جام حذفی جام بدیمن برای برانکو

یدار با سپیدرود در رشت به خودی خود و در هر شرایطی سخت است ولی دشواری آن زمانی برای سرخ های تهرانی بیشتر می شود که تذکر دهیم مسابقه ۱۱ بهمن ماه دو تیم در این شهر در چارچوب جام حذفی انجام می شود و این جامی است که برانکو ایوانکوویچ به رغم پیشینه خوبش در سایر جام های کشور و حتی لیگ قهرمانان آسیا کارنامه ای بس منفی در آن دارد و با مصائب متعددی در این عرصه مواجه شده است.

 در توجیه آن ناکامی بزرگ گفته شد که غیبت تعدادی از ملی پوشان پرسپولیس جاده صاف کن قشقایی شده اما کیفیت کار و شهرت آن دسته از نفرات سرخ که در آن روز روبه روی قشقایی ایستادند و همچنین کلاس برتر پرسپولیس و سقف پرواز بسیار کوتاهتر قشقایی به گونه و حدی بود که پرسپولیس حتی با تیم دوم خود نیز نباید آن بازی را واگذار می کرد و قشقایی در مرحله بعدی به سرعت حذف شد. این گمانه زنی البته در جهت تخفیف ارزش های فراوان تیم قشقایی و اهمیت کارهای این تیم متعلق به استان فارس چه در گذشته و چه در حال و آینده نیست.

حذفی نه چندان ملایم تر
حذف سال پیش پرسپولیس ظاهراً و باطناً به دست یک تیم لیگ برتری همچون صنعت نفت صورت پذیرفت اما اینجا هم شرایط و ابعاد ناکامی کوچک و اندک نبود و سرخ ها در شرایطی با جام حذفی وداع گفتند که بازی در تهران یعنی زمین شان انجام می شد و ابتدا یک بر صفر پیش افتاده و سپس یکی دو فرصت عالی دیگر را برای تمام کردن کار و زدن گل های دوم و سوم توسط امثال گادوین منشا از دست داده بودند و با اینکه صنعت نفت با هدایت فراز کمالوند سرمربی وقت خود در همان شروع نیمه دوم نتیجه را یک – یک کرد و در بخش های عمده ای از این نیمه بر پرسپولیس چربش داشت اما وقتی بازی در پایان وقت های عادی و اضافی با همان تساوی یک- یک  همراه شد و در ضربات پنالتی پرسپولیس دو گل از حریف پیش افتاد همه شرایط فراهم بود تا این تیم کار را به خوبی و خوشی به پایان برساند و از نفت در تهران یک مغلوب بسازد و به نیمه نهایی برسد و کاری را انجام بدهد که به واقع در یک قدمی تکوین آن بود و همگان نیز توقع آن را داشتند.

با این حال اقبال منفی پرسپولیس در این جام و یا هر اسم دیگری که مایل هستید روی آن بگذارید، سبب شد صنعت نفتی ها با گل کردن پنالتی های بعدی شان و به لطف هدر رفتن ضربات سرخ ها از یک شکست مسلم پیروزی بسازند و البته دامنه ناکامی قرمزها را در این جام بدیمن (البته از منظر سرخ ها) وسعت بخشند.

نمی توان خرده گرفت
امروز که پرسپولیس مجبور است در ادامه حضور به تعویق افتاده اش در این مسابقات ابتدا با سپیدرود و در صورت پیروزی بر این رقیب در مرحله بعدی با پدیده و در نهایت با سپاهان در نیمه نهایی مقابله کند، دلایلی اساسی تر و نشانه هایی قوی تر برای ناکامی تازه قرمزها هم در این جام فراهم آمده است و اگر در دفعات قبلی حذف سرخ ها و برانکو به سبب شهرت نه چندان زیاد رقبا و یا قدرت بیشتر قرمزها در قیاس با تیم حذف کننده یک شگفتی تلقی شد، این بار اسم و رسم رقبای پرسپولیس و مکان برگزاری بازی ها و سایر مشخصات مسابقات و راه پیش رو به گونه ای است که اگر هم به حذف مجدد قرمزها منتهی شود، نمی توان خرده زیادی به پرسپولیس گرفت.

 از یک سو توان هر سه تیمی که نام شان آمد برای رقابتی پایاپای با قرمزها کفایت می کند و از طرف دیگر پر بودن تقویم مسابقات سرخ ها و برانکو در ۵۰ روز پایانی سال به حدی است که آنها مجبورند خواه ناخواه بخشی قابل توجه از توان شان را صرف شرکت پیروزمندانه در دو جام دیگری کنند که در این فصل با آن درگیر هستند و طبعاً یکی از آنها ادامه لیگ برتر است و دیگری فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۹ که از اواخر بهمن ماه راه اندازی می شود.

حتی سپیدرود نیز خطرناک است
همه آنچه گفتیم به معنای حتمی بودن ناکامی جدید قرمزها در جام حذفی کشور نیست که دومین جام بزرگ ایران محسوب می شود و یک سهمیه قطعی آسیایی هم دارد اما پای فشردن بر این نکته است که اگر هم این اتفاق افتاد، برانکو بر خلاف دفعات قبلی دفاعیه قوی تری را برای جبران ناکامی احتمالی اش خواهد داشت و حتی مرور کوتاه و دوباره نام رقبایی که آوردیم برای رسیدن به این باور کفایت می کند. حتی سپیدرود که نازل ترین رقیب در میان سه رقیب پرسپولیس به حساب می آید، بعد از ناکامی های بزرگش در لیگ برتر همه توان و عزم خود را جزم کرده تا با حذف قرمزها از زیر فشار هواداران خود خارج شود و حضوری بهتر را در نیم فصل دوم لیگ به لطف روحیه حاصل آمده از یک پیروزی احتمالی مقابل پرسپولیس برای خود پی ریزد.