سیروس پورموسوی : استعداد جای خود، صعود به المپیک حمایت می خواهد

سیروس پورموسوی که هدایت تیم ملی جوانان ایران را بر عهده دارد، درباره وضعیت تیم امید در مسابقات مقدماتی المپیک گفت:

بازی اول امیدها را دیدم. همانطور که کرانچار گفت، اولین بازی همیشه سخت ترین بازی است، به ویژه برای تیم میزبان. همه انتظار دارند که چند گل بزنی و به راحتی عبور کنی، در حالی که اینطور نیست. همه تیم ها هزینه کرده اند و الان دیگر تیم راحتی وجود ندارد. ضمن اینکه تیم امید ایران تا قبل از شروع مسابقات، هیچ وقت کامل نبوده و به ندرت پیش می آمده که مربیان، همه بازیکنان را در اختیار داشته باشند. حداقل از دی ماه که خودم مربی تیم جوانان بوده ام و اردوهای همزمانی داشته ایم، این را دیده ام. با این حال امیدوار هستیم که از این مرحله صعود کنیم. اما باید بدانیم که برای صعود به المپیک، باید خیلی خیلی خیلی از تیم حمایت شود. در همین اندازه تاکید می کنم چون واقعا بحث حمایت مهم است. هرچه هم کادر فنی توانا باشد و بازیکنان با تمام وجود کار کنند، یک جایی خارج از تعصب، نیاز به برنامه ریزی هم وجود دارد. تیم ها بدون برنامه ریزی و پشتیبانی نمی توانند به نیروهای انسانی تکیه کنند. بازیکنان تیم باید هفته ها، حتی ماه ها کنار هم باشند. وقتی یک تیم می خواهد به افتخاری دست پیدا کند، نیاز به برنامه ریزی و حمایت است.

سیروس پورموسوی افزود:

بازی مقابل ترکمنستان خوب بود. بازی اول بود و بچه ها به تازگی همه دور هم جمع شده بودند. روند امیدوار کننده است. امیدواریم امروز هم بازی را با پیروزی پشت سر بگذارند. در نهایت، بازی سوم سخت است و تکلیف تیم صعود کننده را مشخص می کند. محک اصلی ما بازی با عراق است و از همه دیدارها سخت تر خواهد بود. در دیدار با عراق هم اصلا به مساوی نباید فکر کنیم، چه تفاضل گل ما بالاتر باشد، چه پایینتر. ما می توانیم این تیم را شکست دهیم و از این مرحله صعود کنیم. پس از این مرحله، باید حمایت و پشتیبانی کنیم و برنامه های دقیق بریزیم. ما باید از امتیاز میزبانی در این مرحله به نحو احسن استفاده کنیم.

سیروس پورموسوی در مورد اینکه گفته می شود تیم امید فعلی ایران مانند دوره های قبلی پرستاره نیست، گفت:

این بازیکنان کمتر در لیگ استفاده و دیده شده اند. الان همه تیم ها به دنبال قهرمانی و نایب قهرمانی هستند و در چنین شرایطی، جوانگرایی انجام نمی شود. اما اگر شرایط طوری بود که همه دنبال جوانگرایی بودند، این بازیکنان بیشتر بازی می کردند و نسل آنها، طلایی می شد. الان خیلی ها، این بازیکنان را نمی شناسند چون اکثر آنها در رده بزرگسالان برای باشگاه های خود بازی نمی کنند. از دوره های قبل که تیم های امید ما به ظاهر پرستاره بودند، هر بازیکنی را نام ببرید، به صورت چند هفته یک بار برای تیم باشگاهی خود بازی می کرد. اما تیم فعلی ما بازیکنان خوبی دارد که در لیگ کمتر بازی می کنند و این هم به خاطر شرایط سختی است که بر باشگاه ها حاکم شده است. همه از مربی و مدیر باشگاه خود انتظار دارند امسال قهرمان لیگ شود یا سهمیه آسیا بگیرد. با این روند، نسل جوان های ما می سوزند.

او درباره نگاه باشگاه های ایران به فوتبال پایه گفت:

در تیم جوانان هم بازیکن لیگ برتری نداریم و فقط تعداد خیلی کمی از بازیکنان در لیگ یک بازی می کنند. البته این بازیکن ها در لیست های تیم های خود به عنوان سهمیه جوانان حضور دارند، ولی فقط در همین حد. نگاه ها به فوتبال پایه خیلی بد است. بعضی باشگاه های ما فقط به خاطر اجبار AFC به فوتبال پایه نگاه می کنند. اگر ترسی از ای اف سی و کسب مجوز نبود، اصلا تیم های پایه را تشکیل نمی دادند. اینکه شما صرفا تیم نوجوانان و جوانان و امید داشته باشید که نگاه پایه ای نیست. باید حداقل امکانات از جمله زمین مناسب در اختیار تیم پایه ها قرار گیرد تا خروجی داشته باشد. مگر می شود که یک تیم از بازیکنان پایه خود در تیم بزرگسالان استفاده نکند؟ الان من بیش از هزار بازیکن در فوتبال ایران دیده ام. یک نسل داریم که اگر برنامه ریزی برای آنها انجام نشود، یکی از بدترین سال های فوتبال پایه را در پیش خواهیم داشت. وقتی تیم های پایه توپ و زمین ندارند، فایده ای ندارد. وقتی دو روز دور هم جمع می شوند و روز سوم مسابقه می دهند، این کار خروجی ندارد. باشگاه های ما باید روی فوتبال پایه تمرکز کنند. پول بالاخره یک روز تمام می شود، حتی اگر شما معدن طلا داشته باشید. باید روی سرمایه اصلی، یعنی بازیکنان پایه تمرکز شود. اگر نگاه به فوتبال پایه عوض نشود، چند سال آینده خیلی از این باشگاه ها با بدهی های سنگین منحل می شوند.