انتظار فردا؛ بدون طارمی، بدون سومدیریت

۱. دو حالت که بیشتر ندارد. یا طارمی از سر سادگی و ندید بدیدی و تازه به دوران رسیدگی این سیرک را راه انداخته و یا از سر شارلاتانی و حقه بازی و دریده‌گی. اما نتیجه‌اش هر چه بوده خیریت داشته برای این محبوب مطبوعات ورزشی که با هر لغزشش ماله به دست گرفتند و شاهکارهایش را قاب کردند و شکلی دیگر به خورد مخاطبشان دادند؛ خیریتش ۲میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان پول ناقابل بوده که از سر بی‌عرضگی مدیریت رفته در جیب مهدی طارمی و نکبتش مانده برای باشگاه پرسپولیس و طرفدارانش. بازیکن نازپرورده مطبوعات دست به بند شورت ورزشی می‌خندد و در کمال خونسردی شاهکارش را خیریت تلقی می‌کند و آتش می‌زند به دل هواداری که سال‌ها است تپش قلبش را به پرسپولیس گره زده است. بازیکنی که پول گرفته برای فسخ قرارداد، اما ترجیح داده بگذارد توی جیبش تا اینکه طلب باشگاه ترک را بدهد و خودش و پرسپولیس را در آستانه مهمترین بازی فصل خلاص کند. می‌گویند مهدی طارمی با این پول مفت پورشه خریده. اصلن پورشه نخریده و زده به زخم جایی. اما چرا زخم اصلی را درمان نکرده است؟ اینهمه بی‌خیالی و یا شاید این همه قساوت و بی‌رحمی و شارلاتانی از کجا می‌آید.

۲. مهدی طارمی نام کاظم سید علیخانی را شنیده؟ مرد شریفی که این آخری‌ها چشمهایش هم یاری‌اش نکرد و از پشت فرمان تاکسی به خانه و بیمارستان رفت و دست آخر زیر خروار خروار خاک قبرستان خوابید. سید علیخانی تا ابد طلبکار پرسپولیس است. طارمی، همایون بهزادی را شاید بشناسد. همان که روز ختمش با دوستانش پیچاند و در مراسمش حاضر نشد. این پرسپولیس با دق مرگی همایون خان پرسپولیس شد. حمید جاسمیان را هم به گمانم نشناسد. سیم خارداری که در قلب دفاع باشگاه محبوب من سالاری کرده است. همین چند وقت پیش پیشکسوتان باشگاه برایش جشن تولد گرفته‌اند و پیرمرد از خجالت و عشق آب شده و رفته زیر زمین. می‌گویند در مسافرخانه‌های میدان راه آهن جایی برای خودش دست و پا کرده است… مهدی طارمی پورشه سوار شود، اشکالی ندارد، نوش جانش. اما به صورت من هوادار نخندد و دیگ در هم جوش حماقت – شارلاتانی‌اش را به اسم خیریت قالب نکند. طارمی برای گرفتن حق حسابش اعتصاب راه نیاندازد.

۳. سوء مدیریت، ندانم کاری، تقلب و جعل، کثافت کاری و خیلی گاف‌های دیگر در کنار دوگانه حماقت – شارلاتانی کسی مثل مهدی طارمی و خیلی اتفاقات دیگر در این سی و اندی سال همه کار کرده‌اند ما را از پرسپولیس ناامید کنند. اما موفق نشده‌اند. ما پای کار ایستاده‌ایم. ما منتظر یک روز خوب می‌مانیم. روزی که پرسپولیس دست اهلش باشد. دست نااهلان کوتاه شده باشد، مطبوعات نان خور ستاره‌های حلبی نباشند، فوتبالیست از ستارگی تنها پورشه سواری و عینک فیک زدنش را بلد نشده باشد. ما منتظر یک روز خوب می‌مانیم. ما پرسپولیسی هستیم.