وحید قلیچ : اگر به جای پرسپولیس تیم استقلال جلوی ویستاتوربین بازی می کرد اوت می شد

وحید قلیچ خودش یکی از چهره های ویژه و خاص تاریخ جام حذفی است. در روز ۱۹ اسفند سال ۱۳۶۷ تیم های استقلال و پرسپولیس در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی کشور به مصاف هم رفتند. این دیدار بسیار حساس در وقت های عادی و اضافی بدون آنکه گلی در پی داشته باشد، به پایان رسید تا سرنوشت تیم صعود کننده به مرحله بعدی در ضربات پنالتی مشخص شود.

رحیم یوسفی،مجتبی محرمی، محسن عاشوری، مرتضی کرمانی مقدم چهار پنالتی تیم پرسپولیس را به گل تبدیل کردند، اما در طرف مقابل، تنها جعفر مختاری فر و رضا حسن زاده توانستند ضربات خود را به گل برسانند و وحید قلیچ به عنوان دروازه‌بان آن روزهای پرسپولیس توانست پنالتی محمدرضا شکورزاده و امیر قلعه‌نویی را مهار کند و…

با وحید قلیچ به بهانه صعود پرسپولیس به مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی گفت و گو کردیم که باز هم بحث را به استقلال کشاند و…

بازی پرسپولیس و ویستا توربین را دیدید؟

بله اما قبل از آن بازی استقلال و نود ارومیه را دیدم. دلم خیلی برای تیم خوب نود ارومیه سوخت. طفلی ها تا دقیقه ۸۸ خوب دفاع کردند و چند دقیقه برای یک پیروزی شیرین و تاریخی کم آوردند. البته باز هم یک پرسپولیسی آبروی استقلال را خرید و گل مساوی را زد تا این تیم اوت نشود!

ولی آرمان رمضانی لوگوی استقلال را گرفت و شادی کرد؟

او پرسپولیسی بود که به استقلال رفت. ما آرمان را به هر حال پرسپولیسی می دانیم!

بگذریم! ویستا توربین را چطور دیدید؟

اتوبوسی دفاع می کردند که طبیعی بود. به هر حال این تیم آمده بود بازی را به پنالتی بکشاند و یک نیمه هم انصافا خوب بازی کردند. اگر به جای پرسپولیس تیم استقلال جلوی ویستا بازی می کرد شاید اوت می شد!

چرا نیمه اول بازی با ویستا توربین گره خورد؟

درچنین دیدارهایی نقش تماشاگر خیلی مهم است. تیم حریف وقتی تماشاگر را در استادیوم آزادی می بیند ناخودآگاه می ترسد و روحیه اش را از دست می دهد اما متأسفانه پرسپولیس از این نعمت مدت هاست بی بهره است. از طرفی دیگر بارندگی نیمه اول هم یک مقدار کار را سخت کرده بود ولی در نیمه دوم بچه ها زود به گل رسیده و ورق را برگرداندند.

وحید قلیچ با دیدن یا شنیدن اسم جام حذفی به یاد کدام بازی می افتد؟

همان بازی معروف سال ۱۳۶۷ مقابل استقلال که دو پنالتی امیرقلعه نویی و محمدرضا شکورزاده را گرفتم و صعود کردیم. بازی عجیبی بود و همیشه در خاطر من خواهد ماند.

ظاهرا علی پروین هم قرار بود ۵۰ هزار تومان پاداش به شما بدهد اما…

۵۰ هزار تومان شد ۵ هزار تومان! البته علی آقا پروین استاد و بزرگ ماست که همیشه به گردن من حق دارد. برای ایشان آرزوی سلامتی و تندرستی دارم. یاد آن روزها به خیر باد.