گزارش فدراسیون جهانی وزنه برداری از مسیر طولانی وزنه برداری زنان

رقابت های رکوردگیری وزنه برداری بانوان ۱۵ و ۱۶ بهمن ماه در تهران برگزار می شود. این نخستین گام فدراسیون وزنه برداری ایران برای حضور بانوان در رقابت های بین المللی این رشته است. تارنمای رسمی فدراسیون جهانی وزنه برداری در این گزارش نوشت:

بیش از ۳۰ سال پیش گروهی از زنان به گشودن درهای این ورزش به روی زنان کمک کردند. با این حال هنوز باید کارهایی انجام شود. در برخی کشورهای اسلامی وزنه برداری فقط اختصاص به مردان دارد، اگر چه اهمیت هیچ یک از این کشورها در تاریخ وزنه برداری به اندازه ایران نیست. با این حال هنوز تعداد مربیان زنان و کارشناسان تکنیکی در ورزش زنان اندک است.
در بازی های المپیک ۲۰۲۰ توکیو برای اولین بار تعداد مدال های وزنه برداری برای مردان و زنان برابر خواهد شد.
علی مرادی رئیس فدراسیون ایران گفت که مدال برنز سارا احمد از مصر در بازی های ریو برای ایران الهام بخش بود.

مرادی که امیدوار است شاهد رقابت زنان ایرانی در بازی های توکیو باشد، با اشاره به الهام بخشی سارا احمد گفت:

او اولین زن عرب بود که مدال المپیک گرفت.

احمد نوجوان ۱۸ ساله مصری بود که با حجاب نیروی محرکه ای برای پیشرفت وزنه برداری زنان در جهان اسلام ایجاد کرد. او در رقابت های قهرمانی جهان در آناهایم آمریکا در حرکت دو ضرب دسته ۶۹ کیلوگرم طلا گرفت.
وزنه برداران زن به جودی گلنی قهرمان آمریکایی، میبل ریدر مالک مجله مرد آهنین و مورین لوین رئیس سابق فدراسیون آمریکا که پیشگام کارزار زنان بودند، مدیون است.
تصمیم تاریخی فدراسیون بین المللی وزنه برداری برای باز کردن درهای این ورزش به روی زنان در سال ۱۹۸۳ در مسکو اتخاذ شد.
گلنی قهرمان آمریکایی، مربی و نخستین زن داور در رقابت های بین المللی وزنه برداری بود. اما برای ترویج وزنه برداری زنان در دورانی که بسیاری با این ایده مخالف بودند با «ریدر» همکاری می کرد.
هنگامی که این مبارزه در اواخر دهه ۱۹۷۰ آغاز شد، هیچ زنی عضو کمیته بین المللی المپیک نبود و در رشته های المپیکی دوچرخه سواری، هاکی، تیراندازی، تنیس روی میز، قایقرانی، جودو زنان حضوری نداشتند. زنان در سال ۲۰۰۰ در رشته وزنه برداری، در سال ۲۰۰۴ در کشتی و در سال ۲۰۱۲ در بوکس در المپیک به رقابت پرداختند.
در آن زمان، دیدگاه ها نسبت به امروز بسیار متفاوت بود، به ویژه در بین کسانی که بر ورزش حکمرانی می کردند. زنان در بازی های المپیک اجازه نداشتند در مسافت های طولانی بدوند، چرا که از نظر مردان بسیار ضعیف محسوب می شدند.

فدراسیون جهانی وزنه برداری در سال ۱۹۸۳ قوانین مردانه خود را تغییر داد و در سال ۱۹۸۶ جام پانونیا در بوداپست به عنوان نخستین رقابت های وزنه برداری زنان برگزار شد.
در سال ۱۹۹۱ زنان و مردان برای نخستین بار در رقابت های قهرمانی جهانی شرکت کردند و در سال ۲۰۰۲ رویای حضور زنان در بازی های المپیک به واقعیت پیوست. در سال ۲۰۱۱ به منظور ترغیب حضور زنان کشورهای اسلامی در مسابقات، قوانین مربوط به پوشش وزنه برداران زن تصویب شد.

تاماش آیان دبیر کل سابق فدراسیون جهانی و رئیس کنونی این نهاد از هدف زنان حمایت می کرد و رهبری مذاکرات در مورد حضور زنان را به عهده داشت. مدافعان حضر زنان به فدراسیون جهانی اعلام کردند اگر زنان را نپذیرند، فدراسیون خود را تشکیل می دهند. آیان از حضور زنان استقبال کرد و این امر در کنگره ۱۹۸۳ مسکو محقق شد.
عبارت ورزش اختصاصی مردان در اجلاسی قبل از بازی های المپیک ۱۹۸۴ لس آنجلس از قوانین فدراسیون جهانی وزنه برداری حذف شد. در همین سال رقابت های ملی زنان در کشورهای هند، کانادا، آمریکا، استرالیا، چین و بریتانیا برگزار شد.

جام پانونیا نخستین رویداد فدراسیون جهانی برای زنان در مارس ۱۹۸۶ با حضور نمایندگان پنج کشور برگزار شد و نقش مهمی در تغییر نگرش ها داشت.

چینی ها با تکنیک خود همگان را حیرت زده کردند. وزنه برداری زنان پیش از آن در استانهای مختلف چین تمرین می شد. آنها بدنبال پر کردن یک خلاء بودند و دریافتند در وزنه برداری زنان می توانند بسیار موفق شوند. هرچند روند فعالیت این رشته در چین مدتها در خارج از مرزها شناخته نشد. نخستین رقابت های زنان در چین در سال ۱۹۸۶ برگزار شد و هر سال ادامه یافت. موفقیت چینی ها الهام بخش حمایت از وزنه برداری زنان در آمریکا شد.