حسین حسینی که الان طالب «انحصار» شده خودش پسر «رقابت» است

شاید همین الان که این مطلب نوشته می‌شود یا کمی بعدتر که شما آن را می‌خوانید، کلک کار کنده شده باشد و حسین حسینی سر از تیم دیگری درآورده باشد. گلر استقلال سال سختی را در این تیم پشت سر گذاشت؛ سالی که بهارش با از دست دادن جام‌جهانی به پایان رسید و زمستانش با خط خوردن از لیست جام ملت‌ها شروع شد. کی‌روش پیش‌تر دلیل چشم‌پوشیدنش بر رکورددار کلین‌شیت در تاریخ فوتبال ایران را اعلام کرده بود؛ اینکه حسین حسینی در تیم باشگاهی‌اش فیکس نیست. حالا بگذریم از اینکه برخی ستون‌های همین تیمی که عنقریب در جام ملت‌ها به میدان خواهد رفت، نیمکت‌نشین‌هایی مثل جهانبخش و امیری هستند اما به هر حال اگر حسینی در استقلال بازی می‌کرد، حداقل این بهانه از دست کارلوس گرفته می‌شد. همین مسئله خشم حسینی را برانگیخته و باعث شده گلر جوان آبی‌ها با بدقلقی دنبال راهی برای جدایی از استقلال باشد؛ پروژه‌ای که از یک سال پیش و با آغاز نیمکت‌نشینی‌های او استارت خورد و حالا به نقطه اوج رسیده است.

شاید در نگاه اول به‌نظر برسد به صلاح حسین حسین است که از استقلال برود اما این همه بی‌تابی حداقل از یکی مثل او بعید است. فراموش نکنیم اگر قرار باشد طی سال‌های اخیر فقط یک فوتبالیست ایرانی را به یاد بیاوریم که ایستاد، جنگید و ناباورانه پیروز شد، او حسین حسینی است. این حسینی که الان طالب «انحصار» شده و با یأس و قهر به نیمکت‌نشینی واکنش نشان می‌دهد، خودش پسر «رقابت» است؛ کسی که محال را ممکن کرد و برای رسیدن به ترکیب اصلی استقلال غولی مثل مهدی رحمتی را پشت سر گذاشت. همین الان بیرون نشاندن رحمتی تصمیمی نیست که یک مربی به سادگی بتواند بگیرد. شاید اگر کاپیتان استقلال آن مشکلات را با کارلوس کی‌روش نداشت، دوران حضورش در ارنج تیم ملی هم تا همین امروز و همین جام ملت‌ها ادامه می‌یافت. حسینی جوان اما با تلاش و بی‌ادعا چنین گلری را نیمکت‌نشین کرد و به ترکیب اصلی رسید. نه یک بازی و دو بازی؛ که او رحمتی را کلا به خانه فرستاد تا خودش رکورد کلین‌شیت در تاریخ را بشکند. پسر شیرازی روی دوش رقابت به اوج رسید، حالا چه شده که بازگشت موفقیت‌آمیز رحمتی به همان میدان را برنمی‌تابد و قصد دارد زیر میز بزند؟

اگر تو جنگیدی و توانستی، پس رحمتی هم حق داشته که بجنگد و بتواند. حالا دوباره نوبت توست که برگردی؛ البته بدون قهر و اخم و اینستاگرام و پیغام و پسغام‌های آنچنانی. حسرت این دو تورنمنت ملی بر باد رفته را هم نخور که هنوز جام‌های زیادی سر راهت هستند. روزی که مسی پنجمین توپ طلایش را گرفت و رونالدو را با ۲ توپ طلا جا گذاشت، هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کرد کریس به این رقابت برگردد؛ واقعا هیچ‌کس جز خود رونالدو. هنوز توپ‌های طلای زیادی ساخته می‌شوند و هنوز جام‌های جهانی زیادی در راه هستند!