کاظمیان به شفاف سازی ابهامات اختلافاتش با علی دایی پرداخت

تیم ملی ایران با مربیگری برانکوایوانکوویچ در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ که در آن زمان ۵۰ سال داشت و یک مجموعه ستاره بزرگ در این دوره از رقابت ها شرکت کرده بود. در دور اول مقدماتی تیم ایران با تیم های لائوس، قطر و اردن و همگروه بود و مثل هربار که یک تیم تبدیل به گربه سیاه ایران می شد اینبار اردن چنین نقشی را به عهده گرفت. تیم ایران در اولین بازی برابر قطر در ورزشگاه آزادی با سه گل علیرضا نیکبخت واحدی، علی دایی و مهدی مهدوی کیا به پیروزی رسید. در بازی دوم تیم ملی ایران برابر لائوس با هفت گل پیروزشد. در این مسابقه علی دایی، رضا عنایتی و ابراهیم تقی پور هرکدام دو گل و بازیکن لائوس گل های تیم ملی ایران را به ثمر رساندند. اما در سومین بازی گروه و در حالی که تیم ملی ایران با ستاره هایش در ورزشگاه آزادی میزبان اردن بود با یک گل از حریف شکست خورد. با این نتیجه اردن با ۹ امتیاز صدرنشین شد و این خطر وجود داشت که قطر نیز در ادامه صعود تیم ملی ایران را از این گروه تهدید کند. بازی برگشت تیم ملی ایران و اردن در ورزشگاه بین المللی عمان پایتخت اردن برگزار می شد و با توجه به برد قطر تیم ملی فقط به برد نیاز داشت. بازی با هجوم های بی امان تیم ملی ایران همراه بود اما وحید هاشمیان، علی دایی، علی کریمی ، نیکبخت واحدی و دیگر ستاره های تیم هرچه زدند یا گل نشد یا داور مسابقه پنالتی واضح را اعلام نکرد تا اینکه در دقیقه هشتاد علیرضا نیکبخت واحدی با یک ضربه سر قوسی و دقیق دروازه اردن را باز کرد.یازده دقیقه بعد تیم ملی ایران که بیرحمانه حمله می کرد اینبار روی سانتر تندوتیز وحید هاشمیان و ضربه سر محکم علی دایی به گل دوم رسید. اما یکی از نکته های جالب این بازی در لحظه خوشحالی علی دایی برای گل دوم رقم خورد چرا که وقتی جواد کاظمیان برای خوشحالی به سمتش آمد دایی با عصبانیت به او چیزهایی گفت هرچند خیلی زود جواد دایی را بغل کرد و شهریار هم او را در آغوش گرفت.

جوادکاظمیان در آن دوران یکی از ستاره های جوان فوتبال ایران بود و در این مسابقه نمایش خوبی در کنار دیگر ستاره های بزرگ تیم ملی داشت. اما در نیمه اول این بازی در حالی او در یک موقعیت خوب برای پاس دادن به علی دایی قرار داشت دریبل زدو توپ را به علی کریمی پاس داد تا یکی از اتفاقات حاشیه ای فوتبال ایران رقم بخورد. کاظمیان درباره آن بازی زیبا و خاطره انگیز برابر اردن گفت:

« بله یک بازی فوق العاده بود. این بازی در مرحله اول مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ بود و اگر مساوی هم می کردیم احتمال داشت که نتوانیم از گروه صعود کنیم اما خدا کمک کرد توانستیم قبل از بازی حساسی که با قطر داشتیم این بازی را ببریم و به عنوان تیم اول صعود کنیم.»

کاظمیان درباره آن صحنه ای که علی دایی از دستش ناراحت شد گفت:

«این همان مسابقه ای است که من در یک صحنه به علی دایی پاس گل را ندادم. خیلی ها از جمله خود علی دایی در آن زمان فکر کردند که من عمدی پاس ندادم ولی واقعا عمدی در کار نبود. من سرم پایین بود ، تو سرتوپ زدم و بعد علی کریمی را دیدم و به او پاس دادم و کریمی هم توپ را بیرون زد.»

او بااشاره به اینکه در صحنه گل دوم علی کریمی در شادی گل شرکت کرده و دایی او را در آغوش می گیرد و نشان می دهد روابط این دو ستاره آن زمان مشکل بزرگی نداشته هم گفت:

« ببینید همیشه حرف و حدیث هایی که از دور هست خیلی بیشتر و بزرگتر از چیزی است که درون واقعیت وجود دارد. الان سیزده سال از آن زمان گذشته و ماجرا مال سال ۲۰۰۵ است و همه آن بچه ها دیگر مربی یا بازنشسته شده اند.»

کاظمیان در سومین دوره لیگ برتر به پرسپولیس پیوست اما بعد از سه سال و در پایان لیگ ششم از این تیم جدا شد. اما جدایی او نیز در زمان خودش خبرساز شد و شباهت زیادی به جدایی و تمایل بازگشت طارمی و رضاییان داشت. کاظمیان دراین رابطه گفت:

« من آن سال که از پرسپولیس رفتم آری هان سرمربی تیم بود و اتفاقاتی رخ داد که من مجبور شدم از پرسپولیس بروم. اما بعد از سه هفته مصطفی دنیزلی سرمربی پرسپولیس بود، آقای دنیزلی از زمان پاس به بازی من اعتقاد داشت و جلسه گذاشت و خواست که بمانم. اما هرچه با مسئولان الشعب صحبت کردم و حتی گفتم مادرم مریض است اما اجازه ندادند، آنها گفتند ما مسلمان هستیم و باید به قراردادی که با ما بستی پایبند باشی. به هیچ وجه قبول نکردند و من چهارسال در امارات بودم.» او با اشاره به اینکه قراردادش از نظر مالی خیلی قرارداد بزرگی نبوده گفت:« سال اول قراردادم خیلی از نظر مالی خوب نبود، همان موقع محمودرضا فاضلی مدیربرنامه ام دو پیشنهاد از آلمان برای من داشت که اگر قبول می کردم زندگی فوتبالی ام عوض می شد. ولی شرایط روحی خوبی هم نداشتم و برادرم در آن دوران فوت کرده بود و نمی توانستم خیلی از خانواده دور باشم. دوبی خیلی نزدیک بود و یک ساعت نیم فقط راه بود اما اگر مشکلات خانوادگی نبود مسیر و سرنوشت فوتبالی م عوض می شد.»

کاظمیان که نسبت به توانایی هاش خیلی کمتر توانست در تیم ملی بازی کند در این باره گفت:

« کم بازی کردن من در تیم ملی ربطی به رفتنم از پرسپولیس نداشت. آن زمان تیم ملی بازیکنانی در خط حمله داشت که کسی نمی توانست جای آن ها را بگیرد. علی دایی، مهدی مهدوی کیا، علی کریمی، وحید هاشمیان در خط حمله بودند و شرایط مثل الان نبود که بتوانی تا سی سالگی در تیم ملی بازی کنید. نسل آن زمان خیلی فرق داشت و حتی اگر هر کدام روی فرم هم نبودند بازهم کسی قبول نمی کرد که کس دیگری مثلا جای مهدوی کیا ، کریمی ، دایی یا هاشمیان بازی کند با اینحال ۴۴ بازی برای تیم ملی انجام دادم.»

او درباره قهرمانی با برانکو در بازی های آسیایی گفت:

« ما آخرین تیمی بودیم که در آسیا قهرمان شدیم و من در فینال گل زدم. آن تیم در نیمه نهایی کره را شکست داد که ۵ بازیکنش در جام جهانی بازی کردند. در همان بازی با کره هم من یک زدم که داور به اشتباه آفساید گرفت اما خداراشکر در فینال یکی دیگر زدم و قهرمان شدیم.»

 

کاظمیان که مدرک مربیگری B آسیا را گرفته در حال حاضر سعی دارد که مدارکش را ارتقا بدهد:

«در آذرماه قصد دارم در کلاس های A شرکت کنم. بالاخره ما فوتبالیست ها بعد از تمام شدن فوتبالیمان به مربی شدن فکر می کنیم و من هم اگر بتوانم از این طریق به فوتبال کشورم کمک کنم.»

او درباره حضور دوست صمیمی اش علی کریمی به عنوان سرمربی در لیگ برتر گفت:

« به نظرم ۳۶-۳۷ سالگی کمی برای مربیگری زود است اما استثنا هم دارد. علی کریمی هم از نظر سنی از من بزرگتر است اما  در کل کاریزما و شخصیتی که دارد باعث شده که بتواند در این سن و سال سرمربی باشد و یک تیم را مدیریت کند.»

هافبک و مهاجم سابق پرسپولیس در انتها با بیان اینکه هنوز هم یک پرسپولیسی است گفت:

« بازی های پرسپولیس را می بینم و امیدوارم بتوانند مقابل الدحیل با موفقیت زمین را ترک کنند. کار خیلی سختی است چون آن ها برای دفاع و ضدحمله می آیند اما من فکر می کنم پرسپولیس توانایی شکست الدحیل را دارد.»ذ