استقلال تا آخر فصل؛ هدف در سه جبهه

یکی کسب بهترین نتایج ممکن در لیگ برتر است تا اگر کسب قهرمانی ممکن نیست لااقل مقام دومی را به نام‌شان بزنند، دوم حضوری آبرومندانه در لیگ قهرمانان آسیا و صعود از گروهی است که تیم‌های خطرناکی مثل الهلال عربستان و العین امارات هم در آن کمین کرده‌اند و سوم البته فتح جام حذفی است که اواسط اردیبهشت با برگزاری فینال مقابل استقلال خوزستان یا خونه به خونه تکلیف آن تعیین می‌شود. در یک نگاه عمیق‌تر می‌توان گفت هدف مهم‌تر حاصل آمده آبی‌ها و بزرگترین دستاوردشان پیدا کردن نظم و آهنگ و کارایی زیر نظر وینفرید شفر طی ماه‌های اخیر بوده است. این آلمانی مسن اما برنامه‌دار نگرش و تاکتیک‌هایی را به برنامه کار آبی‌ها اضافه کرده که در دوره مربیگری علیرضا منصوریان خبری از آن نبود و اینک با تیمی روبه‌رو هستیم که هر چند هنوز ایرادهایی دارد و در فاز حمله همچنان می‌لنگد اما تبدیل به یک تیم هدفدار و سریع و آماده واکنش شده و می‌تواند از قابلیت‌های خود بسیار بیشتر از گذشته بهره گیرد.

استقلال این حق را برای خود قائل است که در پایان فصل با یک خانه‌تکانی مختصر و تازه به توانی نایل شود که فعلا از آن کم بهره است و آن توان لازم برای فتح لیگ است. اضافه کردن گلزنی عالی مثل مرتضی تبریزی از ذوب‌آهن می‌تواند قطعه آخر پازل قهرمانی آبی‌ها در لیگ را جور کند و این تیم با احتساب پیر شدن نسبی پژمان منتظری باید دیر یا زود حداقل یک مدافع وسط تازه هم بخرد و وی را ضمیمه مجید حسینی و لئوناردو پادوانی کند و از یاد نبرید که پادوانی معمولا در حداقل نیمی از مدت فصل مصدوم است. برای روزبه چشمی هم باید تعیین تکلیف شود و با پرهیز از جابه‌جا کردن‌های مکرر او یک مکان همیشگی برایش در نظر گرفته شود. چشمی یا یک مدافع وسط است یا یک هافبک وسط و با مربیان استقلال است که در این زمینه دست به انتخاب بزنند. می‌توان او را در برخی موقعیت‌های اضطراری به طور موقتی جابه‌جا کرد اما جابه‌جایی‌های دایمی او تمرکز وی بر پست و اهدافش را سست و نمایش او را ضعیف و نحوه کار تیم را هم مخدوش خواهد کرد.

اهمیت فتح جام حذفی و بردن مسابقه فینال آن نه فقط در تصاحب این افتخار بلکه در ایجاد این باور بسیار مهم است که آبی‌ها یک بار دیگر می‌توانند به دوره قهرمانی‌های خود رجعت کنند و یکی از همان دو قطب همیشگی فوتبال کشور باشند. گذراندن چهار فصل متوالی بدون جام و مقام بزرگترین عامل ضررساز برای آنها و یک سوهان روح و اعصاب بوده و از اعتماد به نفس‌ها کاسته و بر تردیدهای درونی افزوده و حالا این شانس وجود دارد که با اضافه کردن جام حذفی ۹۷-۱۳۹۶ به کلکسیون افتخارات استقلال، این تیم به یک نقطه تعالی تازه برسد و عصری جدید را برای خود شروع کند. در این راه برنامه‌ریزی‌ که مربیان آبی برای بازیکنان خود دارند از نهایت اهمیت برخوردار است و آنها باید از حالا تا شروع دهه سوم اردیبهشت ۱۳۹۷ که تکلیف استقلال در هر ۳ جام پیش‌روی‌شان روشن می‌شود، برای هر روز برنامه‌ای دقیق داشته باشند.

اگر چنین شود، شفر و شاگردانش پایانی قابل قبول را برای این فصل به تصویر کشیده و با روحیه‌ای خوب و عزمی راسخ قدم به فصل ۹۸-۱۳۹۷ خواهند گذاشت و هر چیزی جز این، فصل بعدی را برای آنها از ۱۰ هفته اول فصل جاری هم بدتر خواهد ساخت. برخی با عمده کردن شهرآورد ۱۰ اسفندماه تهران از اهمیت فراوان این مسابقه می‌گویند و ناگفته پیدا است که برای برخی هواداران مثل همیشه بردن این بازی مهم‌تر از حتی قهرمانی در لیگ سایر جام‌ها است اما حقیقت امر و مصلحت امور در این است که از هر مسابقه‌ باقیمانده لیگ و حتی شهرآورد، پلی برای ساختن تیم تازه استقلال ساخته شود. تیمی که گزینه‌های فزون‌تری در زمان تهاجم داشته باشد، هافبک‌هایش دچار تداخل وظایف نباشند (که اینک هستند) و در خط حمله آنقدر عقیم نباشند که مدافعان و هافبک‌ها دایما به کمک‌شان بیایند و در یک کلام، تیمی در حد و قواره‌های نام معتبر این باشگاه باشند.