چشم عاشقان فوتبال به معجزات آلمان ها روشن خواهد شد؟

تنها ۹ سال از نابودی کامل کشور آلمان در جنگ جهانی دوم گذشته بود که معجزه برن رخ داد. فیفا به مناسبت پنجاهمین سال تاسیس فیفا بازی ها را در سویس برگزار می کرد و همگان می پنداشتند مجارستان تیمی که قهرمان المپیک ۱۹۵۲ بود و در سال ۱۹۵۳ در ویمبلی با ستارگانی چون پوشکاش توانسته بود انگلستان را ۶ به ۳ شکست دهد قهرمان جام جهانی شود. اما آلمان ها با رهبری فریتز والتر با این که در مسابقات دور اول ۸ به ۳ بازی را به مجارستان ها واگذار کرده بودند بازی را در فینال ۳ به ۲ بردند و خود را به جهان فوتبال و شاید دنیای آن روزگار که به آنها چون شکست خوردگان می نگریستند نشان دادند و شگفتی برن را آفریدند.

دوازده سال بعد بار دیگر آنها در فینال ویمبلی ۱۹۶۶ بودند و با ضربه بحث بر انگیز جف هرست پس از تساوی در وقت قانونی در زمان های اضافه شده عقب افتادند و بعد گل دیگری خوردند و جام را از دست دادند.
چهار سال بعد در مکزیک ۱۹۷۰آنها انتقام گرفتند و انگلستان را حذف کردند اما در یک بازی حماسی دیگر در حالیکه پدیده آن سالهایشان یعنی فرانتس بکن باوئر با شانه در رفته بازی می کرد بازی را در نیمه نهائی به ایتالیا باختند و در رده بندی اروگوئه را شکست دادند و سوم شدند.

سرانجام ژول ریمه تمام شد و آنها اولین میزبان جام جهانی فیفا بودند . در فینال مونیخ ، یاران بکن باوئر هلند دوست داشتنی با شماره ۱۴ بی نظیرش یعنی یوهان کرایوف را آن هم در حالی که در اولین دقیقه بازی از آنها عقب افتاده بودند شکست دادند تا برای دومین بار قهرمان جام جهانی شوند.

هشت سال طول کشید تا آنها بار دیگر در یک فینال جام جهانی باشند . آنها در نیمه نهایی با حرکت غیر ورزشی شوماخر و با چاشنی شانس فرانسه را بردند اما به ایتالیای اعجاب انگیز باختند.

درسال ۱۹۸۶ قصه تکرار شد و بار دیگر آنها به فینال رسیدند اما حریف اعجوبه آرژانتینی ها یعنی مارادونا نشدند که در آن جام همه کار کرد و حتی با دستهایش گل زد تا آلبی سلسته ها قهرمان جام جهانی ۱۹۸۶ شود.
در سال ۱۹۹۰ همه می پنداشتند که فینال ایتالیا و آلمان را شاهد باشیم اما باز هم مارادونایی بود که ایتالیایی ها را در جلوی تماشاچیانش به رده بندی بفرستد اما حریف آن آلمان فوق العاده با ماتیوس و برمه … نشد و در یکی از بی روح ترین فینال ها با یک پنالتی بحث برانگیز اعجاز ژرمن ها رخ داد و سومین قهرمانی نصیب مانشافت شد.

در مابقی دهه ۹۰ آلمان ها در یورو موفق و در جامهای جهانی موفق نبودند تا این که در اوایل قرن ۲۱ تغییر نسل داده و باز هم به فینال اولین جام جهانی آسیائی رسیدند اما حریف سلسائو ها یا همان برزیل نشده و فینال را واگذار کردند.

سر انجام پس از نزدیک سه دهه بار دیگر میزبان جام جهانی در سال ۲۰۰۶ شدند اما قصه ایتالیا ۹۰ و برزیل ۱۹۵۰ و…برای آنها هم تکرار شد و در نیمه نهایی تکراری چون جام جهانی مکزیک ۱۹۷۰ مغلوب ایتالیایی ها شدند و به رده بندی رفتند و پرتغال را شکست دادند و سوم شدند.

اولین جام جهانی آفریقایی برای آنها اتفاق بزرگی نیفتاد چون مغلوب ماتادورهای بزرگی شدند که قبلا فینال یورو ۲۰۰۸ را هم به آنها باخته بودند اما این بار در نیمه نهایی این اتفاق برای آنها افتاد. سال ۲۰۱۴ آنها یک شگفتی دیگر را رقم زدند . ژرمن‌ها برزیلی ها را در خانه خودشان در نیمه نهائی با نتیجه ۷ به ۱ بردند و سپس در فینال آرژانتین را شکست دادند و تبدیل به اولین تیم اروپائی شدند که در قاره آمریکا قهرمان جام جهانی می شوند.

در یک جمله برای تاریخ فوتبال آلمانی ها باید گفت ، صلابت و قدرت و نظم و کار و مدیریتی که در همه وجوه زندگی از آن پیروری می کنند ژرمن ها را در فوتبال همواره تبدیل به تیمی همیشه دوست داشتنی می کند .
حالا باید منتظر ماند و دید که شاگردان لوو این بار هم‌همه را شوکه می کنند؟!

تورج عاطف-خبرگزاری پارس فوتبال