برانکو سرمربی پرسپولیس داربی را با اتکا به تجارب قبلی و کنترل بازی با پیروزی پشت سر گذاشت

حالا پیشبینی نتیجه داربی آداب خاص خودش را دارد و کنار هم قراردادن چند فاکتور، تقریبا مشخص می کند شانس کدام تیم برای پیروزی بیشتر است.برخلاف همه بازی‌های لیگ در این یکی، دست کم در بازه پنج-شش سال گذشته، یک قانون وارونه وجود داشت؛ هر تیمی که در جدول پائین تر باشد احتمال بردنش بیشتر است. خرافه ای در کار نیست چرا که در یازده داربی گذشته تقریبا همین قانون عجیب حکمفرما بود. از این رو وقتی از خوشبین ترین هوادار پرسپولیس هم نتیجه را می پرسیدید با یک مکث خاص می گفت: اهل باختن نیستیم. پرسپولیسی می دانستند همیشه تیم ضعیف تر دو برابر حالت معمولی می دود، عرق می ریزد و می خواهد به هوادارانش بقبولاند جایگاه فعلی شان این نیست. آخرین داربی قبل از این نبرد در ذهن خیلی‌ها مانده است؛ سکوهای آبی کم و بیش خالی بود و استقلالی‌ها قبل از شروع مسابقه حدس زده بودند تیم بی آماده برانکو احتمالا شکست سنگینی را به آنها تحمیل می کند. اما کاملا وارونه این استقلال بود که با سه حمله برق آسا، سه بر دو از سد صدرنشین وقت لیگ شانزدهم که در پایان با اقتدارهم قهرمان شد، عبورکرد. تیم منصوریان که می‌دانست دیگر رسیدن به رقیب در جدول شدنی نیست همان روز مراسمی در شکل و شمایل جشن قهرمانی کنار زمین برگزار کرد. سجده شکر سرمربی سابق روی پرچم آبی و یک سری حرکات که معنای خاصی در دلش نهان بود.
*اما همه غافلگیر شدند
در بازی پنجشنبه هم تقریبا چنین سناریویی کم و بیش قابل حدس بود. از این رو استقلالی‌ها همگی به ورزشگاه آزادی آمدند و دیگر خبری از جای خالی نبود، مگر همان جاهایی که عامدانه قرنطینه ماند. از سوی دیگر قرمزها با صراحت می گفتند اگر تیم محبوب‌ شان بازی را هم نبرد همانند دیدار قبل، مالکیت توپ و میدان را در بست در اختیار دارد و طبیعتا موقعیت های گل بیشتری را خلق می کند. برای اولین بار بعد از چندین دهه هر دو سرمربی خارجی بودند. برانکو که در سه فصل اخیر بازی‌های زیبا و تماشاگرپسندی را از تیمش شاهد بودیم در یک سو و وینفرد شفر آلمانی که در همان دو مسابقه قبلی نشان داد برخلاف منصوریان از دفاع و فوتبال تدافعی خوشش نمی آید در سوی دیگر.کنار هم قراردادن این شاخص‌ها بیان کننده یک داربی سراسر هجومی و زیبا بود. اما وقتی دکتر بیژن برای آخرین بار در سوتش دمید تقریبا همه پیشبینی‌ها غلط از آب در آمد.سرانجام تیمی که وضعیت بهتری در جدول داشت برنده شد، اما خبری از فوتبال پاس محور و سراسر هجومی پرسپولیس نبود، آنها حتی زمانی که بازی مساوی هم دنبال می شد شباهتی به تیم چند سال اخیر خودشان نداشتند. این فوتبال کجا چند داربی آخر برانکو کجا؟ پرسپولیس روی زمین و پاس های کوتاه وغافلگیر کننده همواره استقلال را به عقب می راند و پیرو همین بازی جذاب به گل هم می رسید. در آن سو چه زمان مظلومی و چه در دوره منصوریان، آبی ها تیم واکنشی بودند یعنی به عقب می رفتند و با ضدحمله به سوی دروازه پرسپولیس حمله می کردند. استقلال با همین روش موفق شد در بازی برگشت فصل قبل یک شکست غیر منتظره را به تیم برانکو تحمیل کند.برخلاف همه پیشبینی ها که رسانه ها داشتند و مدعی بودند حالا که هر دو مربی خارجی هستند شاهد یک بازی سراسر جذاب و پر موقعیت خواهیم بود، کاملا معکوس چیزی را دیدیم که صد و هشتاد درجه با انتظارمان تفاوت داشت.
*اتوبوسی که در ذهن برانکو تتو شد
برانکو که دیگر مثلث ویرانگرش را در اختیار نداشت درغیاب طارمی محروم،احمد زاده مصدوم و تنبیه انضباطی مسلمان با مردان دیگری پا به میدان گذاشت و دیگر خبری از بازی سراسر هجومی آخرین داربی نبود. برانکو هنوز آخرین شکست را در ذهنش داشت؛ روزی که تیمش فوق العاده هجومی و جذاب شروع کرد، گل اول را هم زد اما به صورت عجیب و شوکه کننده همان نیمه نخست، سه بار دروازه اش باز شد. او نیمه دوم آخرین داربی را در ذهنش داشت؛ جایی که چهل و پنج دقیقه تمام، یک پارچه حمله کرد اما تنها یک گل آن هم با خطا جبران شد و در انتها سه بر دو باختند. چه بخواهیم قبول کنیم چه نه ،اثرات مخرب آن باخت در داربی پنجشنبه چهار آبان کاملا مشهود بود.
*هافبک‌های دفاعی؛ قاتل زیبایی
استقلال با دو هافبک دفاعی پا به میدان گذاشت و کسی هم از وینفرد شفر تازه انتظار بازی هجومی و حملات پر دامنه را نداشت. اما برانکو می‌توانست با یک هافبک دفاعی به نبرد بیاید و درعوض با زوج بشار رسن و محسن مسلمان یک بازی فانتزی را ارائه دهد، اما چنین نکرد. کاملا مشخص بود که اولویت برانکو نباختن است و از این رو با دو هافبک دفاعی تیمش را آرایش کرد و وقتی در میانه میدان چهارهافبک خشن با ویژگی های مشابه رو به روی یکدیگر قرار بگیرند مشخص است خبری از بازی جذاب و فانتزی نیست. جالب آنکه هر چهار مهره هم کارت زرد گرفتند.استقلال حتی یک نفر هم نداشت که در میانه زمین بتواند یکی دو بازیکنحریف را دریبل بزند و پاس تو در تاثیرگذار بدهد. داریوش شجاعیان بیشتر به فکر نمایش بود تا بازی موثر.در این سو وحید امیری در سمت چپ و بشار رسن در جناح راست کاملا تنها بودند. اگر پرسپولیس بعضا رو به بازی زیبا می آورد محصول دریبل ها و نفوذ های انفرادی این دو وینگر بود. برخلاف قبل دیگر خبری از مثلث و مربع در جناحین قرمزها نبود. پاسکاری‌های ریز مسلمان، احمد زاده و طارمی و اضافه شدن امیری به این جمع، موجب می شد پرسپولیس حتی در داربی ها هم مسلط و جذاب حمله کند.

*همه بار روی دوش علیپور و منشا
پرسپولیس این بار کاملا متفاوت بود. یک تاکتیک واحد داشت و از قضا روی همان هم به خواسته اش رسید. برانکو روی زوج خط حمله اش حساب ویژه ای کرده بود و در نهایت پاس زیبای منشا ،پشت روزبه چشمی افتاد وعلی علیپور موفق شد به راحتی پنالتی بگیرد. خبری از رحمتی پنالتی گیر درون دروازه استقلال نبود تا علیپور با تسلط تمام بر خلاف حرکت حسین حسینی تنها گل بازی را به اسم خودش سند بزند. بعد از این گل ، پرسپولیس هیچ تغییری در بازی اش انجام نداد و دستور همان بازی محتاطانه بود. برانکو به خواسته اش رسید و حالا شفر می بایست یک پارچه تیمش را هجومی می کرد اما هیچ یک از سانترها ،ضربات ایستگاهی و اوت های دستی نتوانست بر خلاف داربی هشتاد و چهارم، پرسپولیس را غافلگیر کند؛ اصولا برانکو همه چیزش را داد تا دیگر غافلگیر نشود.
*محمد انصاری و کلید برد
استقلال در اواسط نیمه دوم در یک حمله موفق، صاحب بهترین موقعیت برای خلق گل مساوی شد. در معدود اشتباه تیمی قرمزها، علیپور در میانه میدان توپ را از دست داد و روزبه چشمی که برای جبران پنالتی به میانه میدان آمده بود توپ را به صورت سانتر به ۱۸ قدم قرمزها رساند و برای نخستین بار شجاع نتوانست توپ را دور کند و به صورت اتفاقی همان توپ در فاصله چند قدمی دروازه بیرانوند به جابر انصاری رسید. چون حالت پرسپولیس هجومی محض نبود دفاع چپ این تیم موفق شد با دخالت موثر مانع گل شدن بهترین موقعیت استقلال شود. محمد انصاری به عنوان دفاع چپ نه مدافع وسط در جایی بود که اصولا انتظارش نمی رفت اما همان دخالت مانع به ثمر رسیدن بهترین موقعیت آبی ها شد.در همان صحنه مشخص شد که برانکو این بار آمده تا غافلگیر نشود، حتی اگر بازیکنش در میانه میدان توپ را از دست بدهد باز هم بازیکنی بود که مانع غافلگیری شود. اگر شاهد فوتبال هجومی قرمزها بودیم طبیعتا دفاع چپ این تیم در آن صحنه در آنجا نبود و این بار جابر انصاری به راحتی در مصافی تک به تک بیرانوند را مغلوب می کرد.
*برانکو دیگر در داربی ها هجومی نیست؟
پرسپولیس که به خوبی و با انسجام کامل دفاع می کرد برنده داربی شد تا همچنان شانس اول کسب عنوان قهرمانی لیگ هفدهم باشد.اما انصافا نمایش تیم برانکو آن چیزی نبود که خیلی‌ها انتظارش را داشتند.بدون تردید باخت فصل قبل تبعات زیادی را برای سرمربی کروات داشت.اگر پرسپولیس آن بازی را با فوتبال هجومی می برد شاید بازهم همان روش در دستور قرار می گرفت اما او این بار در غیاب مثلث همه کاره اش، سعی کرد با فوتبالی صد درصد درگیرانه و تقریبا محتاطانه برنده داربی باشد. وقتی موقعیت های حساس دو تیم، روی هم رفته به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد یعنی برانکو عامدانه بازی را همانگونه فیزیکی و بدون ریسک در آورد که دلش می خواست. او روز قبلش گفته بود نیم بر صفر هم ببریم راضی ام. مهمترین حرفش را در قالب شوخی و جدی بیان کرد اما واقعیت دقیقا همان نیمی بود که او گفت. پرسپولیس به خواسته اش رسید اما باید منتظر ماند و دید دلیل اصلی تغییر نگرش برانکو در عدم ارائه فوتبال جذاب و پر موقعیت،غیبت بازیکنان تاثیرگذارش بود یا او دیگر نمی‌خواهد مرد ریسک کننده در داربی باشد.برای دریافت پاسخ دست کم باید تا اسفندماه صبر کرد دقیقا تا بازی برگشت؛ جایی که اگر مصدومیتی نازل نشود برانکو هم طارمی را در اختیار دارد هم احمدزاده ، مسلمان و حالا بشار رسن سوپرایز کننده را.

مهدی طاهرخانی-خبرگزاری پارس فوتبال