غفلت فدراسیون و ثبت آمار ناامیدکننده در آسیا ؛ عکس یادگاری مهمتر است !
کسب یک مدال نقره و دو برنز در مسابقات قهرمانی آسیا مشخص میکند که رده های پایه دوومیدانی بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه است.
هفدهمین دوره مسابقات دوومیدانی قهرمانی آسیا با قهرمانی ژاپن خاتمه یافت و تیم ایران نیز که با ۱۴ ورزشکار به ویتنام سفر کرده بود با کسب یک نقره و دو برنز در رده سیزدهم قرار گرفت.
این رتبه در حالی به نام تیم ایران به ثبت رسید که دوندگان کشورمان در دوره قبلی هشت مدال (۲ طلا، یک نقره، پنج برنز) کسب کرده و در رده هفتم ایستاده بودند.
مهدی رستمیمقدم (پرتاب وزنه)، آرین زرعکانی (پرش ارتفاع)، سجاد زارع (پرتاب دیسک)، هادی مداحی (پرش سهگام)، جواد شوریابی (۴۰۰ متر با مانع، ۴ در ۴۰۰ متر امدادی)، محمدرضا فریدی (۴۰۰ متر، ۴ در ۴۰۰ متر امدادی)، فرشاد کردلو (۴۰۰ متر، ۴ در ۴۰۰ متر امدادی)، محمدرضا رحمانی (۴۰۰ متر با مانع، ۴ در ۴۰۰ متر امدادی)، عطا اسدی (۸۰۰ متر، ۱۵۰۰ متر)، عبدالرحیم درزاده (۸۰۰ و ۱۵۰۰ متر)، امین لطفاللهی (پرتاب وزنه)، زهرا بهمنی (۴۰۰ متر)، سپیده صارمی (۸۰۰ متر) و امینه کشیری (پرتاب چکش) ملیپوشان حاضر در این رقابتها بودند.
حضور ایران در مسابقات جوانان آسیا را میتوان به دو بخش تقسیم کرد؛ قبل از سال ۲۰۰۴ و بعد از سال ۲۰۰۴. اگر نگاهی به تاریخچه مسابقات در قبل از سال ۲۰۰۴ بیندازیم، مشخص میشود که اهمیت چندانی به دوومیدانی جوانان در ایران داده نمیشد و به همین دلیل هم کشورمان در حسرت موفقیت بود. در واقع در ۱۰ دوره برگزار شده قبل از سال ۲۰۰۴ نمایندگان ایران فقط دو طلا، سه نقره و ۹ برنز کسب کرده بودند.
از سال ۲۰۰۴ به بعد که مالزی میزبان بود، دوندگان ایران به نتایج خوبی دست یافتند. نگاهی به عملکرد نمایندگان کشورمان گویای همه چیز در طول ۶ دوره گذشته است:
* سال ۲۰۰۴ در مالزی: ۲ طلا
* سال ۲۰۰۶ در ماکائو: یک طلا، یک نقره، ۳ برنز
* سال ۲۰۰۸ در اندونزی: یک طلا، ۲ نقره، ۲ برنز
* سال ۲۰۱۰ در ویتنام: ۲ طلا، ۲ نقره، ۳ برنز (رتبه هشتم)
* سال ۲۰۱۲ در سریلانکا: ۲ طلا، یک نقره، ۴ برنز (رتبه هشتم)
* سال ۲۰۱۴ در چین تایپه: ۲ طلا، یک نقره، ۵ برنز (رتبه هفتم)
آنچه در این آمار مشخص است، این است که در ۶ دوره قبلی همواره و حداقل یک مدال طلا بر گردن دوندگان ایران آویخته شده است؛ چیزی که در مسابقات ۲۰۱۶ ویتنام شاهد آن نبودیم.
هشت ماه از اولین حضور مجید کیهانی روی صندلی ریاست فدراسیون دوومیدانی میگذرد و به نظر میرسید با حضور کسی که تاکید زیادی بر روی ورزشکاران پایه دارد، شاهد تحول و پیشرفت باشیم، اما این اتفاق نه تنها رخ نداد، بلکه شاهد آن هستیم که مدالهای دوره قبل نیز تکرار نشده است.
به نظر میرسد اگر کیهانی به جای انداختن عکس یادگاری در ویتنام که تصاویر آن نیز بر روی سایت فدراسیون منتشر شده، کمی بیشتر به فکر حل مشکلات این رشته مادر بود، حالا شاید حداقل وضعیت بهتری برای دوومیدانی جوانان رقم میخورد و شاهد این سقوط در جمع دوندگان جوان قاره کهن نبودیم.