محسن عاشوری : این فصل شرایط بهتری برای صعود داریم

به همین بهانه دقایقی با محسن عاشوری همکلام شدیم. بازیکنی که در دوران بازیگری یکی از خوب های فوتبال ایران بود و در خط میانی پرسپولیس پاس های میلی متری و طلایی می داد. ماحصل گفتگو با محسن عاشوری را می خوانید:

*شما در مسیر مربیگری شرایط های مختلف را تجربه کرده اید .تجربه این مسیر برای شما سخت نبوده است؟

محسن عاشوری :

خب مربیگری در فوتبال شغل خیلی سختی است. ۶-۷ سال با تیم های پایه پرسپولیس کار کردم که تجربه خوبی بود اما از یک جایی به بعد تصمیم گرفتم دیگر در فوتبال پایه کار نکنم. به این دلیل که بهای باشگاه های ما حتی باشگاه های سرشناس به فوتبال پایه ناچیز است. بعد رفتم سرمربی یک تیم دسته سومی شدم به نام سمند تهران. حضور در تیم پیکان به عنوان دستیار اول علی اصغر مدیرروستا و تیم های پاس و پرسپولیس در لیگ برتر تجربه های بعدی من بود. در مقطعی هم سرمربی تیم پاس همدان درلیگ یک شدم که به نظرم نتیجه بدی نگرفتم و در نهایت موفق شدم این تیم را در لیگ یک نگه دارم. همه چیز در مسیر مربیگری داشت برای من خوب پیش می رفت که یک تصمیم بد و احساسی گرفتم که این تصمیم بد انتخاب تیم دسته دومی خونه به خونه بود. البته من یک جورهایی به فرشاد پیوس احساس دین می کردم و باید صادقانه به این نکته هم اشاره کنم که شرایط مالی باشگاه خوب بود و شاید در کنار تصمیم احساسی مسایل مالی هم در این انتخاب دخیل بود. بعد از جدایی از خونه به خونه که در نیم فصل اتفاق افتاد و البته کارنامه ما در این تیم بد هم نبود دو سه سالی تصمیم گرفتم کار نکنم و همان طور که اشاره کردم این تصمیم بد کمی مرا به عقب راند. بعد دیدم هر آنکه از دیده برفت از دل برفت. تصمیم گرفتم دوباره مسیر مربیگری ام را بسازم که مربی شهرداری فومن در لیگ دو شدم و با وجود همه مشکلات مالی نتایج خوبی به همراه این تیم گرفتم و در ادامه سرمربی تیم خوشه طلایی ساوه شدم که فصل گذشته با صعود تنها یک قدم فاصله داشتیم اما این فصل شرایط بهتری برای صعود داریم و در دور رفت قهرمان شدیم.

*چرا در پرسپولیس نماندید؟

محسن عاشوری :

اینطور نبود که من به راحتی مربیگری تیم پرسپولیس را از دست بدهم. در آن مقطع زمانی رویانیان تیم را به من تحویل داد و در تلاش بود مصطفی دنیزلی را به عنوان سرمربی به تهران بیاورد. کار را شروع کردیم اما مذاکرات باشگاه با مصطفی دنیزلی به عقد قرارداد همکاری منجر نشد و این مربی به باشگاه اعلام کرد که به دلیل مشکلات خانوادگی قادر به حضور در تهران نیست. در آن مقطع من از تیم دسته اولی آلومینیوم اراک هم پیشنهاد داشتم اما رویانیان از من خواست که در تیم بمانم و در کل کل های مدیریتی با تیم رقیب در نهایت ژوزه را به تیم آورد. من می دانستم در کادر فنی او جایی ندارم و معمولا مربی خارجی که به تیم های استقلال و پرسپولیس می آید همه کادرش را با خودش می آورد. به واقع ژوزه که کار را شروع کرد من بیشتر یک تماشاگر بودم و عملا تبدیل به یک مربی بیکار شده بودم و تنها زمانی که اطلاعات فنی از بازیکن می خواست به من مراجعه می کرد. البته رویانیان به من زنگ می زد و از من می خواست که وارد کار شوم و با قدرت کار کنم اما این برایم خوشایند نبودم و در نهایت تصمیم گرفتم از تیم جدا شوم و در تیمی کار کنم که بتوانم ایده های خودم را پیاده کنم.

*خب می توانستید در یکی از تیم های لیگ برتری دستیار شوید. چون خیلی از اسمی ها حضور در لیگ ۲ را برای خودشان خوشایند نمی دانند؟

محسن عاشوری :

من این چالش را در زندگی ام دوست دارم. من ۶-۷ سال در فوتبال پایه کار کردم و تجربیاتی که در فوتبال پایه به دست آوردم هم اکنون خیلی به من کمک می کند. از سویی در اصول من این طور نیست که با رابطه کار کنم و الان از کار کردن درلیگ ۲ لذت می برم. همه تلاش من بر این است هر آنچه در مربیگری به دست می آورم حاصل تلاش خودم باشد نه هدیه دیگران به من. اصلا دوست نداشتم در تیمی کار کنم که هیچ نقشی در آن نداشته باشم. اما شاید خیلی ها به خاطر ماندن با این موقعیت براحتی کنار بیایند.

*تیم ملی و کی روش؛ آیا شایستگی قهرمانی در جام ملت ها را داریم؟

محسن عاشوری :

واقعیت این است از سبک بازی تیم ملی خوشم نمی آید. تیم ملی بازی مالکانه ندارد. البته اصلا منظورم از بازی مالکانه بازی ای نیست که بارسا ارایه می دهد. اینکه تیم بتواند در جریان بازی با تاکتیک هایی که به نمایش می گذارد حریف را تحت کنترل خود در بیاورد. این سبک از بازی را ما در برخی از تیم های لیگ برتری می بینیم به این خاطر که پتانسیل فوتبال ما بالاست. چند وقت پیش کتابی از یک مربی آمریکایی می خواندم که نوشته بود هیچ مربی ای نمی تواند شبیه مربی دیگری فکر کند مگر اینکه همان مسیر او را تجربه کرده باشد.

البته من به عنوان محسن عاشوری برای کارلوس کی روش که یکی از مربیان نامی و برجسته جهان بشمار می رود احترام خاصی قایل هستم. هم چنین کارنامه این مربی برایم واضح و مبرهن است. به کارلوس کی روش هم به خاطر این سبک از بازی ایراد نمی گیرم به این خاطر که ما او را انتخاب کردیم نه او ما را. سیاست گذاری ها باید در سازمان فوتبال انجام شود. جایی که برای تیم های ملی تصمیم می گیرند و این کار را به بهترین شکال ممکن فدراسیون فوتبال آلمان انجام می دهد. ما باید برای تیم های ملی امان متناسب با پتانسیل امان تصمیم بگیریم. فوتبال ما یک فوتبال تهاجمی و خلاقانه است که اینروزها فقط مجبور به دفاع کردن است.

اما در پاسخ به سوال شما باید بگویم ما در همه سال های اخیر، در شرایط بد اقتصادی و حتی در زمان جنگ جز بهترین های آسیا بودیم و همیشه حرفی برای گفتن داشته ایم و این بار هم این طور خواهد بود.