمانی خوب پیش نرفت. آنها لیگ قهرمانان را از دست دادند، در جام‌حذفی خیلی زود کنار رفتند و شانس قهرمانی در لیگ را هم از دست دادند تا بعد از باخت به پدیده در مشهد کار او هم به اتمام برسد. حالا فرهاد مجیدی ششمین سرمربی استقلال خواهد بود، از وقتی که برانکو سرمربی پرسپولیس شده است.

ذوب‌آهن اصفهان (۵ سرمربی):

وقتی برانکو سرمربی پرسپولیس شد یحیی سرمربی ذوب بود. او در لیگ پانزدهم هم سرمربی تیم بود، اما در اواسط لیگ شانزدهم کنار رفت و جای خود را به دستیارش مجتبی حسینی داد. در لیگ هفدهم این امیر قلعه‌نویی بود که هدایت ذوبی‌ها را برعهده گرفت. او در پایان فصل به دیگر تیم اصفهانی نقل‌مکان کرد و امید نمازی سرمربی سفید وسبزها شد. نمازی تا هفته سیزدهم سرمربی باقی ماند و سپس با اجبار هیات‌مدیره برکنار شد و نوبت به علیرضا منصوریان رسید تا شانس خود را امتحان کند. منصوریان با نتایج درخشانی که کسب کرده، همچنان سرمربی این تیم اصفهانی باقی‌مانده است. همان‌طور که مشاهده می‌کنید به‌رغم حضور مدیر کاربلدی چون سعید آذری، ذوب‌آهن هم در ۴ فصل اخیر ۵ سرمربی تغییر داده است.

پس از این بررسی شاید دلیل اصلی قهرمانی پرسپولیس و صدرنشینی با اقتدارش مشخص شود ثبات موردی است که پرسپولیس دارد و دیگر تیم های مدعی ندارند.

فرهیختگان آنلاین