آیا استقلال می تواند روی شفر برای چهار پنج سال آتی برنامه‌ریزی کند یا نه؟

کارلوس کی‌روش، برانکو ایوانکوویچ و شفر، سه مربی پربحث سال‌های اخیر فوتبال ایران هستند اما از میان این سه مربی که هرکدام کارنامه روشنی در فوتبال دارند، وینفرد شفر جدای از خوشحالی موقت ناشی از برد دیشب مقابل الهلال تا امروز نتوانسته دل هواداران استقلال را به‌دست بیاورد و خیال هواداران را از داشتن یک مربی درجه یک راحت کند.

شاید دلیل اصلی نارضایتی از شفر، مقایسه‌ای باشد که میان او و برانکو ایوانکوویچ در ناخود‌آگاه ذهن استقلالی‌ها شکل می‌گیرد؛ فارغ از شکست استقلال در دربی که موجی از نارضایتی در پی داشت، به وینفرد شفر باید از زاویه‌ای فارغ از نتایج این روزها هم نگاه کرد و او را مورد تحلیل و ارزیابی قرارداد.
یک سال و چند ماه پیش وقتی باشگاه احساس کرد منصوریان نمی‌تواند مربی مناسبی برای استقلال باشد، فهرستی از گزینه‌های خارجی روی میز مدیران باشگاه قرار گرفت اما مدیران وقت که زمان زیادی در اختیار نداشتند باید هرچه سریع‌تر جانشینی مناسب برای منصوریان پیدا می‌کردند، بی‌آنکه شناختی از وضعیت تیم خود و بازیکنان جوان آن روزها داشته باشند، وینفرد شفر را به تهران آورده و با او قرارداد امضا کردند.

شرایط سنی مرد آلمانی نشان می‌داد که باشگاه استقلال برای خروج از مخمصه با شفر قرارداد امضا کرد و در انتخابش نگاهی به آینده نداشت.

شفر وقتی به فوتبال ایران آمد، ۶۸ سال سن داشت، در حالی که اگر به لیگ‌های خوب دنیا نگاه کنیم، باشگاه‌ها در زمینه مربی هم ترجیح می‌دهند که از مربیان جوان استفاده کنند.

در فوتبال مربیانی در بورس هستند که قبل از ۴۰ سالگی خودی نشان داده و موفقیت‌های بزرگی هم کسب کرده باشند. گواردیولا، مورینیو، زیدان، لوییس انریکه و… گل سرسبد این دست مربیان هستند که قبل از ۴۰ سالگی تجربه قهرمانی در اروپا را هم دارند اما در ایران هنوز به یحیی گل‌محمدی و منصوریان مربی جوان می‌گویند.

فارغ از نگاه متفاوت ما به مربی جوان، باشگاه استقلال در انتخاب مربی موضوع سن را لحاظ نکرد تا امروز مردی روی نیمکت این تیم باشد که در مرز ۷۰ سالگی، بدون شک شور و اشتیاق یک مربی جوان را ندارد و با شیوه‌های نوین فوتبال کمتر از یک مربی جوان آشناست.

اگر به کی‌روش و برانکو نگاه کنیم، سرمربیان سابق تیم‌ملی در آستانه ۵۰ سالگی پا به فوتبال ایران گذاشتند و برانکو که این روزها موفق‌ترین مربی باشگاهی ایران است، چهارمین سال حضورش در پرسپولیس را پشت سر گذاشت. یکی از دلایل موفقیت برانکو در فوتبال ایران، حضور ۴ساله‌اش به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی است. او در شرایطی سرمربی تیم‌ملی ایران شد که تازه وارد دهه پنجم زندگی شده بود. درست مثل کی‌روش که وقتی به ایران آمد، ۵۱ ساله بود.

حالا استقلال در بد مخمصه‌ای قرار گرفته؛ بازی های مهم و سرنوشت ساز لیگ قهرمانان و بازی های باقی مانده لیگ برتر را پیش رو دارد و اگر در دو بازی بعدی نتایج مطلوبی کسب نکند، شاید تنها راه حل تغییر مربی باشد.

استقلال جام حذفی را از دست داده و در لیگ هم ممکن است که حتی سهمیه آسیایی را از دست بدهد.

حال پرسش اساسی اینجاست که باشگاه استقلال که این روزها به شدت تحت فشار قرار گرفته، برای پلن‌های مختلف برنامه دارد و می‌داند که اگر با شفر روند ناکامی‌ها را تا پایان فصل تغییر ندهد، چه باید کرد؟

در صورت از دست رفتن سهمیه آسیا و حذف از مرحله گروهی، آیا استقلال یک فصل دیگر به پیرمرد ۷۰ ساله فرصت ادامه همکاری خواهد داد؟

شاید هنوز برای قضاوت در مورد آینده کاری شفر زود باشد اما مسوولان باشگاه باید بدانند که در چشم برهم‌زدنی فصل به پایان می‌رسد و اگر فرصت اندک پیش فصل را از دست بدهند، بدون تردید فصل آینده هم موفق نخواهند بود؛ چه شفر همچنان روی نیمکت باشد و چه هر مربی دیگری جایگزین او شود. باشگاه استقلال برای خروج از بحران چند ساله نیاز به خانه تکانی دارد تا مثل پرسپولیس با تغییر نسل، تیمی جدید و آینده‌دار بسازد که با حفظ شاکله آن، برای چند سال بی‌دغدغه در کورس قهرمانی باشد و بعد از چند سال، یک جام مهم را بالای سر ببرد.

پرسپولیس ، محصول انتخاب خوب ۴سال پیش است؛ آن روزها که پرسپولیس در یک فصل سه مربی عوض می‌کرد هم شاید کسی نگاه آینده‌نگرانه‌ای نداشت و انتخاب برانکو پس از درخشان، دایی، دنیزلی، مانوئل ژوزه و حمید استیلی، انتخابی اتفاقی بود که جواب داد.

امروز استقلال پس از قلعه‌نویی، مظلومی و منصوریان، در وضعیتی مشابه ۵ سال قبل پرسپولیس قرار دارد که تغییرات پیاپی- از مدیرعامل تا مربی- هیچکدام حاصلی در پی نداشت و پرسپولیس با هزینه‌های میلیاردی در یک دایره دور باطل می‌زد.

اگر باشگاه استقلال می‌خواهد در مسیری متفاوت از پرسپولیس آن روزها حرکت کند، باید از حالا به فکر آینده باشد و برای هر حالتی برنامه‌ریزی کند. استقلال باید تکلیفش را با خودش روشن کند؛ اینکه شفر مرد ایده‌آل این تیم بزرگ هست یا نه؟ آیا می‌توان با این پیرمرد ۷۰ ساله برای چهار پتج سال آتی برنامه‌ریزی کرد یا نه؟ پاسخ به این پرسش آینده استقلال را می‌سازد.