بازی با 2 مهاجم ، نیاز امروز تیم ملی فوتبال ایران

پیش‌تر بازی با این سیستم خیلی جای سوال نداشت چرا که باید در جام جهانی با تیم قدرتی و تکنیکی چون آرژانتین، نیجریه و بوسنی بازی می کردیم و اگر قرار بود در برابر این تیم‌ها باز بازی می‌کردیم شکست‌های تلخی در کارنامه کی روش به ثبت می رسید، کما اینکه نتیجه‌ای که در بازی با بوسنی به دست آوردیم خیلی قابل دفاع نبود.

اما در حال حاضر بازی با سیستم ۱-۳-۲-۴ خیلی ضرورتی ندارد به خصوص که با ترافیک بازیکن در خط حمله مواجه هستیم و نشاندن آنها روی نیمکت جفا است. هم به آنها و هم به تیم ملی. سردار آزمون در نوک خط حمله بازی می کند و طبیعتا گوچی و کریم انصاری‌فرد باید روی نیمکت بنشینند. دو مهاجمی که در لیگ برتر هلند و یونان مدام گل‌های آنها به تهران مخابره می شود و تازه مهدی طارمی را هم داریم که با عنوان آقای گلی در اردوهای تیم ملی حاضر می‌شود. البته در بازی با قطر کی‌روش برای اینکه سه مهاجم روی نیمکت ننشاند از وجود مهدی در پست بال چپ بهره برد که اصلا خوب نبود!

چرا کی روش با سیستم ۲-۴-۴ بازی نمی‌کند؟ چرا بازی با دو مهاجم نه؟ به‌خصوص که ایران برای سیستم ۱-۳-۲-۴ پلی‌میکر ندارد درحالی‌که همه به‌خوبی می‌دانیم در این سیستم پست هافبک پشت فوروارد اهمیت زیادی دارد!

اتخاذ سیستم مبتنی بر توان و دارایی‌های موجود بهترین تصمیمی است که کی‌روش می‌تواند بگیرد. نشاندن مهاجمان آماده‌ای چون گوچی و انصاری‌فرد روی نیمکت هیچ توجیهی ندارد درحالی‌که اگر بازی با دو مهاجم را برگزینیم حداقل یکی از آنها بخت ورود به میدان را پیدا خواهد کرد و از همه مهم‌تر تیم‌ملی تهاجمی‌تر می‌شود.

نکته دیگر اینکه چون اشکان پیش‌تر مدافع و هافبک راست بوده در میانه میدان که توپ می‌گیرد اتوماتیک وار و ناخواسته توپ را به کنار می‌برد و از دادن پاس‌های عمقی غافل است و این به ضرر مهاجمان تیم‌ملی تمام می‌شود درحالی‌که اگر با سیستم ۲-۴-۴ بازی کنیم این مشکل به‌نوعی کمرنگ‌تر می‌شود.