مربي‌اي که کارگر هتل بود

خیلی‌ها از نحوه بازی پرتغال، صعود این تیم با تساوی‌های صفر – صفر و حتی قیافه و تیپ فرناندو سانتوس سرمربی تیم‌ملی پرتغال ایراد می‌گیرند تا آنجایی که خود این مربی نیز به ستوه آمد و قبل از فینال مهم دیشب به خبرنگاران گفت: بله من ذاتا زشت هستم و حتی اگر زشت‌تر هم بودم به آن اهمیتی نمی‌دهم. او در ادامه می‌گوید: من تیمم را بر اساس این که خوب یا بد بازی کردیم قضاوت می‌کنم، نه این که ما زیبا هستیم یا زشت! مربی ۶۱ ساله پرتغالی‌ها که مهندس ارتباطات از راه دور و یک مهندس برق حرفه‌ای و کارآزموده است موفق شد تیمش را در حالی به فینال برساند که هیچ‌کس امیدی به این تیم نداشت و این تیم خالی از ستاره و قهرمان بود و به جز کریس‌رونالدو نام بزرگ دیگری در آن دیده نمی‌شد. آن طرف یعنی روی نیمکت تیم‌ملی فرانسه دیدیه دشامپ قهرمان سابق جام‌جهانی نشسته بود و افتخارات فوتبالی این دو هیچ‌وقت با هم قابل قیاس نبود. سانتوس یک بازیکن خرده پا بود که برای تیم‌های استانی پرتغال بازی می‌کرد و قبل از این که رو به حرفه مربیگری در فوتبال بیاورد مهندس برق یک هتل بود. حتی حالا نیز او حال و هوای یک مغازه‌دار بداخلاق و ترش رو را دارد، مردی که قرار است برای فوتبال پرتغال تاریخ‌ساز شود و اولین جام تاریخ فوتبال آنها را به ارمغان بیاورد. اما صرف‌نظر از ظاهر خشک و سرسخت و لجاجت این مرد ۶۱ ساله وی قلبی آرام و گرم با مقداری شوخ‌طبعی دارد. ارتباطات او با رسانه‌ها بسیار آسان‌تر و بهتر از پیشینیان خود یعنی پائولو بنتو و کارلوس کی‌روش است که گفته می‌شد بسیار یکنواخت و خشک هستند و رفتار آنها در قبال رسانه‌ها زجرآور و تحقیرآمیز بود. رسانه‌های پرتغال می‌گویند این مربی حتی توانسته از پیشینیان سرشناس و گرانقیمت خود نظیر کارلوس کی‌روش، فیلیپه اسکولاری و پائولو بنتو در مهار رونالدو و کشیدن بار او بر دوش‌های خود موفق‌تر ظاهر شود و وابستگی تیم ملی پرتغال به کریس رونالدو را بسیار کمتر از گذشته کند.

تیم سانتوس ترکیبی از بازیکنان جوان و باتجربه است. او از همان روزهای اول ایده قهرمانی در این یورو را به بازیکنانش تزریق می‌کرد و ناامید نبود و تیم او نیز به تدریج به این باور رسید و این باور روز به روز بیشتر و بیشتر شد که این رویا رسیدنی و امکان‌پذیر است.

نکته جالب دیگر درباره سانتوس این است که رئیس هتلی که او در آن جا تکنسین برق بود رئیس باشگاه دسته دومی استوریل پرتغال نیز بود و او بود که سانتوس را به این تیم برد. سانتوس هفت سال در این باشگاه مربیگری کرد و توانست آن را به لیگ دسته اول بیاورد. هر چند او در آنجا به طرز بی‌ادبانه و خیلی ساده و بی‌تشریفات اخراج شد، اما بعدها با مربیگری در سه تیم بزرگ پرتغال یعنی پورتو، اسپورتینگ و بنفیکا و البته تیم‌های یونانی و تیم‌ملی یونان راه خود را پیدا کرد.

او به شدت آدم مذهبی و دینداری است و البته سخت‌گیر و بی‌رودربایستی. خودش در این ارتباط می‌گوید: اگر ما بخواهیم فوتبال را با رفاقت و حس پدری دخالت بدهیم و اینها را با هم قاطی کنیم آن وقت فوتبال هیچ معنایی ندارد.