دعوت کم تعداد پرسپولیسی ها از سوی کی روش به تیم ملی ، به داد برانکو و تیمش رسید

دقیقه ۹۳ وقتی با یک ضربه سر توپ و زمین و زمان به نفع سرخ‌ترین تیم ایران می‌چرخد، مفهومش این است که پرسپولیس قصد ندارد حتی یک‌قدم از مسیری که در این چندسال با موفقیت طی کرده، خارج شود. تا آنجا که ذهن یاری می‌کند، پرسپولیس را همیشه بعد از یک تعطیلی طولانی، ضعیف و ناکام دیده بودیم. البته در چندسال اخیر این اتفاق کمتر رخ داد اما پرسپولیس نشان می‌داد که تاب و تحمل یک تعطیلی طولانی‌مدت را ندارد و خیلی راحت شروع دوباره‌اش تبدیل به یک کابوس می‌شود اما این‌بار داستان فرق کرده است. پرسپولیس یک نیم‌فصل را با کمترین بازیکن به بهترین شکل به پایان برد. قهرمانی‌اش در سوپرجام هرچند یک اتفاق تشریفاتی بود اما همین اتفاق روحیه تیم را دوچندان کرد و این تیم توانست با دست نسبتا خالی هم در لیگ قهرمانان آسیا تا مرز قهرمانی پیش برود و هم در لیگ و جام‌حذفی حرفی برای گفتن داشته باشد. شاید این موضوع باب‌میل خیلی‌ها نباشد اما چاره‌ای نداریم. باید این را بپذیریم که پرسپولیس با آن شرایط تاسف‌بار در پنجره نقل‌وانتقالاتی و مصدومیت‌های پیاپی بازیکنانش باید زودتر از این، از جام‌حذفی کنار می‌رفت و در لیگ در میانه جدول دست‌وپا می‌زد و اصلا به فینال لیگ قهرمانان آسیا هم نمی‌رسید! چند عامل اما باعث شد پرسپولیس سرپا باقی بماند. تیمی که ۶ بازیکن اصلی‌اش را به خاطر جدایی و مصدومیت از نیم‌فصل ۹۶ تا آغاز فصل ۹۷ از دست داده و امکان یارگیری نداشته و در طول فصل هم دو بازیکن دیگرش را هم به خاطر مصدومیت از دست داده، اگر صاحب موفقیتی شده، قطعا مدیون انسجامی است که از قبل در وجودش حاکم شده و مدیریت فنی‌اش هم قابل‌توجه بوده است.

پرسپولیس اولین بازی پس از تعطیلی لیگ را خوب آغاز کرد. توانست در لحظه‌ای تیر خلاص را به سپیدرودی بزند که حریف به‌رغم شایستگی‌اش توان جبران را نداشته باشد. توانست بازیکنان جدیدش را به بهترین شکل محک بزند و از همه مهم‌تر دغدغه جانشینی بازیکنانش را نداشته باشد.شاید اگر چند سال قبل بود و پرسپولیس قرار بود بدون بیرانوند به میدان برود، هواداران این تیم با ناامیدی منتظر معجزه‌ای می‌ماندند و آرزو می‌کردند تیم‌شان معجزه‌ای از خود رو کند. اما این تیم حالا اعتمادبه‌نفس هوادارانش را هم بالا برده و همه آنها این اعتمادبه‌نفس را مدیون درایت برانکو می‌دانند. برانکو در این بازی خود را باید خوش‌شانس‌ترین مربی لیگ بداند. تیمش اول فصل یارگیری خوبی داشت و خیال این مربی را برای نیم‌فصل راحت کرده بود.

خرید سروش رفیعی، مهدی ترابی، مهدی شیری، مهدی شریفی و سعید کریمی در زمان محرومیت تیم واقعا کار آسانی نبود. هنوز هم از خودمان می‌پرسیم بازیکنی مثل سروش رفیعی یا مهدی ترابی چطور حاضر شدند با تیمی قرارداد ببندند که امکان استفاده از آنها را ندارد و ممکن بود یک نیم‌فصل با مشکلات زیادی روبه‌رو شوند. البته برانکو باید این شرایط خوب تیمش را مدیون کی‌روش و دعوای همیشگی‌اش با خود بداند. همین دعوا باعث شد کی‌روش به دعوت سه بازیکن یعنی بیرانوند و نوراللهی و ترابی اکتفا کند و برانکو فرصت لازم را برای آماده‌سازی تیمش با اکثر نفرات به دست آورد. برانکو تمرینات تیمش را با اکثر نفرات قدیم و جدید آغاز و یک اردوی خوب هم در بهترین کمپ آسیا برگزار کرد. چنین فرصتی قبلا کمتر نصیب پرسپولیس می‌شد، چون بیشترین تعداد ملی‌پوش را در اختیار داشت.

در بازی مقابل سپیدرود شاهد بازی سروش رفیعی، ماریو بودیمیر، مهدی شیری، مهدی شریفی و سعید کریمی برای اولین‌بار در ترکیب پرسپولیس بودیم. مهدی شیری به‌خوبی توانسته بود جای خالی ماهینی را در سمت راست خط دفاعی پر کند.

بودیمیر با یک نیمه بازی‌کردن موفق شد خود و علیپور را در موقعیت گلزنی قرار دهد و سعید کریمی هم با یک حضور به‌موقع توانست سند صعود پرسپولیس به مرحله بعد جام‌حذفی را امضا کند. سروش رفیعی در میانه میدان جنگنده نشان داد، هرچند او هنوز برای تبدیل‌شدن به همان سروشی که فصل قبل یک نیم‌فصل برای پرسپولیس هنرنمایی کرد، فاصله دارد.

شاید بازگشت بشار رسن بتواند شیوه و جایگاه بازی سروش را دستخوش تغییری مثبت کند. مهدی شریفی هم آغاز بدی نداشت اما برای او هم انتظار بیشتری وجود دارد. او و مهدی شیری می‌توانند یک همکاری ایده‌آل در منطقه راست حرکتی پرسپولیس داشته باشند. جالب است که فرصت برای بازی‌کردن به محمد نادری نرسید و این نشان از دستان باز برانکو در انتخاب ترکیب دلخواهش دارد. موردی که در نیم‌فصل اول نداشت و او را واقعا اذیت کرد.

پرسپولیس و برانکو شاید دیگر ترسی از ادامه راه حذفی و لیگ نداشته باشند. خدا به معنای واقعی برانکو را در آغوش گرفته و او باید از این فرصت نهایت استفاده را ببرد. این تیم با چهره جدیدش امید تازه هواداران پرسپولیس است؛ هوادارانی که به قهرمان‌شدن تیم محبوب‌شان می‌خواهند عادت کنند!