زیدان تنهاتر از همیشه

من هم بر این عقیده ام که زیدان مسئول شماره یک بحرانی است که رئال در آن به سر می برد؛ اما نه به دلایلی چون برنامه های تاکتیکی غلط و یا هدایت نادرست تیم در زمین بلکه به دلیل اعتماد بیش از اندازه و بیهوده او به دسته ای از بازیکنان؛ بازیکنانی که به زیدان خیانت کرده و پشت وی را خالی کرده اند.

شخصیت صمیمی و ساده زیدان در کنار ایمان زیادی که به بازیکنانش داشته، حالا باعث شده تا رختکن رئال غیر قابل کنترل شود و او را تا‌ مرز اخراج شدن نیز پیش ببرد.

این یک واقعیت است که بازیکنان رئال به اندازه ای که زیدان به آنها اطمینان دارد، تلاش نکرده اند و پاسخ اعتماد او را نداده اند. اگر مهاجمان گل نمی زنند؛ اگر هافبک ها در یک بازی اوج می گیرند و در بازی بعدی بی اثر می شوند و اگر آسنسیو دیگر آن بازیکن دو سال گذشته نیست، نمی توان تنها زیدان را مقصر آن دانست.

شاید آسنسیو با خود فکر می کند که زیدان باید به وی بیشتر میدان می داده و حالا دلایلی برای دلخوری و نارضایتی از سرمربی دارد. به جرات می توان گفت که خیلی از بازیکنان رئال از حالا به جام جهانی و به سلامت ساق های خود فکر می کنند. این را از بازی حساب گرایانه برخی در زمین می توان دریافت.

به راستی آیا رونالدو به این همه استراحت نیاز دارد؟ زیدان در دو سال اخیر نه از رونالدو که از تمام بازیکنان خود تا پای جان حمایت کرده است. او در بازی های به ظاهر کم اهمیت به رونالدو و ستاره های بزرگش استراحت داده و در عوض از نیمکت نشینان خود حمایت کرده است. نیمکتی که پشت او را خالی کرده است.

زیدان مخالف جا به جایی های زیاد در مجموعه خود است و ممانعت او از خریدهای زمستانی هم در راستای همین ایده بود. در تیمی که تقریبا با همه بازیکنان تمدید قرارداد شده و ستاره ها فاصله ی خود با ذخیره های شان را زیاد می بینند، حالا به شدت معضلی به نام از دست رفتن انگیزه و میل به پیروز شدن و فتح جام احساس می شود.

ایده های زیدان در دو سال اخیر تغییری نکرده اند. متدها برای آماده سازی تیم قبل از هر بازی، همان متدهای همیشگی هستند؛ ولی چیزی که در رئال تغییر کرده، عملکرد، انگیزه و راندمان بازیکنان است.

عطش و میل به پیروزی در رئال آشکارا فروکش کرده و به نظر می رسد که پس از کسب ۸ جام در دو سال، دسته ای از بازیکنان به خستگی ذهنی دچار شده اند.

روزی که ایسکو پس از فتح سوپرکاپ اروپا مقابل یونایتد رو به لوکاس گفت که شیرینی این جام مثل جام سال گذشته(برابر سویا) نیست؛ باید پی به این می بردیم که در رئال، اتفاقاتی تلخ در شرف وقوع هستند. همین جمله می تواند بهترین توضیح باشد برای چرایی بحرانی که رئال به آن دچار شده است.