باخت ۴ گله ” پرسپولیس ” را نمیشود جبران کرد ؟ امید نداشته باشیم چه کنیم؟
نگاه خوشبینانه؛ لذت شنا خلاف جهت آب
شاید خیلی کلیشهای و شعاری باشد. اینکه بعد از یک باخت سنگین و بی حرف و حدیث با خودت بگویی : «آدم به امید زنده است». قبول اما امید نداشته باشیم چه کنیم؟ طبیعی است که خیلیها الان پیش خودشان میگویند باخت ۴ گله را نمیشود جبران کرد.
شاید خیلی کلیشهای و شعاری باشد. اینکه بعد از یک باخت سنگین و بی حرف و حدیث با خودت بگویی : «آدم به امید زنده است». قبول اما امید نداشته باشیم چه کنیم؟ طبیعی است که خیلیها الان پیش خودشان میگویند باخت ۴ گله را نمیشود جبران کرد. راستش قبول این موضوع راحتتر هم هست. اما برای همان چند نفری مینویسم که ته دلشان کورسوی امیدی دارند به این تیم. اصلا بیایید این طوری نگاه کنیم. دیشب الهلال خیلی قوی بود یا پرسپولیس خیلی بد و ضعیف؟ به گمان من دومی درستتر است. الهلال خوب بود چون بازیکنان پرسپولیس بدترین نمایششان را در طول دوره حضور در برانکو در این تیم ارائه کردند. الهلال خوب بود چون برانکو تصمیمات اشتباهی در ارنج و تاکتیک بازی گرفت. الهلال خوب بود چون پرسپولیس ۳ تا از بهترین مهرههای دفاعیاش را نداشت. اما بیایید امیدوار باشیم به این که در بازی برگشت سید جلال را داریم. حاجی انصاری هم برمیگردد. کمال هم همین طور. قرار هم نیست چنین نمایش افتضاحی دوباره تکرار شود.
میشود به دربی ۸۴ فکر کرد که پرسپولیس عقب افتاد و هر کار کرد نتوانست از شکست فرار کند. میشود به همین بازی اخیر با پیکان نگاه کرد که تیم برانکو نتوانست گل خورده در اوایل بازی را جبران کند. میشود به خرابکاریهای تمام نشدنی مهدی طارمی فکر کرد. اما من ترجیح میدهم به همه بازیهای حساس دور برگشت لیگ قهرمانان آسیا در مرحله گروهی و حذفی نگاه کنم. بازی با الریان که با بدشانسی و ان پنالتی چیپ معروف بدون گل تمام شد. بازی برگشت با الهلال که ماهینی و ربیعخواه در دفاع وسط بودند و الهلال با خوش شانسی از شکست فرار کرد. بازی برگشت با الوحده که داشت دو بر دو پیش میرفت اما ۴ بر دو شد و پرسپولیس به مرحله حذفی رسید. بازیهای مرحله حذفی که از این هم شگفت انگیزتر بودند. بازی رفت با لخویا صفر صفر شد و همه ناامید بودند. اما پرسپولیس در بازی برگشت در قطر با یک گل پیروز شد. دو بازی با الاهلی عربستان هم نزدیکتر از آن هستند که فراموششان کنیم.
سخت است اما محال نه! پرسپولیس در همین تورنمنت بارها این را نشان داده. نیازی نیست شاگردان برانکو برای رسیدن به باور پیروزی و صعود، به بازی برگشت گوانگژو و شانگهای نگاه کنند که گوانگژو شکست ۴ بر صفر بازی رفت را جبران کرد. آنها به همین چند بازی اخیرشان نگاه کنند کفایت میکند. «باور» پیروزی، خود پیروزی است. پرسپولیس در همین تورنمنت هر جا که لازم بوده نتیجه بگیرد نتیجه گرفته. این توانایی در تیم برانکو اثبات شده است. تا بازی برگشت احتمالا ماجرای طارمی هم فراموش شده و دیگر شب قبل از بازی در تلویزیون موشکافیاش نمیکنند. بیایید ما آن کسی باشیم که «کارِ سختتر» را میکند. شنا کردن بر خلاف جهت آب در این مواقع کسی را نمیکشد. بیایید امیدوار باشیم.
آقا کی گفته من خر بین هستم من اصلا در عمرم خر ندیدم من ففط به لنگیا ۳ تا گل زدم خخخخخخخخ