منشا دیر یا زود به یک خاطره نه چندان شیرین در دفتر تاریخ فعالیت‌های پرسپولیس می شود

همه این حرف‌ها و بحث‌ها و گمانه‌زنی‌ها زمانی عجیب‌تر و جالب‌تر می‌شود که به یاد آوریم منشا در تک‌فصل حضورش در پیکان چه مهاجم متفاوت و موفق‌تری بود و به تبع آن چطور سایر تیم‌ها برای تصاحب وی سر و دست می‌شکستند و چگونه وقتی پرسپولیس او را تصاحب کرد، سایرین به این تیم رشک بردند. حاصل کار اما چیزی کاملاً متفاوت بوده و فورواردی که حتی مدافعان برجسته و تسخیر‌ناپذیر خود پرسپولیس در دو دیدار رفت و برگشت با پیکان در لیگ برتر برای مهارش به چنگ و دندان متوسل شدند، در جمع سرخ‌ها با سرعت قابل ملاحظه‌ای به سایه‌ای از دوران پیکان‌اش تبدیل شد و هرچند در هر دو فصل ماجراجویی‌های شیرین پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا نمایش‌های قابل توجهی ارائه کرد و برخی گل‌های حساس هم زد اما هرجا و هر موقع بحث لیگ داخلی و مسابقه با تیم‌های ایرانی پیش آمد تأثیرگذاری‌اش به شکلی واضح فروکش کرد و ماری را تداعی کرد که دندان‌های زهری‌اش را کشیده باشند. وقتی این عامل را در مقام قیاس با ۱۹ گلی که علی علیپور در فصل گذشته زد و با آن مقام آقای گلی لیگ برتر را کسب کرد، قرار دهید، بیش از پیش به صحت نظر افرادی که می‌گویند منشا در پرسپولیس واقعاً نا‌امید‌کننده ظاهر شده، پی می‌برید.

یارهای کناری متفاوت

اگر دلایل صعود چشمگیر منشا در پیکان و تنزل شدیدش در پرسپولیس را جست‌و‌جو کنید، لابد به این نتیجه می‌رسید که تجلی اولیه او به این سبب بود که در پیکان کنار برخی بازیکنان متوسط کار می‌کرد ولی وقتی کنار نفرات شاخص‌تر و کار‌راه‌انداز پرسپولیس قرار گرفت جلوه‌گری‌اش اندک و به بازیکنی تبدیل شد که به‌شدت می‌کوشد تا به سطح بقیه برسد و معمولاً و در اکثر بازی‌ها نمی‌رسد.  حتی وقتی در اواسط و پایان فصل گذشته امثال مهدی طارمی، رامین رضاییان، محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده، صادق محرمی و وحید امیری پرسپولیس را ترک گفتند و به سبب محرومیت این باشگاه از خریدهای تازه هیچ بازیکن همسطح یا غیر‌همسطحی جذب قرمزها نشد، منشا نتوانست از بحران خلأ شخصیت در پرسپولیس بهره گیرد و این را به پلی برای گلزنی‌ها و توفیق خود تبدیل کند.

در چنین حال و اوضاعی حتی نفرات متوسطی مثل آدام همتی هم در پرسپولیس چهره شدند و سیامک نعمتی و بشار رسن که آن‌قدرها هم از سطح متوسط فراتر نمی‌روند، خود را به‌عنوان ستاره‌های تازه تیم مطرح کردند و نوراللهی و خلیل‌زاده هم تولدی دوباره داشتند اما منشا در نیم فصل اول لیگ هجدهم که از هر جهت برای درخشش او مناسب و آماده بود، کار مهمی صورت نداد و نخستین و مهم‌ترین وظیفه یک فوروارد و به واقع کار گلزنی را به مدافعان و هافبک‌هایی سپرد که روی ضربات آزاد سایر تدابیر و تمهیدات تیم‌شان به سمت جلو می‌رفتند و آنجا ماجراجویی و بخت‌آزمایی می‌کردند و در آینده نیز چنین خواهند کرد.

اگر آن محرومیت در کار نبود 

خیلی‌ها معتقدند اگر پرسپولیس دچار مشکل محرومیت از خرید نفرات جدید نمی‌شد، عذر منشا را در پایان لیگ هفدهم می‌خواست و اینک گزینه‌های دیگری خط حمله پرسپولیس را به پیش می‌بردند و گلزنان این تیم افراد دیگری می‌بودند، حقیقت امر هرچه باشد، پرسپولیس در شرایطی به سوی نیم‌فصل دوم لیگ ۱۳۹۷ به حرکت درآمده که با کسب مجوز استفاده از دو عنصر تهاجمی تازه با نام‌های آشنای مهدی ترابی و مهدی شریفی به‌طور مسکوت اما آشکار به منشا اخطار کرده که یا همان مهاجم قبلی پیکان خواهد شد و یا مجبور به وداع با سرخ‌ها است. دست‌های برانکو برای جواب کردن منشا با احتساب طولانی بودن نسبی دوران نقل و انتقال‌های میان فصل هنوز باز است و شاید این مربی معمولاً آرام و فکور که تمرینات پرسپولیس را از امروز (پنج‌شنبه) دوباره کلید می‌زند برای قطع همکاری با منشا صبر نکند و در روزهای باقی‌مانده از نقل و انتقال‌های زمستانی پرونده منشا را زیر بغل‌اش بگذارد و کار را تمام کند اما عقل حکم می‌کند او ابتدا سه چهار بازی رسمی پرسپولیس را با حضور شریفی و ترابی ببیند و پس از حصول اطمینان از میزان کارآیی‌های آنها در ‌مورد منشا تصمیم‌گیری کند و فقط در دیدارهای دوستانه نمی‌توان به محک صحیح و دقیق بازیکنان نایل آمد.

زمان تصمیم‌گیری 

هر یک از دو صورت معادله فوق صحیح باشد، تا زمان حل راز منشا و جدایی و یا ابقای او در پرسپولیس مدت زیادی نمانده و یا او قادر به رساندن خود به سطوح مورد نظر هست یا نه و در حالت دوم و البته در صورت گلزنی‌های راضی‌کننده ترابی و شریفی، منشا دیر یا زود به یک خاطره نه چندان شیرین و محو شده در دفتر تاریخ فعالیت‌های پرسپولیس که بیش از نیم قرن را دربر می‌گیرد، تبدیل خواهد گشت.