تغییر کی‌روش: بازگشت به ۳-۳-۴

آزادی، زمین مناسبی برای بازی شاگردان کی‌ روش و توگو نبود. شاگردان کی‌ روش باید در حضور جمعیت بازی کنند. کاش فرصت میزبانی در دیدارهای بعدی به تبریز، اصفهان، مشهد و … برسد.تیم ملی پس از جام ملت‌ها با روش ۴۲۳۱ بازی می‌کرد. توگو، بازگشت به چیدمان جام ملت‌ها بود. دیدار با روسیه متوجه می‌شویم فقط همین توگو بوده یا کی‌ روش برای جام جهانی، تغییر سیستم داده.

تیم سی و دوم آفریقا در رنکینگ فیفا، در اصطلاح، دندان نداشت. شباهتی هم به رقیب احتمالی آفریقایی‌مان در جام جهانی نخواهد داشت. مثل اینکه تیمی از اروپا با یمن بازی کند و بگوید شبیه‌سازی با رقیب آسیایی‌مان در جام جهانی است. ضمناً برخلاف اطلاعات اشتباهى که در حین بازى شنیدیم، رقیب‌مان در ۲۰۰۶ آنگولا بود نه اوگاندا که اصلاً تاکنون رنگ جام جهانى را ندیده.

برسیم به نکات مثبت بازی. تعدادی از بازیکنان‌مان طوری درخشیدند که نمی‌توانیم آنها را “تیم دوم” بنامیم. همگی با رویای بازی در جام جهانی به اردو آمده‌اند. کاش این ترکیب و برنامه تدارکاتی برای جام جهانی، به جای توگو از دو بازی آخر مقدماتی مقابل کره جنوبی و سوریه آغاز می‌شد. گماردن بازیکنان شوتزن راست پا در پست وینگر چپ، و چپ پای شوتزن در وینگر راست، مرسوم و موثر است.

بازی پر شور سامان که در نخستین دیدار ملی با دنیایی از انگیزه می‌دوید، منجر به اشتباهاتی در نیمه اول شد اما وقتی دوباره از رختکن برگشت، در قالب تیم جا افتاده بود. قدوس به عمق می‌زند و این تفاوت اصلی‌اش با وحید است که تمایل بیشتری به لب خط دارد. به همین خاطر ارسال‌های پرتعدادی نداشتیم تا کریم و کاوه هد بزنند. البته تمهید خوبی هم بود با وجود مدافعان میانی سر زن و تنومند توگو.

احمد عبدالله‌زاده به چشم گزارشگر نمی‌آمد اما قابلیت‌های هافبک دفاعی کارگر را نمایان ساخت. از معدود اشتباهاتش، ۴ دقیقه قبل از تعویض بود که موقعیت شوتزنی به فرانکو داد. امید ابراهیمی پس از مدت‌ها مصدومیت بازگشت خوبی به تیم ملی داشت. او، عبدالله‌زاده و ایمانی که یک ربع بازی کرد، با ایجاد اخلال در توزیع توپ توسط هافبک‌های توگو، رقیب آفریقایی را وادار به شوت‌های کور می‌کردند؛ بیش از ۱۰ شوت و اکثراً خارج از چارچوب. عزت‌اللهی بازی اول جام جهانی محروم است و کی‌روش به موقع در این پست حساس، رقابت ایجاد کرده.

کاوه با دوندگی عرضی در یک سوم دفاعی حریف، فرصت بازی‌سازی را از مدافعین توگو می‌گرفت، کما اینکه کریم و سامان را هم آزاد می‌کرد. تکنیک و سرعت ترابی برای به هم ریختن انسجام خط دفاعی هر حریفی کافی است. گرچه گاهی حفظ توپ را به گزینه مناسب پاس، ترجیح داد. بهبودی و بازگشت سیدجلال با بازی ۱۱۱ هم برای تیم ملی مفید است و هم خیال هواداران پرسپولیس را آسوده می‌کند. وریا به عنوان مدافع راست، از عهده وظایف دفاعی برآمد. کنعانی و روزبه نیز برخلاف تبعیضی که گزارشگر قائل می‌شد، یکسان بودند. حامد هم با موفقیت به چرخه رقابت براى دروازه‌بانی تیم ملی پیوست.