اختصاصی ؛ برانکو چگونه پرسپولیس را به فینال برد ؟!

در‌ پایان جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان بود که عادل فردوسی پور  این گونه برانکو ایوانکوویچ را مخاطب خویش قرار داد:
«خداحافظ جام جهانی، خداحافظ برانکو»
برانکو ایوانکوویچ از تیم ملی ایران جدا شد و سالها گذشت و سرانجام به ایران بازگشت و سه شنبه شب بار دیگر عادل فردوسی پور بود و برانکو ایوانکوویچ و این جمله را از زبان مجری و گزارشگر مشهور کشورمان شنیدیم
«متشکریم برانکو»
به واقع درس بزرگی بود . درسی  از چرخ گردان روزگار که هر پایانی خود آغاز دگری است.
شاید اگر همه ما  ، شب پر شکوه برانکو ایوانکوویچ را که با تیمی محروم از نقل و انتقال و با مصدومیت و محرومیت ها توانست موفقیتهایش را در عرصه بین المللی هم نمایان سازد و مسیر برانکو ایوانکوویچ ۲۰۰۶ تا پرفسور۲۰۱۸ بنگرد درسی بگیرد که می تواند آموخته همه ما باشد .
فوتبال چون زندگی است و امید و ایمان و عشق می توانند همواره  به پایان پاسخ منفی دهند.
برانکوایوانکوویچ آرزوی بزرگ فوتبالمان یعنی قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا را می تواند محقق کند .
پرسپولیس نشان داد که فوتبال ایران همچنان  می تواند موفقیت باشد . این فوتبال پر استعداد نیازمند این است که اندکی مورد توجه  و احترام قرارگیرد .
ما با تیمی که از بعد نیروی انسانی دچار مشکل شده است و فشار زیادی بر روی بازیکنانش وجود دارد ،  توانستیم قهرمان غرب آسیا بشویم.
برانکو از بدیهیات فوتبال ، این تیم یگانه را ساخت . اصول بدیهی چون
« موفقیت تیم فراتر از هر چیزی است»
« تیم به تمنای ستاره هائی که انگیزه غیر تیمی دارند نباید برود»
« تیم جای کم کاری نیست و به قول استاد مشهورش چیرو بلاژویچ  بازیکنان باید از همه اتمهای وجودشان برای موفقیت استفاده کنند»
« سرمربی تنها تصمیم گیرنده تیم بوده و او تسلیم ستاره تیم نمی شود بلکه خود تیم را ستاره می کند»
برانکوایوانکوویچ نه بهانه گرفت و نه به قول فردوسی پور اهمیتی به « جریان خیریت» داد.
پرسپولیس ها توقف نخواهند کردند آنها می خواهند شعار باشگاه بارسلونا را در آسیا باز هم تکرار کنند و آن چیزی نیست جز
« فراتر از یک باشگاه است».
آنها  نشان دادند که ارتش بزرگ را سردارانی می سازند که قلبشان  به شوق عشق می تپد.
به انتظار خواهیم نشست پرفسور دوست داشتنی …
مائیم که معجزه را باور کردیم
مائیم که عشق را حکایت کردیم

دکتر تورج عاطف – اختصاصی خبرگزاری پارس فوتبال