جدایی احمد نوراللهی و حسین کنعانی زادگان ضربه مهلکی بر قدرت و انسجام پرسپولیس

جای خالی محمدحسین کنعانی زادگان و احمد نوراللهی در پرسپولیس به شدت حس می شود.

هرچه زمان می گذرد، لیگ فوتبال ایران بی ستاره تر می شود، به همین دلیل است که می بینیم لیگ برتر ما کمترین سهم را در تیم ملی دارد و به علت کمبود همین ستارگان بازیکنان بی کیفیت به تیم های مختلف می پیوندند.

کمبود ستاره و بازیکن شایسته را در بازی پرسپولیس برابر الهلال عربستان دیدیم که با رفتن مستمر بازیکنان ملی پوش این تیم به لیگ های خارجی، پرسپولیس تهران تبدیل به یک تیم ضعیف شده بود.

امروز تیم ملی ما قوی است چون بازیکنان خوب زیادی در خارج از ایران دارد اما لیگ ما ضعیف است چون تعداد زیادی از بازیکنان و ستارگان سال های اخیر لیگ را ترک کرده اند.

در همین تیم پرسپولیس در ۲ سال گذشته بازیکنانی مثل علی علی پور، احمد نوراللهی، محمدحسین کنعانی زادگان، علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل زاده و پیش تر صادق محرمی، رامین رضاییان، مهدی طارمی و… جای خود را به نفراتی مثل آل کثیر، رضا اسدی، فرشاد فرجی، حامد لک، علی نعمتی، حامدپاکدل، سعید آقایی و علیرضا ابراهیمی و… داده اند.

جایگزینی نفرات ممکن است در سالی با جذب آل کثیر و میلاد سرلک و حامد لک موفق باشد اما در سال دیگر با حضور نعمتی، رضا اسدی و حامد پاکدل تبدیل به غروبی غم انگیز شود.

امروز پرسپولیس بیشتر از هر زمان دیگری از نبودن احمد نوراللهی و کنعانی زادگان احساس کمبود و عذاب می کند و حالا مشخص شده است بودن این ۲ نفر در ترکیب تیم فوتبال پرسپولیس چقدر مغتنم بوده است، پرسپولیس در غیاب نور اللهی، وسط زمین را به طور کامل از دست داده و در غیاب کنعانی زادگان تغییر سیستم داده، تغییر سیستمی که جواب نداده است.

رضا اسدی به هیچ وجه جایگزین مناسبی برای نوراللهی نبوده و در ۷ بازی لیگ قهرمانان و لیگ ایران بعد از رفتن نوراللهی پرسپولیس متوجه شده است در جذب این بازیکن، توان برابری با مهره سابق را ایجاد نکرده و نعمتی، ابراهیمی و فرجی هم نتوانستند جای خالی کنعانی را پر کنند.