اگر دادکان به جای گرشاسبی مدیر تیم فوتبال پرسپولیس بود

دخالت در تصمیم فنی مربیان کار مرسوم و پسندیده ای نیست اما اگر یک مدیر از جنس باجنم در پرسپولیس بود کسی شبیه دکتر دادکان که خود فوتبالیست بوده و معنی ترکیب غلط و لج کردن را می فهمد ، در طول این یک ماهه یا دست کم بعد از فاجعه دوحه، می نشست و ده دقیقه با برانکو صحبت می کرد . از او توضیح می‌خواست چرا برای نابود کردن مهمترین بازیساز تیم، اینگونه داس جهالت به دست گرفته ای؟ این حق سرمربی است و دست آخر برانکو می تواند محسن مسلمان را در انتهای فصل بیرون کند تا جا برای دردانه هایش؛ ربیع خواه و ماهینی باز شود. اما پنجشنبه دهم اسفند ماه سال ۹۶ ،میلیون ها هوادار پرسپولیس فقط منتظر یک مساوی بودند تا دومین قهرمانی لیگ در سال جاری را جشن بگیرند. اتفاقی بی تکرار در همه ادوار لیگ ایران.

به سرنوشت قویترین سلسله حکومت های تاریخ نگاه کنید، از غرب تا همین شرق . سرنوشت جسورترین پادشاهان و حاکمان. سرنوشت یکی مثل همین نادرشاه پسر شمشیر که دست اخر پسرش با شمشیر خود او کور کرد. حالا اما برانکو هم پس از رسیدن به جزیره ثباتش در پرسپولیس دیگر فقط حکم خود را می راند و بس.‌‌..
تردید نداشته باشید باخت در داربی حاصل نمی شد مگر این حجم لجاجت و اشتباه سرمربی مغرور. او بیشتر از همه فوتبال نویسان ایران می فهمد اما حالا آنقدر مدرک و سند برای اشتباهات او وجود دارد که لازم به برگزاری هیچ دادگاهی نیست. او تیمش را پنج هفته زودتر قهرمان کرده اما در تاریخ از این قهرمانی به عنوان یکی از زشت ترین ها یاد می کنند.شبی که یک دیکتاتور آمد تا بگوید ؛ هی فوتبال نویس های بی سواد ایرانی، حالا که کار به اینجا کشید؛ من به همه شما ثابت می کنم با ربیع خواه و ماهینی هم می توانم مسلمان را روی نیمکت ساکت کنم و برنده بازی باشم.
حالا سرت را بالا بگیر و ببین چگونه با شمشیر لج و خودکامگی محض قلب تیمت را شکافتی. لیگ هفدهم برای هواداران پرسپولیس در همین پنجشنبه دهم اسفند ماه تمام شد اما بعید است تا سالیان سال کسی این سورپرایز ناباورانه برانکو را از یاد ببرد.

مهدی طاهرخانی – خبرگزاری پارس فوتبال