حمید استیلی: بعضی از ملی‌پوشان می‌ترسیدند سوار هلی‌کوپتر شوند

فدراسیون فوتبال دوباره به حمید استیلی پیشکسوت پرسپولیس اعتماد و این ملی‌پوش اسبق را مأمور هدایت تیم امید کشورمان کرد. حالا استیلی باید در شرایطی شاگردان خود را مهیای حضور در بازی‌های آسیایی و پس از آن، شرکت در پیکارهای انتخابی المپیک کند که قطعاً به دلیل اپیدمی شدن کرونا، دردسرهای فراوانی خواهد داشت. دیروز به همین بهانه و البته فرارسیدن هشتم آذر پای صحبت حمید استیلی ‌نشستیم. حمید استیلی مردی که در جدال ایران -استرالیا یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی ما بود.

برنامه‌ریزی تا عید نوروز

برای تیم امید تا عید نوروز و فروردین سال آینده برنامه‌ریزی کرده و آن را در اختیار فدراسیون گذاشته‌ام. طبق این برنامه قرار است تا آخر سال هر ماه بین پنج روز تا یک هفته اردو داشته باشیم و علاوه بر زیر نظر گرفتن بازیکنانی که در لیگ برتر، لیگ آزادگان و لیگ دسته دوم توپ می‌زنند، سر تمرین برخی تیم‌ها که بازیکنان واجد شرایط دارند ولی کمتر به آنها بازی می‌رسد نیز حاضر شویم و عملکرد این نفرات را هم به طور دقیق زیر نظر بگیریم. بازی‌های آسیایی آبان سال آینده است و با وجود همه مشکلات ناشی از بیماری کرونا امیدوارم شرایط به گونه‌ای فراهم شود تا از فروردین سال آینده بتوانیم بازی‌های تدارکاتی هم برگزار کنیم.

کادر فنی پرسپولیسی؟

اینکه می‌گویند کادر فنی تیم امید همگی پرسپولیسی بودند را اصلاً قبول ندارم. اولاً که وقتی پای منافع ملی در میان باشد، رنگ‌ها دیگر معنایی ندارند. از طرف دیگر، آقای سهراب بختیاری‌زاده در مقطعی مربی تیم امید بود ولی پس از آن دیگر شرایط برای همکاری فراهم نشد. آقای فرهاد مجیدی هم در مقطعی سرمربی تیم امید بودند. به این نفرات باید آقای نوشادی را هم اضافه کرد که سابقه بدنسازی استقلال را داشت. آقایان حبیبی و امیرحسین پیروانی هم بودند که اصلاً در پرسپولیس بازی نکرده‌اند. نگاه در تیم ملی همیشه باید بالاتر از رنگ‌ها باشد.

ابقای شاهرودی، مذاکره با زرینچه

از میان دوستانی که سال گذشته در تیم امید با همدیگر همکار بودیم، برخی از عزیزان حالا تیم دارند و نمی‌توانیم از وجود آنها استفاده کنیم. البته آقای رضا شاهرودی در ترکیب مربیان تیم امید می‌مانند. آقای جواد زرینچه هم یکی از افتخارات فوتبال کشور است و قطعاً برای بررسی شرایط همکاری با ایشان هم صحبت می‌کنیم تا ببینیم وضعیت چگونه می‌شود.

روزی که فراموش نمی‌شود

بدون شک هشتم آذر سال ۷۶ هرگز از خاطر مردم نخواهد رفت. یک روز فراموش نشدنی که بچه‌های تیم ملی با جانفشانی توانستند جواز حضور در جام جهانی‌ فرانسه را به نام تیم ملی ایران بزنند. البته می‌توانستیم خیلی راحت‌تر به جام جهانی‌ برویم ولی اتفاقاتی رخ داد که در نهایت کارمان به استرالیا و شهر ملبورن کشیده شد. هشتم آذر روزی است که با دعای خیر مردم به جام جهانی‌ رسیدیم و هرگز فراموش نخواهد شد. در آن مقطع اغلب بازیکنان تیم ملی استرالیا در اروپا توپ می‌زدند و کمتر کسی فکر می‌کرد ایران بتواند به جام جهانی‌ صعود کند. واقعاً فاصله فوتبال دو کشور خیلی زیاد بود. البته خدا خیر بدهد به آن بنده خدایی که داخل زمین پرید و تور دروازه ما را پاره کرد (می‌خندد) پس از آن اتفاق شرایط به نفع تیم ایران عوض شد.

ترس از هلی‌کوپتر

ما را با هلی‌کوپتر از فرودگاه مهرآباد به ورزشگاه آزادی آوردند ولی شاید برایتان جالب باشد بدانید تا وقتی هواپیما در ایران ننشست، اصلاً نمی‌دانستیم قرار است چنین اتفاقی رخ بدهد. از هواپیما که پیاده شدیم، مسئولان به ما گفتند به دلیل ازدحام بسیار زیاد، همه مشتاقانی که برای استقبال از تیم ملی آمده بودند را به ورزشگاه آزادی منتقل کرده‌اند و ما هم باید با هلی‌کوپتر به آنجا برویم. برای اولین بار بود که سوار هلی‌کوپتر می‌شدم و البته این را هم بگویم بعضی از بچه‌ها می‌ترسیدند سوار شوند.