تحلیل دیدار پرسپولیس و ذوب آهن در جام حذفی به قلم‌ مهدی طاهرخانی

این سوالی بود که هواداران پرسپولیس پس از پیروزی مقابل ذوب آهن مرتب ار خود می پرسیدند؟ تفاوت پرسپولیس با بازی های قبلش درچه بود؟ آنها چرا برابر ذوب آهن بعد از مدت ها موفق به زدن ۳ گل شدند؟

دلایل متعدد است اما سرنخ به ترکیب اصلی بر می گردد.جایی که سرانجام مهدی شیری همیشه دونده و سختکوش با صفر گل زده و صفر پاس گل در تمام نیمفصل نخست ،جایش را به سیامک نعمتی داد. با توجه به دوری سیامک از این پست(دفاع راست )او در کارهای تدافعی کمی متزلزل تر از شیری نشان داد ‌در یک صحنه نزدیک بود توپ لو داده‌ه اش منجر به گلزنی میلادجهانی شود،اما در حمله،سیامک نه تنها گل سوم را با حرکت زیبای و ترکیبی اش ساخت که جبهه راست سرخ ها را عملا زنده کرد.

وحید امیری اگرچه در نیمه اول یک گل سرنوشت ساز و مهم را زد اما او در این نیمه ،چندان هماهنگ با سایرین نبود.مهدی ترابی به بهترین جا آمده و آزادانه در خط میانی و حمله جولان می دهد.پهلوان بعد از مدت ها که در پست اصلی اش( وینگ چپ) بازی کرد ، همه را متعجب ساخت. او و آقایی بعد از مدت ها نمایشی تحسین برانگیزی را ارائه دادند.آنقدر خوب که هواداران این تیم کلا نظرشان به این دو تغییر پیدا کرد.

از سوی دیگر،تیم تارتار دنبال بازیسازی از انتهای زمین بود اما پرس وحشتناک و هوشمندانه قرمزها در نیمه اول، آنها را زمین گیر کرد.

در نیمه دوم، پرسپولیس روش دیگری را پیش گرفت. مالکیت را به ذوب داد. پاس های کمتری را رد و بدل کرد اما در ضدحملات برای نخستین بار سریع عمل کرد.

در نیمه دوم سرانجام مهدی عبدی همان کاری را کرد که مدت ها انجامش نداده بود.تصور کنید عیسی ،عالیشاه و پاکدل سالم بودند.شاید در دقیقه ۶۰ عبدی تعویض می‌شد و همه می‌گفتند او در افت است.

اما عبدی از آن دسته از مهاجمانی است که تعویضش صحیح نیست. اون زمان می خواهد ، اعتماد می خواهد .

وقتی سرمربی هر ۲ را به او داد، مهدی عبدی هم ثابت کرد ضربه زن است. هم با سر هم با پا.

حقیقتا چند مهاجم خوب به سن و سال عبدی در لیگ برتر داریم؟

به نفع قرمزهاست یحیی برای چندبازی متوالی این اعتماد را ادامه دهد. تردید نکنید اگر از حیث ذهنی و روحی او گارانتی داشته باشد، می‌داند چگونه جاگیری کند، چطور ضربه بزند.
عبدی بعد از مدت ها با صدای بلند نامش را فریاد زد. او در سنی است که بعداز دست دادن چند موقعیت، تصور می‌کند کارش تمام شده و هر آن یحیی او را به نیمکت تبعید می کند.هراسی که او را عملا سراسیمه میسازد.

اما در فولادشهر ، در نیمه نخست با از دست دادن چند موقعیت ،می دانست قرار نیست زود تعویض شود. دوید، جنگید ‌‌و با جاگیری صحیح که یکی از نکات مثبت فوتبالش بشمار می رود، بریس کرد.

یحیی حالا با چند جا به جایی در حال قلق گیری بهتر از ستاره هایش است. از سیامک گرفته تا پهلوان و ترابی.

البته این به معنای عدم لزوم تقویت در نیمفصل دوم نیست. قطعا بازیکنانی مثل بابایی در خط حمله، رامین در راست و یا هر خرید دیگری در صورت قطعی شدن، دست کادرفنی را برای غافلگیر کردن حریف باز تر می کند.

تاجیک ها در دقایق اندک ، خوش نشان دادند و مهمتر از همه عمری جوان با آن استایل خاص خود نشان داد، اگر مسیر را درست برود، آینده درخشانی منتظرش است. امثال عمری و شریفی که هر ۲ از بازیکنان جوان به حساب می آیند، می توانند برگ های برنده کادرفنی باشند.

پرسپولیس در نیمفصل دوم‌ از ۱۵ مسابقه ، ۹ تای آن را خارج از چمن صاف و یکدست ،آزادی بازی دارد و آنچه یحیی در نیمه دوم ارائه داد، مشق تاکتیکی بود که می تواند از آن ۹ مسابقه سرنوشت ساز ، پرسپولیس را قهرمان لیگ بیست و یکم کند.

گل سوم قرمزها آینه تمام قدی بود از تغییر استراتژی یحیی در جابه جایی بازیکن و جایگاه آنها.

ترابی در مرکز و رو به جلو بود، بعد مدت ها دفاع راست حرکت رو به جلویی را انجام داد. عبدی به عنوان ضلع سوم مثلث، در این پاسکاری شرکت کرد، سپس به هجده قدم رفت و منتظر کات بکی بود که گویی قرن ها از آن جناح، هیچ مدافع راستی به مهاجم پرسپولیس نداده بود.

کار به همین شیکی و زیبایی شروع و‌ به پایان رسید. تنها چند جا به جایی، موجب خلق این سوپر گل تاکتیکی شد.حالا شاید یحیی غبطه بخورد چرا زودتر به این تغییرات نرسید.خبر خوب آنکه یک نیمفصل دست نخورده برای آنها باقی مانده است.

مهدی طاهرخانی – اختصاصی پارس فوتبال