ناصر ابراهیمی : دستیاران دراگان اسکوچیچ در تیم ملی نقطه قوت او هستند

پیشکسوت فوتبال ایران با بیان اینکه کار تیم ملی در بحرین راحت نیست می گوید سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شاید اسم بزرگی نباشد اما تدبیر وی در انتخاب دستیاران قابل ستایش است.

ناصر ابراهیمی پیشکسوت تیم ملی فوتبال و باشگاه پرسپولیس را می‌شود یکی از راویان تاریخ شفاهی فوتبال ایران دانست. مردی که هم در کسوت مربیگری و هم در بازیگری نام آشنا به شمار می‌رود و اکنون با تکیه بر تجربه خود به خوبی تحولات فوتبال ملی و باشگاهی را آنالیز می‌کند. او در بیان مطالب خودسانسوری ندارد بلکه واقعیت‌هایی از تفاوت فوتبال قدیم و اکنون را به راحتی بیان خواهد کرد.

این پیشکسوت فوتبال ایران با وجود سن بالا، برای پاسخ به سوالات نهایت حوصله را به خرج خواهد داد.

از وی درباره شرایط فوتبال ایران سوال می‌کنم و نخستین جمله‌ای که به زبان می‌آورد به سمت و سوی مدیریت این فوتبال و شیوه انتخاب آن است. وی با انتقاد از مدیران پیشین فوتبال باشگاهی و ملی ایران می‌گوید:

سازندگی اکنون در کجای فوتبال ما قرار گرفته و چرا دیگر مانند گذشته تیم‌های استقلال و پرسپولیس نمی‌توانند بازیکنان تاثیر گذار را جذب کنند.

آقای ابراهیمی فوتبال ایران روزهای سختی در پیش رو دارد تحلیل شما از نتایج احتمالی تیم ملی در بحرین چیست؟

تیم ملی فوتبال ایران در شرایط کنونی وضعیت مناسبی دارد اما اینکه صعود آن با اما و اگر روبرو شده یک داستان متفاوت است که به مدیران گذشته بازخواهد گشت؛ مدیرانی که «مارک ویلموتس» را انتخاب کردند و با بی‌تدبیری موجب شکل‌گیری چنین نتایجی شدند. اگر تیم ملی در مقدماتی اول جام جهانی حذف شود چه کسی پاسخگو است. مدیران باید پاسخگو عملکرد خود باشند مدیرانی که برای رسیدن به کرسی ریاست فدراسیون هر تلاشی بود انجام دادند اکنون کجا هستند. من مدیران قبلی را مقصر این نتایج می‌دانم زیرا بازیکنان ما فوتبالیست‌های خوبی هستند و اکنون در سطح جهان شناخته شده به شمار می‌روند.

با این شرایط انتخاب ویلموتس نمونه بارز اشتباه مدیریتی است؟

یکی از موارد مدیریتی انتخاب ویلموتس بود. مدیران فوتبالی ما کارکرد لازم را ندارند. مدیریت ضعیف است و برش لازم برای انجام کار بزرگ نخواهد داشت. انتقاد را نخواهند پذیرفت و در صورت تهدید به دامن فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا پناه خواهند برد. انتخاب آنان چگونه است؟ مجمع انتخاباتی فدراسیون فوتبال کمتر از ۸۰ عضو دارد که هیات استان‌ها در آن غالب هستند این مدیران با رای هیات استانی به راحتی انتخاب می‌شوند و کسی نمی‌داند جایگاه مربیان، کانون مربیان و فوتبالیست‌ها کجاست. چرا هیچکدام از هیات استان‌ها به علی کریمی رای نداد آیا کسی او را نمی‌شناخت؟

ممکن است انتخاب اسکوچیچ نیز مانند ویلموتس باشد؟ 

من اسکوچیچ را زرنگ و باهوش می‌دانم. مربی بزرگی نیست اما شیوه انتخاب دستیاران او موجب شده تا وی بتواند راحت تر از دیگران کار کند. انتخاب وحید هاشمیان و کریم باقری نمونه‌ای از زرنگی این مربی است. تیم ملی ایران ستاره‌های خیلی خوبی دارد و این موجب خواهد شد ما امیدوار به صعود باشیم. امیدوارم اتفاق خوبی در منامه رخ دهد. 

با وجود بازیکنانی مانند سردار آزمون و مهدی طارمی برتری مقابل عراق و بحرین سخت نیست.

بله آزمون و طارمی اکنون بهترین‌های ایران هستند و تیم شاکله خوبی دارد اما هر بازی یک شرایط خاص است و باید از فرصت ها نهایت استفاده را کرد. تیم ایران شرایط سختی در جدول دارد و لغزش موجب خواهد شد تا این تیم با جام جهانی ۲۰۲۲ قطر وداع زودهنگامی داشته باشد.

عملکرد طارمی در لیگ پرتغال بسیار خوب بود به نظر شما می‌تواند این عملکرد در تیم ملی ایران نیز ادامه داشته باشد؟ 

داستان طارمی در فوتبال ایران بسیار شنیدنی است یک زمانی من در بوشهر بودم و پدر مهدی طارمی نیز دستیار من بود. آن زمان به پدرش گفتم مهدی آینده‌دار است و می‌تواند در سطح اول فوتبال ایران بازی کند اما مربی تیم جوانان، بر روی نام وی خط قرمز کشید.  به او گفتم خدمت سربازی را انجام بده تا بتوانید در لیگ ایران باشید. بعد از خدمت سربازی، علی دایی وی را برای تیم انتخاب و در نهایت تبدیل به یکی از بهترین‌های ایران شد. داستان طارمی، روایت زندگی ورزشی بسیاری از فوتبالیس‌های خوب ما است باید به آنان فرصت داد تا خودی نشان دهند.

اما برخی از بازیکنان مطرح با وجود استعداد راهی لیگ کشورهای عربی می‌شوند که سطح پایینی دارد.

این مشکل را باید در مدیریت فوتبال باشگاهی جستجو کرد. بازیکن قرارداد دارد اما تمام مبلغ قرارداد به وی نخواهد رسید و بخشی از آن نصیب دلالان و بخش دیگر صرف پرداخت مالیات می‌شود. وقتی پیشنهاد میلیاردی از قطر برسد بازیکن فکر نخواهد کرد و پاسخ می‌دهد و این برای فوتبال ما خوب نیست. بازیکن به قطر خواهد رفت و پولش را به راحتی دریافت می کند. باید بپذیریم فوتبال ما و مدیریت آن بسیار ضعیف است. بازیکنان فوتبال ایران در استقلال و پرسپولیس چهره خواهند شد و گام به لیگ قطر می گذارند ما در نگهداری ستاره های فوتبالی ناتوان هستیم.

در گذشته هم دغدغه قرارداد وجود داشت؟

من در چند دهه فوتبال ایران حضور داشتم در گذشته حقوق بازیکنان ارزش زیادی داشت و پولی که به آنان داده می شد برای تامین زندگی کافی بود اما امروز با وجود قرارداد میلیاردی این پول‌ها کافی نیست. شرایط برخی از بازیکنان و پیشکسوتان را نگاه کنید چه گرفتاری‌هایی که ندارند. کار برخی از آنان به طلاق و کمک مالی رسیده است.

آیا رفتن این بازیکنان موجب شده تا لیگ برتر فوتبال ایران تقریبا یک‌طرفه باشد؟

رقابت یک‌طرفه را در فوتبال ایران قبول ندارم. تیم‌های لیگ برتری به چند دسته تقسیم می‌شوند. یک گروه تیم‌هایی هستند که در تمام فصول مدعی به شمار می‌رفتند و گروه دیگر هم در میانه جدول قرار دارند و از حضور در لیگ مطمئن هستند. گروهی نیز نام آنان با صعود و سقوط گره خورده و هر ساله در هفته‌های پایانی تکلیف آنان مشخص می‌شود. پرسپولیس، سپاهان، استقلال و تراکتور معمولا مدعی هستند.

قهرمانی‌های متوالی پرسپولیس نشان از یک‌طرفه بودن لیگ ندارد؟

استقلال و سپاهان در این مدت هم مدعی بودند اما پرسپولیس با برانکو ایوانکویچ و کالدرون شاکله تیمی را حفظ کرد و اکنون نیز یحیی گل محمدی با دستیارانش نتایج درخشانی کسب می‌کند.  تغییر و تحول در این تیم زیاد نیست. استقلال هم بازیکنان بزرگی دارد و سپاهان در این چند فصل به جمع مدعیان بازگشته است. این را باید بگویم که قهرمانی متوالی پرسپولیس نشان از برنامه‌ریزی این تیم دارد و بازیکنانی که در اختیار می‌گیرد تاثیر گذار هستند.

اعتراض به داور به یکی از حربه‌های نتیجه‌گیری تبدیل شده است.

شکل گیری این اعتراضات ناشی از ضعف مدیریت مربیان است. من زمانی که مربی بودم در رخکتن به بازیکنان اعلام کردم که اگر اخطار دریافت کنند تعویض خواهند شد. چرا باید بازیکن برای داور تعیین تکلیف کند؟ چرا مربی به بازیکن اجازه می دهد از روی نیمکت و پشت دروازه به داور توهین کند. مربیان خود وارد زمین شده و در درگیری شرکت می‌کنند چه انتظاری داریم بازیکنان رعایت کنند. این یک رسم غلط در فوتبال ایران است. بازیکن باید توانایی خود را در زمین به کار گیرد تا موفق شود. در جام ملت ها ما به این اعتراضات باختیم.

و با تمام این توصیفات شرایط، آینده فوتبال ایران چه خواهد شد؟

تاریخ فوتبال ایران را نگاه کنیم چه شرایطی داریم آخرین قهرمانی ما چه سالی بوده است. چرا بیش از چهار دهه است که ایران در سطح ملی عنوان قهرمانی را کسب نمی‌کند؟ ما مربی بزرگ خارجی را در اختیار داشتیم اما چرا با کی‌روش هشت سال یک موفقیت آسیایی به دست نیامد. چرا از آخرین قهرمانی یک تیم فوتبال ایرانی در آسیا حدود ۳۰ سال گذشته است چرا ما نمی‌توانیم قدرت خود را به فوتبال قاره کهن دیکته کنیم. تیم‌های کره‌ای، ژاپنی و عربستانی چرا موفق هستند. عربستان و ژاپن چند قهرمانی آسیا بعد از ما کسب کردند؟