نگاهی به وضعیت تیم ملی امید و آرزوهایی که بر باد می روند

تیم ملی امید با شکست مقابل عمان از صعود به دور نهایی مسابقات قهرمانی امیدهای آسیا باز ماند. شاگردان پیروانی با یک پیروزی و یک شکست نتوانستند به عنوان یکی از تیم‌های برتر دوم گروه‌های ۱۰ گانه به دور نهایی مسابقات صعود کنند.

از تیم ملی امید قبل از اعزام به مسابقات انتظار می رفت که بتواند به راحتی از گروه خود صعود کند . تیم ملی در اولین گام توانست از صد تیم قرقیزستان بگذرد و در دومین گام به مصاف تیم نه چندان مطرح عمان رفت. تیم ملی در بازی که می توانست با نتیجه تساوی نیز به مرحله نهایی مسابقات آسیایی صعود کنند.

ولی برخلاف انتظار با نتیجه ۲ بر ۰ مغلوب تیمی شد که انتظار نمی رفت که حتی از گروهش صعود کند و این نتیجه نیز به نتیجه های تاریخی تیم ملی امید اضافه شد . شاید این اولین شکست تیم ملی امید در مقابل تیم های ملی گمنام نباشد . تیم ملی امید سابقه شکست به ویتنام را با نتیجه ۴ بر ۱ را نیز در کارنامه خود دارد.

امیرحسین پیروانی سرمربی تیم ملی امید بلافاصله بعد از شکست برابر عمان به سراغ بهانه‌ های غیر قابل اثبات رفت و ادعا کرد که حضور تیم جوانان ایران در مسابقات امیدها ایده و تصمیم فدراسیون فوتبال و شخص کارلوس کی‌روش بوده، او انواع و اقسام گزینه‌های رو کرد و از مصدومیت‌ها و تغییر اجباری و حضور با تیمی جوان‌ در مسابقات گرفته تا کامل نبودن بازیکنان‌اش و حتی آب و هوا؛ البته که حضور در این تورنمنت با بازیکنانی که می‌توانند در آینده نقش مهمی در تیم ملی بزرگسالان داشته باشند قابل توجه است وسرمایه گذاری فدراسیون برای آینده تیم ملی می باشد.

ولی آوردن بهانه ای که شکست تیم ملی به دلیل حضور بازیکنان جوان است فقط از پیروانی و مربیانی شبیه به او برمی‌آید و شاید در فوتبال ما رسم باشد که تقصیر شکست خود را بر گردن دیگران بیاندازیم و ای کاش این مربیان ،مربیانی همانند آقای فرکی را الگو خود قرار دهند که شکست تیمشان را در هر شرایطی بر عهده خود می گیرند.

در مورد تیمِ امید ایران انتقاد زیادی موجود است، شاید یکی از مهمترین انتقاد ها به این است که چرا امیرحسین پیروانی که بی‌تجربگی و ضعف کوچینگ به طور واضح در جام جهانی جوانان کاملا به چشم آمد به عنوان سرمربی رده ای قرار داده شد که درصورت صعود ، نماینده ایران در المپیک باشد؟
انتخاب اشتباه بازیکنان برای مسابقات و تصویه حساب های شخصی که در تیم ملی انجام شد همه با هم دست به دست دادند که تیم ملی نتوانست چه در رده جوانان و امید با سرمربیگری آقای پیروانی به موفقیت نرسد.

فدراسیون نیز در این شکست ملی سهیم بود . اردو های بی بازده که شاید شان تیم ملی ایران نباشد و بازی های تدارکاتی با تیم هایی که سطحشان از تیم ملی پایین بود باعث شد که تیم ملی نتواند به اشکالاتش پی ببرد و این موضوع در جام جهانی جوانان نیز به خوبی دیده می شد.

به هرحال هرچه بود تیم ملی امید مانند سال‌ها و تورنمنت‌های گذشته بازهم ناکام ماند . اینبار هم مقصرانی در مورد ناکامی وجود دارند اما مانند همیشه کسی به آنها کاری نداردو باز هم با این ناکامی ارتقا مقام پیدا خواهند کرد و شاید در فوتبال ایران باید نا موفق بود تا بتوان به پست وسمت مهمی رسید.

قطعا همه از این شکست ناراحت هستیم و دوست داریم بدانیم که چه کسانی مقصر اصلی این ناکامی هستند. آیا سرمربگیری تیم های رده ملی جای افراد کم تجربه می باشند که تیم ملی را ابزاری برای کسب تجربه می دانند و یا جای افراد ناکامی هستند که افتخارشان سقوط به دسته پایین است ؟؟؟

با این شرایط ، تیم ملی که در یک خواب زمستانی به سر می برد، تصور حضور در المپیک ۲۰۲۰ ژاپن هم شبیه به یک رویا است،‌ حال باید دید که چه زمانی تیم ملی از این خواب بلند خواهد شد .

آرتین چراغی- اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال