پرسپولیس بهترین تیم دو دهه اخیر ؛ سرخپوشان پتانسیل قهرمانی در آسیا را دارند؟

روزی که مصطفی دنیزلی با ۴ گل مغلوب سپاهان در نیمه نهایی جام حذفی شد، بسیاری از هواداران فوتبال به این نتیجه رسیدند، می بایست از بین جام و زیبایی تنها یکی را انتخاب کرد. در آن فصل(لیگ ششم) پرسپولیس با هدایت دنیزلی، زیباترین بازی های لیگ را به نمایش می گذاشت. برنده داربی شد. اما یک مشکل بسیار بزرگ داشت؛ همانقدر که راحت گل می زد، دروازه اش را باز شده می دید. آن تیم را  در ابتدای فصل، دنیزلی نبسته بود و عملا مدافع مرکزی تخصصی وجود نداشت و مربی ترک مجبور بود از پژمان نوری و فرزاد آشوبی در پست دفاع مرکزی استفاده کند. قرمزها هرگز به انسجام دفاعی نرسیدند و همین موجب شد در رقابتی نزدیک، جام را به سایپا و علی دایی بی تجربه بدهند. همین که سایپا قهرمان شد خود نشان دهنده، ضعف های مفرط دفاعی آن تیم بود.

در فصل بعد این افشین قطبی بود که از گرد راه رسید و علی رغم آنکه باز هم او آن تیم را نبسته بود توانست به صورت کاملا حیرت انگیز پرسپولیس را قهرمان کند. نسبت به تیم فصل قبل، تیم قطبی آنچنان زیبا بازی نمی کرد اما کاملا نتیجه گرا و اقتصادی بود. در آن برهه دیگر حجت بر خیلی ها تمام شد که در پرسپولیس می بایست از بین جذاب بودن و قهرمان شدن یکی را انتخاب کرد. همین تصور غلط باعث شد علی دایی با فوتبالی کاملا اقتصادی در لیگ سیزدهم تا مرز قهرمانی پیش بیاید اما باز هم خبری از جام نبود.
این سیکل بسته همچنان ادامه داشت تا اینکه محمد حسین نژاد فلاح یکی از مهمترین و کلیدی ترین تصمیمات تاریخ باشگاه پرسپولیس را گرفت. در اوخر لیگ چهاردهم که دیگر هیچ امیدی برای تصاحب هیچ جامی باقی نمانده بود، مدیرعامل وقت پرسپولیس به فکر لیگ بعدی افتاد و با انتخاب برانکو به جای درخشان فصل تازه ای را آغاز کرد. اگر سوشا مکانی در لیگ پانزدهم، تنها و تنها  دو گل کمتر خورده بود شاید حالا پرسپولیس دو قهرمانی متوالی را تجربه می کرد. تفاوت نسبت به گذشته بسیار مشهود است.
برانکو نشان داد اگر با چشمان باز وارد بازار نقل و انتقالات شوید، می توانید تیمی را ببندید که علاوه بر زیبا بازی کردن قادر است در چهار هفته مانده به پایان لیگ، جشن قهرمانی را برپا کرد. در  ۲۰ سال اخیر، پرسپولیس کجا این اقتدار را تجربه کرده بود؟
برانکو تیمش را هم زیبا روانه میدان می کرد و هم در نتیجه گیری کاملا مطمئن بود. اگرچه به واسطه جدایی ناگهانی عالیشاه و نورالهی ، ناگهان نیمکت پرسپولیس خالی شد، اما بازیکنان اصلی آنقدر خوب بودند که پرسپولیس بهترین فصل فوتبالش را در دو دهه اخیر پشت سر گذاشت. قهرمانی زودهنگام در لیگ برتر و حالا صعود برای نخستین بار به جمع هشت تیم برتر آسیا.
بدون تردید این تیم پتانسیل قهرمانی در آسیا را دارد. سه برد مقابل سه تیم مختلف می تواند، قدیمی ترین آرزوی هواداران پرسپولیس را به واقعیت نزدیک کند. اگرچه این کار سخت ترین ماموریت تاریخ باشگاه به حساب می آید اما اگر آنها در فصل نقل و انتقالات، خرید های مناسبی را انجام دهند و مضاف بر آن هیچ یک از ستاره های تاثیر گذار خود را از دست ندهند، شاید دست کم حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا شدنی شود.
پرسپولیس فصل نوینی را برای فوتبال ایران، تداعی کرد. دیگر برای بردن و قهرمان شدن حتما نباید اقتصادی و زشت بازی کرد. این بزرگترین هدیه برانکو به فوتبال ایران بود. او دوره دنیزلی و قطبی را هنرمندانه به یکدیگر دوخت. زیبایی و هیجان لیگ ششم  را با برتری و قهرمانی لیگ هفتم در هم آمیخت و علاوه بر آن اقتدار در آسیا هم به این رویا افزود.
این تیم بیشترین پتانسیل را برای قهرمانی در آسیا دارد اگر نگاه مدیران بالا دستی ورزش ما به پرسپولیس در این مقطع ملی باشد.  مهدی تاج می داند در صورت قهرمانی پرسپولیس، دیگر خطر کسر سهمیه ، فوتبال ما را تهدید نمی کند. فوتبالی که در رده ملی هم اینک بهترین اسیا به شمار می رود با قهرمانی پرسپولیس می تواند طلایی ترین دورانش را رقم بزند.

مهدی طاهرخانی – اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال