آشنایی با زندگی ورزشی جالب ” عمران خان ” + تصاویر
مروری بر زندگینامه عمران خان نخست وزیر پاکستان
«عمران خان» که در پاکستان به خاطر افتخارات ورزشی‌اش به «کاپیتان» مشهور است و یک بار تیم ملی کشورش را به قهرمانی در جام جهانی کریکت هم رسانده، اکنون مهارت‌های خود را در عرصه سیاسی محک می‌زند.
«عمران خان » بیست‌ودومین نخست‌وزیر پاکستان روزهای اول و دوم اردیبهشت‌ماه سال جاری (۱۳۹۸) به ایران سفر کرد.
سفر نخست‌وزیر پاکستان به کشورمان بهانه‌ای شد تا به معرفی بیش‌تر عمران خان و سابقه فعالیت‌های ورزشی و سیاسی وی بپردازیم.
«عمران احمد خان نیازی » متولد ۵ اکتبر ۱۹۵۲ (۱۳ مهر ۱۳۳۱) در شهر «لاهور» (مشهور به «قلب پاکستان») در مرکز ایالت «پنجاب» در جمهوری اسلامی پاکستان، فرزند مهندس «اکرم‌الله خان نیازی» و «شوکت خانم» و صاحب چهار خواهر است.
خانواده خان نیازی، خانواده‌ای نسبتاً مرفه بزرگ شد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در لاهور، سال ۱۹۷۲ راهی انگلیس شد تا در رشته فلسفه، سیاست و اقتصاد در دانشکده «کبل» دانشگاه آکسفورد تحصیل کند.
عمران خان شاید به عنوان نخست‌وزیر پاکستان سری میان سرها درآورده باشد، اما شهرتی را که اتفاقاً زمینه‌ساز ورود او به سیاست شد، مدیون بیش از دو دهه فعالیت ورزشی است.
خان برای اولین بار در سن ۱۶ سالگی در یک مسابقه «کریکت سطح اول» (یکی از معتبرترین سری مسابقات کریکت) در لاهور شرکت کرد. وی خیلی زود جای خود را در تیم‌های الف، ب و «سبزها» ی لاهور و سپس تیم اصلی این شهر پیدا کرد.
زمانی که در انگلیس درس می‌خواند هم عضو تیم کریکت دانشگاه آکسفورد بود. اولین حضور خان در مسابقات موسوم به «تِست کریکت » به سال ۱۹۷۱ و اتفاقاً مقابل تیم ملی انگلیس برمی‌گردد .
تست کریکت معتبرترین نوع و عالی‌ترین سطح ورزش کریکت است که بین دو تیم ملی طی پنج روز پیاپی (قبلاً سه یا چهار روز) برگزار می‌شود و به خاطر این‌که آزمونی برای قدرت بدنی و روحی بازیکنان به حساب می‌آید نام آن را تست کریکت گذاشته‌اند.
خان پس از فارغ‌التحصیلی از آکسفورد و پایان قراردادش با یک تیم انگلیسی در «ووسترشر»، سال ۱۹۷۶ به پاکستان بازگشت و جای پایش را در تیم ملی کریکت این کشور محکم کرد.
طی سال‌های بعد، زندگی ورزشی خان حرفه‌ای‌تر شد. وی سال ۱۹۷۸ در یک مسابقه پرتاب سرعتی توپ، با پرتابی به سرعت ۱۳۹/۷ کیلومتر بر ساعت، در میان تعجب همه، جایگاه سوم را به دست آورد و بالاتر از برخی از مشهورترین پرتابگران آن زمان قرار گرفت، از جمله «دنیس لیلی» پرتابگر استرالیایی که «پرتابگر سرعتی برجسته نسل خود» شناخته می‌شد.
خان از همین‌جا به شهرت بین‌المللی در کریکت دست یافت و همان سال‌ها یکی از بنیان‌گذاران تکنیک پرتاب «تابی معکوس» (یا چرخشی معکوس ) شد.
سال ۱۹۸۲ موفق‌ترین سال در دوران ورزشی خان در حوزه انفرادی بود. وی در این سال رکوردهای بزرگی را به نام خود در تاریخ بازی‌های تست کریکت ثبت کرد و کشورش را نیز به پیروزی‌های شیرینی رساند، مثلاً اولین پیروزی در یک بازی تست در خاک انگلیس پس از ۲۸ سال. وی در همین سال بود که کاپیتانی تیم ملی پاکستان را نیز به دست آورد.
خان پس از ۱۰ سال موفقیت‌های فراوان، یک دوره مصدومیت شدید که دو سال او را از بازی محروم کرد، و یک بار خداحافظی از کریکت پس از جام جهانی سال ۱۹۸۷ و بازگشت به درخواست ژنرال «محمد ضیاء الحق» رئیس‌جمهور وقت پاکستان، بالأخره سال ۱۹۹۲ در سِمت کاپیتانی تیم ملی به بزرگ‌ترین افتخار تیمی دوران ورزشی خود دست پیدا کرد.
آن سال پاکستان در یک بازی دراماتیک و تاریخی توانست با غلبه بر انگلیس، قهرمان جام جهانی کریکت شود، افتخاری که تا امروز نه تنها اولین، بلکه تنها قهرمانی پاکستان در این تورنمنت بوده است. عمران خان را مطلقاً بهترین بازیکن تاریخ کریکت پاکستان و گاهاً دومین بازیکن بزرگ تاریخ کریکت بعد از «گری سوبرز » افسانه‌ای می‌دانند .
نخست‌وزیر کنونی پاکستان شش ماه پس از قهرمانی کشورش برای همیشه از دنیای کریکت خداحافظی کرد. با این‌خال پس از گذشت سال‌ها از کناره‌گیری عمران خان از دنیای ورزش حرفه‌ای، بسیاری از پاکستانی‌ها هنوز هم او را «کاپیتان» صدا می‌کنند .
خان زمانی که پس از ۲۴ سال از ورزش کریکت خداحافظی کرد، هم‌چنان به نوشتن مقاله و ارائه کارشناسی درباره این ورزش در نشریات معتبری از جمله گاردین، ایندیپندنت و دیلی‌تلگراف انگلیس و همین‌طور برخی مجلات در پاکستان، هند، و برخی دیگر از کشورهای آسیایی ادامه داد.
وی بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ ریاست افتخاری «دانشگاه برادفورد» انگلیس را نیز به عهده داشت. وی سال‌هاست که به فعالیت‌های بشردوستانه شهرت دارد. وی سال ۱۹۹۱ کمپینی را راه‌اندازی کرد تا برای تأسیس یک بیمارستان درمان سرطان در پاکستان کمک‌های مالی جمع کند.
او که از دیدن بیماری سرطان مادرش رنج می‌برد و می‌دید در پاکستان برای درمان یا حتی کنترل این بیماری هیچ بیمارستانی وجود ندارد، با جمع‌آوری کمک‌های مالی از کشورهای مختلف دنیا (از جمله با به مزایده گذاشتن تمام آن‌چه که از دوران کریکت بازی کردنش باقی مانده بود؛ حتی توپ‌ها و دست‌کش‌هایش)، بیمارستانی را به افتخار مادرش با نام «مرکز تحقیقاتی و بیمارستان سرطان یادبود شوکت خانم» ساخت که هم‌چنان تنها بیمارستان تخصصی سرطان در پاکستان است.
وی دانشکده «نمل» (وابسته به دانشگاه برادفورد انگلیس) را نیز در ایالت پنجاب (محل تولد خودش) تأسیس کرده و «بنیاد عمران خان» را نیز به منظور کمک به مناطق فقیر پاکستان راه‌اندازی نموده است.
تصاویری از فوتبالیست های مشهور گلف باز
