ذوب‌آهن دوباره جان گرفت

ذوب‌آهن پیش از بازی با پرسپولیس بیم ماندن در جدول بازی‌ها را داشت و به نوعی برای بقا در جدول بازی‌ها می‌جنگید، اما با شکست سرخ‌های قهرمان و به عنوان نایب‌قهرمان آسیا حالا به چیزی فراتر از ماندن فکر می‌کند. اینکه دو بازی پایانی را هم به خوبی به پایان ببرد و اندکی شرایطش را در دو بازی پایانی بهتر کند تا سراغ یک برنامه‌ریزی خوب برای فصل آینده برود.
شکست پرسپولیس نیاز ذوب‌آهن بود، به خصوص که در برخی از بازی‌ها اشتباهات داوری امتیازات حساسی را از ذوبی‌ها گرفت. شاگردان لوکا خواستند و توانستند و این طبیعی بود، به این خاطر که ذوب‌آهن از نظر مهره یکی از تیم‌های غنی لیگ برتر به شمار می‌رود. همین الان برخی از بازیکنان این تیم مورد توجه قهرمان هستند، نمونه اش دانیال اسماعیلی‌فر.
در هفته‌های اخیر از دست دادن امتیاز توسط تیم ذوب‌آهن بیشتر به مشکلات روحی و ورانی برمی‌گشت که ممکن است در هر تیمی به وجود بیاید. وقتی یک تیم همدل نمی‌شود و برای کسب امتیاز سخت تلاش نمی‌کند نه اینکه به دنبال کم‌فروشی است بلکه مشکل از رأس است که نمی‌تواند همه اعضای تیم را در یک صف قرار و به سوی یک هدف مشترک حرکت دهد.
لوکا به نظر می‌رسد بر این مشکل تا حدی فائق آمده که ذوب در بازی با پرسپولیس چهره تیم بازنده نداشت، برای کسب سه امتیاز جنگید و تلاش کرد و در نهایت اینکه یک تیم بود؛ تیمی که سه امتیاز بازی را می‌خواست در حالی که می‌توانست به دلیل امتیازات از دست رفته تیمی متأثر نشان دهد. مرور گذشته برای پیدا کردن مقصر یا سوء‌استفاده نیست و برای فکر کردن و ناراحت شدن؛ گذشته تنها یک تجربه است برای آینده. ذوب‌آهن دو بازی دیگر پیش رو دارد و یکی، دو ماه بعد فصل جدید می‌تواند ثابت کند هنوز هم یکی از تیم‌های بزرگ لیگ برتر است. تیمی که حتی می‌تواند دوباره برای قهرمانی در لیگ برتر بجنگد و دست‌کم سهمیه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را به دست بیاورد. بد نیست ذوبی‌ها فکر کنند که در گذشته چه تیم قوی بودند. تیمی که در آسیا بر سکوی دوم ایستاد. بدون شک هیچ کس بهتر از ذوبی‌ها نمی‌توانند به خود کمک کنند و دست روی زانو دوباره برای مدعی شدن در لیگ برتر بجنگند.