نگاهی به مقصران باخت استقلال و درس هایی که باید از این باخت گرفت

 استقلال در یک بازی یک طرفه ۶ گل می خورد و تنها قادر به تلافی یکی از گلها می شود و این در حالی است که مهدی رحمتی با چند واکنش خوب حداقل دو گل دیگر را نجات می دهد. بعد از این گل فضای مجازی و غیر مجازی مملو از واکنش ها شد که تا حدی عجیب هم بود. براستی برد العین در برابر استقلال خوشحالی داشت؟ از دید نگارنده این برد گریه دارد گریه ای نه برای استقلال و طرفداران این تیم و نه برای آنهائی که به این بازی ها جنبه ملی می دهند و از دید نماینده ایران می نگرند این بازی برای هر عاشق فوتبال ایران گریه دار می تواند باشد. این باخت محصول:

۱/ مدیریت فوتبال و ورزش ما است. مدیریتی که سالها است بر راس دو تیم پر طرفدار ما هستند. همان هائی که باعث محرومیت استقلال از پنجره نقل و انتقال زمستانی شدند. همان هائی که استقلال را که دو یا سه مهره مهم خود را نداشت دست بسته به مسلخ العین فرستادند. مدیرانی که هنوز هم هستند و خواهند بود. همان مدیرانی که نماینده سال آینده لیگ قهرمانان آسیا یعنی نفت را از امروز نابود کردند یا تراکتورسازی را به همان راه نفت می برند و…

۲/ این باخت را صدا و سیما و سازمان لیگ با ندادن حق فوتبال دادند. آنهائی که صحبت از اخلاق و انصاف می کنند، به ربنای استاد شجریان کار دارند، به موی سر منشا کار دارند، به همسر فروزان کار دارند، اما به حق مالی باشگاه ها بی تفاوت هستند. حق قانونی کپی رایت که برای تیم های ما قرار نگرفت تا استقلال نتواند در غیاب بازیکنش یار بگیرد. استقلال یا پرسپولیس فرقی ندارد. باشگاه های ما را با کاسه گدائی دم خور کردند در حالیکه میلیاردها حق آنها را نمی دهند.

۳/ این باخت به سرمربی هم ربط دارد که هنوز نمی داند دفاع من تو من سالها است جایش را به دفاع منطقه ای داده است. او نمی داند ووریا غفوری هفته های غایب را به یک باره در زمین نمی گذارند و بعد از سه گل خورده تازه یاد تعویض او نمی افتد مربی چون منصوریان و چینی و خرمگاه در حد استقلال است؟ فوتبال صحنه تئاتر نیست. در فوتبال بعد از گل ششم سوت بلبلی نمی زنند که دستور تاکتیکی بدهند و…

۴/ این باخت به همه ما تعلق دارند که اصول اولیه ورزش را نمی دانیم. گزارشگر بازی که نمی داند فوتبال یعنی تلاش تا دقیقه آخر و التماس می کند در دقیقه ۶۵ بازی قطع شود. کارشناسی که به رحمتی و حیدری و پادوانی و مگوئیان و انصاری و کاوه رضائی و علی قربانی و جان واریو لقب جوان و امید می دهد ؛ و به من تماشاچی که از حقارت جوانان وطنم شادمانی می کنم این باخت به حسادت ما ربط دارد که تلاش و مدیریت و سرمایه گزاری صحیح کشورهای چون امارات و عربستان و قطر را با الفاظ ملخ خور و… بیان می کنیم.

و.. برای این شکست باید گریست.

تورج عاطف- اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال