مهم ترین تفاوت کی روش و برانکو

تیم ملی ایران به ارائه سازماندهی دفاعی کم نقص شناخته می شود تیمی که به زحمت می توان دروازه اش را باز کرد اما آیا اگر کی روش تصمیم می گرفت به جای این روند نمایشی انتحاری و فوتبالی فراتر از توانایی تاکتیکی ایران را نشان دهد تیمش در نتیجه گیری به موفقیت امروز دست پیدا می کرد؟

مهم ترین مزیت کی روش در تیم ملی واقع بینی بوده که نسبت به تیمش رسیده و هرگز تلاش نکرده تیم ایران را تبدیل به تیمی متفاوت یا جذاب کند و هرگز دل به جملاتی از این دست که تیم ملی جذاب بازی نمی کند نبسته است. در فوتبال امروز دنیا نتیجه گیری حرف اول را می زند به خصوص در برخی دیدارها درموقعیتی قرار می گیرید که فقط و فقط باید نتیجه را در اولویت کاری خود قرار دهید مانند دیدار شب گذشته پرسپولیس مقابل الهلال عربستان که سرخپوشان باید با اولویت نتیجه گیری وارد میدان می شدند و نه غافلگیری حریف در ۳۰ دقیقه اول که در نهایت به حالت عکس آن تبدیل شد و این الهلال بود که در نیمه اول پرونده پرسپولیس را بست.

پرسپولیس در جمع ۴ تیم آسیا قرار گرفته بود موقعیتی که با توجه به واقعیت های فعلی و امکانات پایین و ساختار غیرحرفه ای که در فوتبالمان وجود دارد تبدیل به موقعیتی دست نیافتنی برای تیم های ایرانی شده است. پرسپولیس دراین شرایط شانس حضور در فینال آسیا را پیدا کرد اما درست در شبی که باید بیش از هر زمانی محافظه کار عمل می کرد و به دفاع و کسب نتیجه می پرداخت تلاش کرد مقابل حریف قدرتمند خود ارائه گر فوتبالی تهاجمی باشد آن هم در شرایطی که دو مدافع اصلی خود سید جلال حسینی و محمد انصاری، هافبک دفاعی با تجربه خود کمال کامیابی نیا و همین طور مهاجم اصلی و بهترین گلزن ۳ سال گذشته خود مهدی طارمی را در اختیار نداشت تلاش کرد نمایشی بیش از آنچه در توان داشت ارائه دهد.

مشخص است زمانی که در حد حریف خود نیستید و از طرفی میزبان هم نیستید باید محافظه کار شوید و به فکر کسب نتیجه باشید. مهم ترین مربیان فوتبال دنیا در چنین شب هایی ساختار تماما دفاعی را در دستور کار قرار می دهند و حتی به اینکه گل بزنند فکر نمی کنند و تنها تلاش می کنند با نتیجه مساوی کار را به پایان ببرند تا در دیدار برگشت کار را تمام کنند. برانکو در چنین شرایطی تیمش را با فوتبالی هجومی وارد زمین کرد و به بازیکنانش اعلام کرد در همین دیدار رفت حضورتان در فینال را قطعی کنید اما کار به جایی رسید که دقیقا حریف عربستانی همین کار را با ما کرد و حضور در فینال را در همین دیدار رفت برایمان نا ممکن کرد.

تفاوت مربیان اینجا مشخص می شود. کارلوس کی روش حقیقتا در سطحی متفاوت نسبت به تمام مربیان خارجی که به فوتبال ایران آمدند قرار دارد. او هرگز تحت تاثیر انتقادها و صحبت هایی که درباره نمایش نه چندان زیبای تیمش مطرح می شود قرار نمی گیرد و همواره با واقع بینی کسب نتیجه را در اولویت قرار می دهد. برعکس برانکو شب گذشته هرگز این تفکر را در دستور کار خود قرار نداد وخیلی زود حضور در فینال آسیا برای او و تیمش تبدیل به رویا شد.