احمدرضا عابدزاده : من از صدا و سیما درخواست می کنم که کسانی که در حماسه ملبورن حضور داشتند را هر ساله به صدا و سیما دعوت کند

حرف‌های احمدرضا عابدزاده درمورد فوتبال ایران و شرایط پسرش که در لیگ پرتغال بازی می‌کند همیشه جذاب است. با هم چکیده‌ای از مصاحبه عابدزاده را می‌خوانیم.

* ۲۳ سال از حماسه تیم ملی ایران در ملبورن گذشته، ولی صدا و سیما همچنان آن مسابقه را تکرار می‌کند. جالب است هرگاه مردم آن بازی را می‌بینند در موردش صحبت می‌کنند و دیدار ایران و استرالیا از اذهان پاک نشده است. همه بازیکنانی که در آن دیدار به میدان رفتند برای شادی دل مردم فوتبال بازی کردند و صعود تیم ملی بعد از ۲۰ سال به جام‌جهانی برای همه ما لذت‌بخش بود.

*از صدا و سیما خواهش می‌کنم که هر سال بازیکنان نسل ۹۸ را که در آن بازی‌ها حضور داشتند دور هم جمع کنند و خاطرات برای مردم زنده شود همه دنیا این کار را انجام می‌دهند و واقعا نفراتی مثل بیژن ذوالفقار نسب پرویز کماسی و کسانی که در آن تیم زحمت کشیدند باید در اذهان مردم بمانند به همین خاطر است که می‌گویم صدا و سیما باید این نفرات را دور هم جمع کند تا آن‌ها فراموش نشوند.

*وقتی بحث پرچم ایران و تیم ملی مطرح می‌شود، استقلال و پرسپولیس زیر مجموعه این پرچم قرار می‌گیرند آبی و قرمز برای همه محترم هستند و به هر حال مردم این تیم‌ها را دوست دارند، ولی همانطور که توضیح دادم همه باید به هم کمک کنیم تا یک تیم ملی خوب داشته باشیم، چون استقلال و پرسپولیس هستند که شاکله تیم ملی را تشکیل می‌دهند.

*با استقلال در ۸ دربی و با پرسپولیس هم اگر اشتباه نکنم در ۱۳ دربی بازی کردم که در هیچ کدام باخت نداشته‌ام.

*برای من کسی نمی‌تواند کُری بخواند.

عابدزاده درباره امیر عابدزاده گفت :

*پسرم در پرتغال و در تیم ماریتیمو ۴ سال است که بازی می‌کند و او هم همین شیوه را در نظر گرفته است چند وقت پیش وقتی با تیم ملی از اردو برگشت راهی دانمارک شد و با یک مربی مخصوص سه روز تمرینات ویژه انجام داد. او از جیبش هزینه کرد تا خودش موفق شود. این انتظار برای همه فوتبالیست‌ها و دروازه‌بانان به خصوص در تیم‌های پر طرفدار وجود دارد.

احمدرضا عابدزاده همچنین اضافه کرد :

*در سال ۷۴ در زمین شماره سه ورزشگاه آزادی و زمانی که امیر فقط دو سال و سه ماه سن داشت با تیم ملی تمرین می‌کردیم از همان روز نوع تمرینات من را تماشا می‌کرد و حتی عکس آن تمرین را در آلبوم خاطرات‌مان داریم. ۱۵ سال با امیر کار کردم و او در انگلیس تحصیلات خود را ادامه داد تا در زمینه فوتبال هم او را به خوبی پیش بردیم و می‌بینید که حالا راهی پرتغال شده و بهترین دروازه‌بان تیمش محسوب می‌شود.