دربی استقلال پرسپولیس بدون قانون 90 به 10

علی‌اصغر انتظار درباره تأخیر دو باشگاه چنین گفته است:

«قرار بر این بود که هر دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به دلیل مجهز بودن به سیستم هواداری، اطلاعات هواداران خود را برای ثبت‌نام و تهیه بلیت الکترونیکی در اختیار ما قرار دهند تا ما با نصب این سیستم بتوانیم متناسب با کد ملی هواداران جایگاه تماشاگران استقلال و پرسپولیس را در ورزشگاه آزادی مشخص کنیم. البته هر دو باشگاه به ما قول داده بودند که اطلاعات هواداران خود را زودتر به ما برسانند تا مشکلی در این زمینه نداشته باشیم اما هنوز باشگاه‌ها پای کار نیامده‌اند و همچنان منتظر ارسال اطلاعات هواداران از سوی دو باشگاه هستیم.»

اظهارات انتظار خود به تنهایی گویای وضعیت موجود است و مشخص نیست چرا سعید فتاحی، مسئول برگزاری رقابت‌های لیگ برتر اصرار به بلیت‌فروشی از سوی باشگاه‌ها دارد و اعلام می‌کند که باشگاه استقلال در دربی آتی مسئولیت این کار را باید به عهده بگیرد. آیا در شرایطی که نه باشگاه استقلال و نه باشگاه پرسپولیس نسبت به شناسایی هواداران خود اقدامی نکرده‌اند، اساساً بلیت‌فروشی با این سبک و سیاق امکان‌پذیر است؟ زمان اندک باقی‌مانده تا برگزاری دربی نیز امکان شناسایی تماشاگران سرخابی را فراهم نمی‌کند و بعید است چنین برنامه‌ای تا زمان برگزاری دربی آینده قابل اجرا باشد.

شناسایی تماشاگران سرخابی فرآیندی زمانبر و طولانی است و اینطور به نظر می‌رسد که تأیید اینکه افراد با کد ملی مجزا طرفدار کدام تیم هستند دست کم نیاز به زمانی حدود شش ماه دارد تا باشگاه‌ها بتوانند طی روندی نرم و با حوصله نسبت به شناسایی کدگذاری تماشاگران خود اقدام کنند. چنانچه باشگاه استقلال که از سوی فتاحی به عنوان مسئول بلیت‌فروشی دربی آتی معرفی شده از نیم‌فصل دوم لیگ هجدهم بلیت‌فروشی بازی‌های خود را در دست داشت به راحتی قادر بود در زمان طی شده نسبت به شناسایی تماشاگرانی که در بازی‌هایش به ورزشگاه می‌روند اقدام کند و هوادارانی که در این ایام از باشگاه استقلال بلیت خریده بودند به طور اتوماتیک در لیست هواداران این باشگاه قرار می‌گرفتند اما در شرایط فعلی هرگز چنین هدفی برای باشگاه استقلال شدنی نیست که نسبت به هویت‌بخشی و جداسازی هواداران خود اقدامی انجام دهد.

نه فقط باشگاه استقلال که از سوی سازمان لیگ ملزم به اجرای این برنامه شده، باشگاه پرسپولیس هم چنانچه در وضعیت مشابه قرار داشت نمی‌توانست اقدامی در این راستا انجام دهد به این دلیل که سرخ‌ها نیز در ماه‌ها  یا سال‌های اخیر هیچ‌گاه به هواداران خود بلیتی نفروخته‌اند که اکنون و در آستانه دربی قادر به شناسایی آنها باشند تا بتوانند آن ۱۰ درصد سهمی که برای این باشگاه در بازی رفت قائل شده را به اجرا بگذارند.

سازمان لیگ و دیگر متولیان فوتبال اگر به واقع عزمی راسخ در راستای اجرای این برنامه دارند باید از همین امروز کار بلیت‌فروشی از سوی باشگاه‌ها را کلید بزنند و این قانون را در سراسر ایران اجرا کنند تا مشخص شود هر کد ملی که اقدام به خرید بلیت می‌کند بیشتر بازی‌های کدام تیم را به نظاره می‌نشیند تا بخصوص در بازی‌های اینچنینی که جنبه حیثیتی هم برای دو باشگاه دارد بتوان به سادگی هواداران دو تیم را از یکدیگر تمیز داد و آنها را جدا‌سازی کرد تا شاید دربی‌ها در ایران نیز به مانند فوتبال اروپا برای میزبان ۹۰ درصد صندلی و برای میهمان ۱۰ درصد قائل باشد.

با توجه به شرایط کنونی به نظر می‌رسد هیچ راهی جز برگزاری دربی آتی با همان سیاق سنتی نیست و متولیان فوتبال باید با تقسیم سکوها میان طرفداران دو تیم این بازی را هم برگزار کنند تا شاید از دربی آتی شرایط لازم برای احراز هویت تماشاگران دو تیم به وجود آید وگرنه وضع موجود هیچ نشانه مثبتی از برگزاری دربی با شکل ۹۰  به ۱۰ را ایجاد نخواهد کرد و بهتر است برگزار‌کننده‌ها پیش از آنکه باشگاه‌ها را ملزم به اجرای این قانون کنند، خود مقدمات را فراهم کرده تا باشگاه‌ها قادر به شناسایی تماشاگران‌شان باشند.