شفر تاکتیک را به خوبی برای استقلال جا انداخته است

قبل از هر چیز باید گفت در تاریخ برگزاری مسابقات این دو تیم بیشتر اوقات تیمی برنده شهرآورد شده که در جدول پایین‌تر بوده است. جدول رده‌بندی لیگ خواسته یا ناخواسته یکی از عناصر مهم در رقم خوردن نتیجه شهرآوردهاست. این از قدیم بوده و هنوز هم تأثیرگذاری جدول بر نتایج شهرآوردها را کاملاً مشهود می‌بینیم. شاید بتوان گفت همیشه جایگاه پایین‌تر شهرآورد برای یکی از دو تیم استقلال یا پرسپولیس نقش یار دوازدهم را بازی کرده است.

یاری که در کالبد تک‌تک بازیکنان رسوخ کرده و انگیزه‌ای برای نباختن به تیم بالاتر نمی‌دهد. اتفاقی که در شهرآوردهای برگشت امسال و پارسال رخ داد. در شهرآورد رفت این فصل هم دیدیم که استقلال در همه بازی برتر از رقیب همشهری‌‌اش بود ولی در نهایت با یک پنالتی و یک حمله ورق به سود سرخ‌ها برگشت و برنده شدند ولی در دو دیدار دیگر طی سه بازی آخر که استقلال رده پایین‌تر از پرسپولیس را در اختیار داشت، برنده شد. آن فصلی که پرسپولیس با ایمون زاید سه گل زد تا بازی ۲-۳ تمام شود هم پرسپولیس پایین‌تر از استقلال بود. پس بخش مهمی از این بازی روحی، روانی است ولی چرا این بحث را استارت زدیم؟ دلیلش این بود که بگوییم کنار این موضوع تاکتیک هم نقش مؤثری داشته است. به ویژه در دو شهرآورد ۸۶ و ۸۴! در شهرآورد ۸۴ که پرسپولیس تیم کاملاً هجومی لیگ بود و در نهایت پارسال قهرمان هم شد، بازی عقب استقلال کمک کرد تا ۲-۳ برنده شود. منصوریان با استفاده از جلو کشیدن پرسپولیس به این تیم ضربه زد و برتری‌‌اش را به دست ‌آورد. در این شهرآورد (۸۶) هم استقلال با بازیخوانی خوبی که شفر داشت، توانست این تیم را از پیش‌رو بردارد. برانکو هرچه سعی کرد وریا را از کار بیندازد، در این مهم ناموفق بود و نهایتاً از همان‌جا ضربه خورد. برانکو البته برنامه خوبی داشت تا با قرار دادن احمدزاده روبه‌روی وریا او را درگیر خودش کند اما شفر با نزدیک کردن فرشید اسماعیلی و جپاروف به این بازیکن تمام نقشه‌های برانکو را برهم زد و کاری کرد که با اشتباهات مکرر مدافعان پرسپولیس از نقطه‌ای که نقطه اطمینان و اتکای پرسپولیس بود، ضربه بخورند.

شفر در دیدار با العین هم ثابت کرد شهرآورد را بی‌دلیل نبرده و تاکتیک را به خوبی برای تیمش جا انداخته است.

خبر ورزشی