مروری بر مسیر چهار تیم مدعی فتح جام ملت های آسیا 2019 تا یک چهارم نهایی

وقتی کنفدراسیون فوتبال آسیا تصمیم گرفت مسابقات جام ملت‌های آسیا  ۲۰۱۹ را با حضور ۲۴ تیم برگزار کند، خیلی‌ها انتقاد کردند که این کار باعث افت کیفیت مسابقات می‌شود. فوتبال در آسیا سال‌هاست که می‌خواهد فاصله‌اش را با استانداردهای بین‌المللی کم کند. منتقدان می‌گفتند افزایش تیم‌ها سطح رقابت میان تیم‌ها را کاهش می‌دهد و بسیاری از بازی‌ها الزاما ملال‌آور و یکطرفه می‌شوند. با این حال تا به اینجا احتمالا یکی از مهم‌ترین نکات جام، عملکرد فراتر از انتظار تیم‌های درجه دوم آسیا بوده است. قرقیزها عالی بودند و تنها با بدشانسی مقابل امارات میزبان ناکام ماندند، ویتنام حالا خود را در میان هشت تیم پایانی می‌بیند، تایلند بهترین تیم سال‌های اخیرش بود و چینِ مارچلو لیپی را حسابی به دردسر انداخت. نگاهی به جدول مسابقات نشان می‌دهد که قدرت‌های سنتی در آسیا کماکان مدعی‌های اصلی جام هستند، به‌ویژه چهار تیمی که در رنکینگ فیفا تیم‌های اول آسیا هستند: «ایران، استرالیا، ژاپن و کره‌جنوبی.» نگاهی به نتایج به دست آمده و مسیر تیم‌ها تا مرحله نیمه‌نهایی نشان می‌دهد این چهار تیم را از حالا باید در نیمه‌نهایی ببینیم.

۱- ایران؛ تیمی متوازن

تیم ملی ایران اگرچه تاکنون مقابل تیمی خیلی بزرگ بازی نکرده، اما خود را قدرتمندترین تیم جام نشان داده است. مهم‌ترین مساله درباره تیم ایران توازن است. توازن در تمام فاکتورهایی که لازمه موفقیت‌اند. تیمی که حالا هشت سال است کارلوس کی‌روش را کنار خود می‌بیند، بخش عمده بازیکنان دو جام‌ملت‌ها و یک جام‌جهانی را تجربه کرده‌اند و هماهنگی بالایی دارند. از نظر شاخص‌های فیزیکی هم ایران به استانداردهای بین‌المللی نزدیک است و شاید بهترین تیم جام باشد.

۲- استرالیا؛ مدافع عنوان قهرمانی

استرالیا هم خود را به جمع هشت تیم پایانی رسانده است. آنها در بازی با ازبکستان کمی هم خوش‌شانس بودند. در هر حال استرالیا سبک و شیوه بازی خاص خود را دارد. استرالیا هنوز از آن سنت بریتانیایی مبتنی‌بر بازی مستقیم نبریده، سبکی که قدرت بدنی اصل محوری آن است و می‌تواند بر تیم‌های آسیایی که غالبا در این زمینه ضعیف‌اند چیره شود. هر چند این تیم تا اینجا عملکرد قدرتمندی نداشته اما فراموش نکنیم که آنها مدافع عنوان قهرمانی هستند.

۳-ژاپن؛ فاصله با تیم جام‌جهانی

ژاپن بدون تردید بهترین تیم آسیا در یک دهه اخیر بوده است. با این حال آنها هنوز معمای این جام هستند. عملکرد درخشان‌شان مقابل بلژیک را در جام‌جهانی به‌یاد داریم، بلژیک پرستاره. در این جام اما، ژاپن اگرچه می‌برد اما هیچ‌وقت آن تیم باصلابت، تیمی که خودش را تحمیل کند، نبود. تیم کم رمق و تا حدی دفاعی بازی می‌کند. بازی با عربستان تجسم سبک بازی جدید آنها بود. وقتی ۷۰درصد مالکیت بازی در اختیار حریف است و ژاپنی‌ها غالبا به دفاع مشغول بودند. با این حال ژاپن در همین بازی با عربستان نشان داد که سخت می‌شود شکستش داد. آنها بیشتر از هرتیمی در آسیا اعتمادبه‌نفس دارند.

۴-کره‌جنوبی؛ دنبال طلسم‌شکنی

کره این بار با سونگ هیون‌مین مدعی‌تر از سال‌های گذشته است. کره در دور قبل بازی‌ها نایب‌قهرمان شد، آنها یک پای ثابت جام‌های جهانی بوده‌اند، اما در این سال‌ها با آن تیم آماده سال‌های ابتدایی هزاره سوم فاصله داشته‌اند. این بار تیم‌شان یکدست است و با سون، ستاره جهانی تیم‌شان می‌خواهند قهرمان شوند، آن هم پس از دهه‌ها.

نیمه‌نهایی قابل پیش‌بینی

این چهار تیم مدعیان اصلی جام‌ هستند. عربستان، دیگر قدرت سنتی آسیا حذف شد، با عملکردی نسبتا درخشان و سبک بازی متفاوت و با نسلی جدید. چین با وجود داشتن مارچلو لیپی تیم شکننده‌ای است و نه‌چندان مقتدر. می‌توان از حالا منتظر رویارویی ایران و ژاپن در یک طرف جدول و کره‌جنوبی و استرالیا در طرف دیگر بود.

فرهیختگان