آنالیز عملکرد تیم ملی تکواندو در رقابت های قهرمانی جهان 2017

تکواندو در میدان جهانی شکست خورد، شکستی که جای توجیهی ندارد و نمی‌ شود آن را گردن یک نفر انداخت. در این ناکامی بزرگ خیلی‌ ها سهیم بودند، از رئیس فدراسیون گرفته تا بازیکنانی که برای سرمربی تعیین و تکلیف می‌کردند.

یک سال به عقب برگردیم؛ زمانی که تیم پرامید بیژن مقانلو در بازی‌های المپیک ریو با لجبازی‌های کودکانه برخی‌ها به هم ریخت، خیلی‌ها قند در دلشان آب شد و به فکر این بودند که خود سمتی در این بلبشو بگیرند اما غافل از اینکه دست سرنوشت حالا خیلی از مسائل پشت پرده را خود به خود برای همگان نمایان کرد.

حالا حدود یکسال از آن روز می‌گذرد و تیم ملی تکواندوی ایران با کادر فنی جدید پای به میدان جهانی کره جنوبی گذاشت و نتیجه آن‌قدر اسف‌بار بود که هیچکس نمی‌تواند از آن دفاع کند. تیمی که در رقابت‌های جهانی روسیه با قدرت قهرمان شده بود، حالا کارش به جایی رسیده که از کسب ۲ نقره و یک برنز خوشحال می‌شود.

واقعا چه بر سر تکواندووی ایران آمده؟ تیمی که روزی امید اصلی کاروان ایران در المپیک بود و آنقدر قدرت داشت که در رقابت‌های جهانی در بدترین شرایط روی سکوی دوم می‌ایستاد، حالا حریف تمرینی خیلی از تیم‌ها شده است. آقایان مسئول آیا حواستان به تکواندو هست؟ آیا می‌بینید که اتفاقاتی رخ می‌دهد؟ آیا دیدید تیم قهرمان جهان چطور در کره تحقیر شد؟

آیا تکواندوی ایران تشنه یک خانه تکانی اساسی نیست؟ آیا نباید رئیس باسابقه این فدراسیون قبول کند که در اداره تکواندو به بن‌بست رسیده؟

وقتی در اتاق فکر آقای رئیس جایی برای هیچ منتقدی نباشد و امثال ساعی، خداداد، افلاکی و … بایکوت شوند، واقعا چه دلیلی برای موفقیت وجود دارد؟ شاید از دید پولادگر تمام کسانی که صلاح تکواندو را می‌خواهند دشمن هستند!

شکی نیست که در این روز‌ها نظرات مختلفی در خصوص عدم نتیجه‌گیری این تیم در میدان جهانی داده می‌شود اما حقیقت این است که شان تیم ملی تکواندوی ایران پایین آمده است. آقایان باید بدانند که خوش‌تیپ بودن و باج دادن به برخی ملی‌پوشان خاص معیاری برای سرمربیگری تیم ملی نیست و باید در کنار کت و شلوار پوشیدن، توانایی فنی هم وجود داشته باشد.

هنوز از یاد کسی نرفته روزی که سرمربی جدید تیم بانوان ایران چطور انتخاب شد یا سرمربی تیم مردان با حمایت چه کسانی به این پست رسید.

اگر بخواهیم تعارف را کنار بگذاریم باید بگوییم که در فدراسیون تکواندو در و تخته کاملا به هم جور در می‌آید. در اتاق آقای رئیس جایی برای منتقدان نیست و در تیم ملی هم جایی برای کسانی که بی‌جهت از سرمربی حمایت نمی‌کنند.

البته در تیم بانوان هم اوضاع بهتر از این نیست و روزی که کیمیا علیزاده برای فدراسیون تصمیم گرفت تا سرمربی تیم ملی را تغییر دهد، ورزشکار سالاری در تکواندوی بانوان هم استارت خورد.

نتیجه اعتماد به مربی سفارشی بانوان هم تنها کسب یک مدال نقره توسط علیزاده بود که در دیدار فینال به‌شدت ضعف کوچ از سوی سرمربی او نمایان بود. حالا هم که تیم نتیجه نگرفته است می‌توان به‌راحتی توجیهات کادر فنی و رئیس فدراسیون را پیش‌بینی کرد. کمبود زمان، تغییر نسل، قوانین جدید داوری و بالا رفتن سطح سایر تیم‌ها صحبت‌هایی است که بی‌تردید از زبان مسئولان فدراسیون و کادر فنی خواهیم شنید.

آیا شکست ۱۴ بر ۱ هوگوپوش المپیکی یا باخت ۲۰ بر ۴ سعید رجبی جای توجیه دارد؟ در برخی بازی‌ها شرایط هوگوپوشان ما آنقدر بد بود که رقبا دست به بازی نمایشی می‌زدند و انگار در شیاپ چانگ جهانی تفریح می‌کردند!

این نتایج به‌قدری بد بود که این فکر به ذهن‌ها خطور می‌کند که بیشتر ملی‌پوشان ایران در کره جنوبی به خوبی تفریح کرده و در این بین چند لگدی هم به طرف رقبای خود پرت کردند! اما آیا واقعا میدان جهانی جای این‌گونه شکست‌ها است؟!

در هر حال اوضاع تکواندو این روز‌ها آنقدر آشفته و پریشان است که می‌توانیم چندین سطر دیگر در خصوص آن بنویسیم و انتقاد کنیم اما به‌راستی دلیل بی‌تفاوتی مسئولان ورزش به ناکامی بزرگ تکواندو چیست؟

مخلص کلام اینکه؛ تکواندو نیاز به یک خانه تکانی اساسی دارد. دیگر نباید صورت مسئله را پاک کرده و اصل قضیه را فراموش کرد و زمان آن رسیده تا عکس یک فرد جوان در اتاق ریاست فدراسیون تکواندو قاب شود!

منبع : خبرگزاری میزان