فتحی باید به دعوای شفر و خطیر خاتمه دهد

تبادل آتش بین وینفرد شفر و علی خطیر در روزهای قبل، کار را به جایی رسانده که دیگر خواجه‌ حافظ شیرازی هم می‌داند این دو مقام بلندپایه استقلال با هم مشکل که دارند هیچ، مشغول تیز کردن قمه‌های سیسیلی هستند تا در یک صبح بارانی، در پارکی بیرون از شهر به یک دوئل سرد بپردازند! در میانه این دعوا، آنکه باید سکوت را بشکند و وارد دعوا شود و این دو را به اتاقی دربسته رهنمون سازد تا بدون حضور نفر سومی به صحبت بپردازند، همان کسی است که انگار به خواب خوش زمستانی فرو رفته؛ امیرحسین فتحی ، مدیرعامل استقلال، همانی است که در روزهای ابتدای ورودش ترسی از این به دل راه نداد که توی روی بازیکنان تیمش بایستد و به آنها اعلام کند نه از پول خبری است و نه از پاداش، اما حالا کار به جایی رسیده که دعوای دو مدیر بلندپایه خود را با سکوت به نظاره نشسته و هیچ نمی‌گوید.

باورش اصلا آسان نیست اما باید از خودمان بپرسیم در این چند ماه حضور، چه شده که امیرحسین فتحی از مدیری نترس و فعال به مدیری صندلی‌نشین و ساکت تغییر روش داده؟ آیا دائمی‌شدن پست مدیریتش در استقلال، او را محتاط و صندلی‌نشین کرده؟ آیا باید باور کنیم او تا وقتی برای استقلال خوب وقت می‌گذاشت و دل می‌سوزاند که حکم موقت داشت و همین موقتی‌بودن ‌انگیزه‌ای می‌شد برای تلاش‌های بیشترش؟

در دعوای صورت‌گرفته بین خطیر و شفر، البته فتحی باید داوری کند اما بدون تعارف رفتار معاونش را دارای مشکل نمی‌بینیم. خطیر و خریدهای خارجی‌اش همین الان سه بر صفر از شفر و خریدهای خارجی فاجعه‌بارش جلو افتاده‌اند. خطیر همین حالایش به‌طور علنی یک پرونده فیفا را برای استقلال با موفقیت بسته، پرونده مرده سوپرجام را برای استقلال زنده کرد و نشان داد کارش را بلد است.

این را بگذارید کنار نیم‌فصل فاجعه‌بار اول استقلال و خریدهای الکی گران و بدون بهره‌وری شفر و از همه مهم‌تر، پرونده همچنان باز اتفاقات اول فصل نقل‌وانتقالات که پاسخی برای سوال‌هایش داده نشد.

سوال‌های ساده‌ای مثل اینکه چطور می‌شود یک دلال آلمانی به واسطه آشنایی با شفر و فرزندش، به یکباره مدیربرنامه بازیکنان کلیدی و گرانقیمت تیم شود و به‌راحتی آنها را از استقلال بیرون بکشد!

آقای فتحی باید زودتر از خواب بیدار شود و بین مدیر توانمندش و اطرافیان شفر، یکی را برگزیند.