همه گوشه چشمی به صندلی فرهاد مجیدی دارند

در حالی که استقلال، هر روز با مسئله‌اى که لاینحل به نظر مى‌رسد روبه‌رو مى‌شود، فرهاد مجیدی ، هر روز بهتر از پیش لباس مربیگرى این تیم را بر قامت خود «پرُو» مى‌کند و خوش‌دوخت‌تر مى‌دوزدش!

در این رهگذر، فرهاد مجیدی نه، اشتباهات پیشینیان را مرتکب مى‌شود، نه عجول و شتابزده یا سنگین و بى‌خیال نشان مى‌دهد! براى تبدیل شدن به یک مربى از نوع صاحب قدرت فنى که اختیاراتى افزون‌تر در همه دوایر دارد، فرهاد مجیدی از اتفاقات و حوادث خود به خودى، با تیزهوشى استفاده مى‌کند براى کسب قدرت بیشتر! صندلى مربیگرى استقلال، در حالى با گذشت روز‌ها سنگین‌تر و محکم‌تر به نظر مى‌رسد که لیگ برتر در حال تجربه نوع متفاوتى از بودن و حضور داشتن است! پیکار با «کرونا» و متمرکز شدن از راه دور! مربیگرى با واسطه! فرماندهى کردن! مقتدر نشان دادن!

هدف یا وسیله
در دایره مسئولیت‌ها و مأموریت‌هاى مربیان، اتفاقاتى در حال رخ دادن است! همه باید ببرند و هر تیمى باید برنده بودن را هدف مرکزى خود بداند! سولسشایر، مربى منچستریونایتد، پرده را پس مى‌زند و افکارى را که امروز خریداران بیشترى دارد، پیش روى شما قرار مى‌دهد:
… فوتبال، نمایشى براى خوب بازى کردن نیست، دیگر نیست! امروزه، اصلاً نیست! فوتبال را به قصد بردن، با هدف پیروز شدن، آن هم به هر شکل و آن هم حتى نازیبا، بازى مى‌کنیم! باید این چنین بود! برنده مى‌برد و مى‌رود! پاسخگوى بردنش نیست!
آیا چنین حکمى را، با این قطعیت و با این قاطعیت، در مورد فوتبال لیگ برتر خودمان هم مى‌توان صادر کرد؟ در حالی که هنوز از یحیى گل‌محمدى، بازى ظریف و قشنگ در تیم خوب ببر پرسپولیس ندیده‌ایم، نمایش پدیده مشهد، یحیاى دیگرى را به ما شناسانده بود! هم زیبا و هم در حد خودش! صد البته اگر بتوانیم فوتبال را با این تیم‌بندى‌ها، تقسیم و به خود مشغول کنیم!

بازى به بازى، در به در
فرهاد که فعلاً در حال میخکوبى صندلى مدیریتش در لباس مربیگرى استقلال است، غیر از یحیى، حریفان دیگر و رقبایى که کوتاه نمى‌آیند دارد! جواد نکونام در فولاد اهواز، یکى از مردان پیروزى‌طلب و بردخواه است! در غیاب اسکوچیچ که به تیم ملى آمده است و در خلأ وجودى برانکو و کالدرون که هر دو مأموریت واحدى را در پرسپولیس بر عهده داشتند، گل‌محمدى هم فلسفه کارى اش را در پرسپولیس، کمى به اصطلاح واقع‌بینانه‌تر کرده است! مثل مجید جلالى و مثل حسین فرکى که قربانى همین واقع‌بینانه‌نبینى تعارف‌زده شدند! مثل رضا مهاجرى و مثل عبدا… ویسى!
تراکتور هم فعلاً بیشتر در قید و بند افکار کارآگاهى خویش است تا چشمه‌هاى دیگر! ساکت الهامى، مى‌تواند مرد دلخواه تبریزیان باشد، اگر او را گرفتار «دلبخواه» بازى کردن نبینیم! اگر او را در اصول بازى اش مصر و اراده‌گرا ببینیم! و، اما سپاهان و این سپاهان یعنى امیر قلعه‌نویى! با فوتبال فداشده اش که براى رسیدن به هدف، یکى، دو قدم کم مى‌آورد! که گاه برایش پرداختن به حواشى یا کشیده شدن به حاشیه‌هاى بازى، اهمیت بیشترى دارد! هم از خوب بازى کردن که مفهوم خاصى دارد این واژه خوب و هم از برنده شدن‌هایش که مى‌دانیم، عادتاً در حال کم آوردن است! «کم» در بازى‌هاى مهم و سرنوشت‌ساز آخر!

خبرورزشی